Τον αυτοματισμό τον δεχόμαστε σαν το ον που πληροί το παν,σαν την ουσία που δίδει το νόημα στον κόσμο, σαν ιδέα, σαν είδος μέσα στα πράγματα με τις ποικιλότροπες εκδηλώσεις, που με τη δράση του ο άνθρωπος ανταποκρίνεται στο φωτισμό της.
Παράγωγο αυτού του όντος ο άνθρωπος λειτουργεί αυτόματα, γιατί πως να βασιστεί κανείς στις εξωτερικές επιδράσεις για να δικαιολογεί ιδιαίτερα κάθε φορά την κάθε κίνηση και την κάθε απόφασή του;
Η λογική αντιλαμβάνεται και συναισθάνεται όσα πραγματοποιούνται. Απέτυχε όμως το θάρρος της να καθιερώσει με δικά της μέτρα τις σχέσεις. Η μεγάλη ευθεία που καθιερώθηκε από την πνευματική δράση είναι εκείνη που πολεμά τη φθορά και τις απώλειες. Την ξεχώρισε από τις αντιθέσεις και την έκανε σκοπό του ανθρώπου.
Ο χειρισμός εντούτοις αυτού του προβλήματος απαιτεί μεγάλη προσοχή, γιατί οι καταστάσεις που μπορούν να ελέγξουν αυτή την πορεία έχουν ποικίλους και άγνωστους αντίκτυπους. Ολα αποτελούν τη φωνή του Σύμπαντος, που ο Χριστός, ο Σωκράτης, ι μεγάλοι διανοητές άκουσαν και μετέφεραν στους ανθρώπους τις φωνές του.
Η λογική που αποτελεί την τελευταία φάση, συντάσσει τις φωνές, τις μεταβάλλει σε νόμους, σε επιστήμη, τις σταθεροποιεί και επισημαίνει τους των παρεκτροπών. Η παίδευση πρέπει να διδάσκει πως να αποδεχόμαστε την αλήθεια. Να ελέγξουμε την πράξη από τη θεωρία. Κάποια δεν είναι τοποθετημένη καλά και η άλλη λειτουργεί άσχημα.
Μπορεί με μια καταστροφή να γεννηθεί μια καινούργια ζωή. Είναι προτιμότερη η ολοκλήρωση των ιδανικών και η απομάκρυνση από τις παρεκκλίσεις. Η ψυχή του ανθρώπου υποφέρει από τις συγκρούσεις των μεταβάσεων, αλλά τότε πως θα αντιμετωπιστεί μια τέτοια κατάσταση που επιβάλλεται από φυσικούς νόμους, όπως όταν προσβάλλεται ο οργανισμός από τις αρρώστιες; Τι είδους ιατρική μπορεί να εφαρμοστεί σ' αυτή την περίπτωση;
Το αντικείμενό μας γίνεται ακόμη δυσκολότερο. Ο καθορισμός του δρόμου του Σύμπαντος, του δρόμου του θεού του καθενός, προυποθέτει την πλήρη γνώση και την ορθή συσχέτιση με όλα τα μεταβαλλόμενα στοιχεία.
Ποια είναι τα κριτήρια που θα χρησιμεύσουν στην τοποθέτηση δεικτών μιας ορθής πορείας και ποιων σοφών οι σκέψεις είναι ορθές και ποιες μπορεί να απορριφθούν από τις πολλές που παρουσιάζονται στην παγκόσμια διανόηση;
Τα ερωτήματα που τίθενται βασίζονται στην έξαρση της θέσης της λογικής και στην αντίδραση της πορείας που έχει πολλές φορές παραπλανήσει τον άνθρωπο, ακόμη και στη βαθύτερη δόνηση του να παραδεχθεί την αδυναμία του στον επηρεασμό της πορείας, που καθορίζεται από το θυμικό και βρίσκεται πλησιέστερα προς την κοσμική λειτουργία και όχι στην καλλιέργεια της λογικής, που παίζει συμβιβαστικό και όχι αποφασιστικό ρόλο.