Πρόκληση από τον Σκοπιανό-ψευτομακεδόνα ΥΠΕΞ στην Αθήνα: "Αλυτρωτισμός είναι να θες κάτι που δε σου ανήκει!" Τι απήντησε ο Κοτζιάς

Freepen.gr - Σοβαρή πρόκλησή από τον Σκοπιανό υπουργό Εξωτερικών, N. Dimitrov κατά τη διάρκεια των δηλώσεων και της κοινής συνέντευξης τύπου όπου χαρακτήρισε ως αλυτρωτισμό την επιθυμία να αποκτήσει κανείς κάτι που δεν του ανήκει!

Συνεπώς να υποθέσουμε ότι το όνομα της Μακεδονίας, η ιστορία, τα αγάλματα, τα σχολικά εγχειρίδια κ.ο.κ.  ανήκουν κατά τον κ. Dimitrov στους Σλάβους του γειτονικού κρατιδίου;

Ακολουθεί η επίμαχη ερώτηση του δημοσιογράφου, η απάντηση του Dimitrov και η ψυχρή απόκριση του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά.

Δημοσιογράφος: Γεια σας κ. Dimitrov, καλώς ήρθατε στην Αθήνα. Θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: μολονότι έχει βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια το κλίμα μεταξύ των δύο χωρών -και σε αυτό συνέβαλαν και τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης τα οποία πήγαν πολύ καλά και από τις δυο πλευρές-, παραμένει στην ελληνική κοινωνία η αίσθηση ότι, από τη δική σας την πλευρά, καλλιεργείται, ή τουλάχιστον καλλιεργήθηκε τα τελευταία χρόνια και έντονα μάλιστα, αυτή η ιδεολογία του αλυτρωτισμού. Ένα μεγάλο ζήτημα για την ελληνική κοινωνία με αγάλματα, με σχολικά βιβλία, με μνημεία και τα λοιπά. Έχω έρθει στα Σκόπια, ακολουθώντας τον κ. Κοτζιά και πραγματικά είναι εντυπωσιακό αυτό. Αυτή τη στιγμή, εσείς εκφράσατε τη διάθεση, ως νέα Κυβέρνηση, να το αλλάξετε. Μπορείτε να μας πείτε τι προτίθεστε να κάνετε συγκεκριμένα; Υπάρχουν ονομασίες δρόμων, υπάρχουν ονόματα αεροδρομίων, τα βιβλία... Πώς έχετε σκοπό να προχωρήσετε; Ορισμένα δεν έχουν και κανένα οικονομικό κόστος. Σας ευχαριστώ πολύ.

N. DIMITROV: Σας ευχαριστώ για την ερώτησή σας. Μιλώντας ειλικρινά, για εμάς που δεν είμαστε εκτεθειμένοι καθημερινά, προφανώς, στη συζήτηση που γίνεται στην ελληνική κοινωνία, αυτή η διαρκής επανάληψη της λέξεως «αλυτρωτισμός» είναι πολύ παράξενη. Αλυτρωτισμός σημαίνει ότι θέλεις να αποκτήσεις κάτι το οποίο δε σου ανήκει.

Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι εστιάζουμε στα σύνορα τα δικά μας, θέλουμε να διατηρήσουμε τη χώρα μας, τη δική μας χώρα. Είμαστε για πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα στην αναμονή, βρισκόμενοι σε μια περιοχή η οποία δεν είναι σε πολύ καλή κατάσταση.

Δεν είμαι άνθρωπος, ο οποίος θα έδινε σημασία σε αγάλματα και σε ονόματα. Ωστόσο, πιστεύω ότι αυτό είναι κάτι το οποίο έχει ζημιώσει τις σχέσεις μας και έχει βοηθήσει αυτούς που δεν επιθυμούν καλές σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες. Και αυτοί είναι που έχουν εκμεταλλευτεί το συγκεκριμένο θέμα.

Με ρωτάτε σχετικά με συγκεκριμένα μέτρα που σκοπεύουμε να πάρουμε. Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι η συγκεκριμένη είναι η πρώτη συνάντηση. Δεν πας να χορέψεις κατευθείαν με κάποιον μόλις τον συναντήσεις. Συνεπώς, πιστεύω ότι πρέπει να κάνουμε τη δουλειά μας, ότι πρέπει να κάνουμε περισσότερες συναντήσεις.

Όμως, νομίζω, θα βρούμε το δρόμο να αντιμετωπίσουμε θέματα τα οποία μας αποσπούν από το βασικό στόχο που είναι η ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ των χωρών μας.

