Πιστεύετε ότι το στρες είναι ένα «αθώο» πρόβλημα που δεν επηρεάζει την υγεία και την ποιότητα της ζωής σας; Ξανασκεφτείτε το...
Από βιολογικής άποψης, πρόκειται για μια ωφέλιμη διεργασία, αφού σε μικρές «δόσεις» μάς εξασφαλίζει ετοιμότητα και εγρήγορση σε περίπτωση που βρεθούμε αντιμέτωποι με έναν κίνδυνο –π.χ. μας κυνηγάει ένα άγριο ζώο μέσα στο δάσος. Οι πρωτόγονοι άνθρωποι αξιοποιούσαν το στρες για να παραμείνουν στη ζωή, σήμερα όμως που οι απειλές για τη σωματική μας ακεραιότητα είναι εμφανώς λιγότερες, αυτό το είδος καταπόνησης έχει πάρει διαφορετικές μορφές. Όταν δε είναι χρόνιο, τότε αποτελεί παράγοντα κινδύνου για ποικίλες αρνητικές εκβάσεις –σωματικές και ψυχολογικές.
Μία από τις συνηθέστερες πηγές στρες στη σύγχρονη εποχή είναι η εργασία, γι’ αυτό άλλωστε έχει καθιερωθεί ο όρος εργασιακό στρες. Στο πλαίσιο αυτό, επιστήμονες από το Εθνικό Ινστιτούτο Επιστημονικής Έρευνας (INRS) του Καναδά αποφάσισαν να μελετήσουν τις επιπτώσεις του εργασιακού στρες στην υγεία δείγματος ανδρών και πιο συγκεκριμένα τον ρόλο του στην εκδήλωση του καρκίνου.
Όπως αναφέρει η σχετική μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Preventive Medicine, η μακρόχρονη έκθεση του ανδρικού πληθυσμού στο εργασιακό στρες συνδέεται με αυξημένες πιθανότητες για: καρκίνο του πνεύμονα, καρκίνο στο ορθό του εντέρου, καρκίνο στο κόλον του εντέρου, καρκίνο του στομάχου και λέμφωμα μη Hodgkin. Πρόκειται για την πρώτη μελέτη που αξιολογεί τη σχέση καρκίνου και εργασιακού στρες, όπως το αντιλαμβάνονται οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, κατά τη διάρκεια της εργασιακής ζωής τους.
Κατά μέσο όρο, οι συμμετέχοντες είχαν αλλάξει τέσσερις δουλειές στη ζωή τους. Παρατηρήθηκε αξιόλογη συσχέτιση με τις πέντε προαναφερθείσες μορφές καρκίνου, από τις έντεκα που ερευνήθηκαν συνολικά στο πλαίσιο της μελέτης. Η συσχέτιση ήταν σημαντική για άνδρες που είχαν εκτεθεί στο εργασιακό στρες για χρονικό διάστημα 15-30 ετών, ενώ ο εκτιμώμενος κίνδυνος καρκίνου δεν ήταν αυξημένος για όσους είχαν βιώσει στρες στη δουλειά τους για λιγότερο από 15 χρόνια.
Πιο στρεσαρισμένοι φάνηκε να είναι οι συμμετέχοντες είχαν εργαστεί ως πυροσβέστες, μηχανικοί βιομηχανίας, μηχανικοί αεροσκαφών, εργοδηγοί και επισκευαστές οχημάτων ή σιδηροδρόμων. Οι αιτίες του εργασιακού στρες δεν περιορίζονταν στον αυξημένο φόρτο εργασίας και στην πίεση χρόνου. Οι συμμετέχοντες ανέφεραν ότι, μεταξύ άλλων, στρες στη δουλειά τους προκαλούσαν η εξυπηρέτηση πελατών, οι πολλές ευθύνες, ο αγχώδης χαρακτήρας τους, η εργασιακή ανασφάλεια και οι επικίνδυνες συνθήκες εργασίας.