Δημοσιογράφος: Κύριε Κοτζιά, μιλήσατε πολύ ωραία για την ανάγκη ανάπτυξης της φιλίας μεταξύ των δυο χωρών. Από την άλλη, το βέτο στο Βουκουρέστι το 2008 ήταν κάτι το οποίο εμείς το βιώσαμε ως μια εχθρική πράξη. Επιπλέον, η πράξη αυτή προκάλεσε μια πάρα πολύ σοβαρή εσωτερική κρίση, η οποία απείλησε την ασφάλεια ολόκληρης της περιοχής.

Αν η Ελλάδα ενδιαφέρεται πραγματικά για τη σταθερότητα της περιοχής κι αν η Ελλάδα ενδιαφέρεται πραγματικά να υπάρχει ένας σταθερός βόρειος γείτονας, τότε μπορούμε να αναμένουμε από εσάς την υποστήριξή σας; Και θα δεχθείτε η χώρα μας να γίνει κράτος μέλος του ΝΑΤΟ χρησιμοποιώντας την προσωρινή ονομασία; Να συνεχιστούν οι συνομιλίες μεταξύ μας ώστε να επιλύσουμε το τελευταίο ανοιχτό θέμα μεταξύ των δυο χωρών μας; Σας ευχαριστώ πολύ.

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ : Ευχαριστώ για την ερώτηση. Να ευχαριστήσω κατ' αρχάς, γιατί το ξέχασα από την αρχή, όπως οφείλω κάθε φορά να κάνω, το διερμηνέα, γιατί όλα αυτά τα πράγματα δε θα υπήρχαν αν δεν υπήρχε η μεσολάβηση ανθρώπων του καθημερινού μόχθου που φροντίζουν να μας μεταφράζουν. Καμιά φορά μας μεταφράζουν καλύτερα απ’ ό,τι τα λέμε εμείς οι ίδιοι. Ευχαριστώ πολύ λοιπόν, κατ' αρχάς.

Δεύτερον, ακούστε να σας πω: Η Ελλάδα θέλει όλη η περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων να γίνει μέρος -όπως εκείνοι το επιθυμούν, όχι γιατί το θέλουμε εμείς- του ευρωατλαντικού συστήματος. Το θέμα είναι πόσο πολύ το επιθυμούν. Γιατί δε μπορούν να απαιτούν να το επιθυμούμε εμείς περισσότερο από τις ίδιες.
Να μας καλούν, λοιπόν, να κάνουμε πίσω στις απόψεις μας, χωρίς ωστόσο να κάνουν εκείνοι κίνηση, για κάτι που υποτίθεται τους ενδιαφέρει περισσότερο από εμάς. Ενδιαφερόμαστε, αλλά πιστεύουμε ότι ενδιαφέρονται και αυτές οι χώρες. Όταν λοιπόν ενδιαφερόμαστε και οι δυο πλευρές, πρέπει να βρούμε το δρόμο της συνεννόησης και των συμβιβασμών.

Το Φλεβάρη του 2015, είπα στους φίλους μου Ευρωπαίους εταίρους, «μην καλοπιάνετε τη φίλη βόρεια γείτονα, την ΠΓΔΜ, με τρόπο που τους μαθαίνετε να μη συμβιβάζονται και να μη συναινούν, διότι αυτό θα έχει επιπτώσεις στο εσωτερικό τους», καθώς και ότι η τότε κυβέρνηση θα μεταφέρει αυτή τη νοοτροπία από τις διεθνείς σχέσεις στο εσωτερικό της χώρας.

Άρα, δεν οφείλεται στην απόφαση του Βουκουρεστίου η κρίση που είχε η γειτονική μας χώρα, διότι τότε θα έπρεπε να είχε προκληθεί το 2008 η κρίση. Αλλά αντίστροφα, με τη δική μας οπτική, ένας λόγος που οδήγησε στην κρίση ήταν ότι είχε εκπαιδευθεί η κυβέρνηση -η προηγούμενη και το έχω πει δημόσια, στην προηγούμενη εποχή- στο να μη συμβιβάζεται, να μη συναινεί και να κάνει και το μεγάλο λάθος να μετατρέψει το πρόβλημα της ονομασίας από γεωγραφικό πρόβλημα σε πρόβλημα ταυτότητας.

Εμείς θέλουμε, όσον αφορά την ΠΓΔΜ, να γίνει μέλος, εφ' όσον εκείνη το επιθυμεί βέβαια, και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ και όπως έχω πει εξαρχής, αυτό που μπορεί να γίνει πολύ απλά, με το να βρούμε μια συμβιβαστική λύση στο ονοματολογικό και αμέσως μετά να πάμε στον ΟΗΕ να υπογράψουμε τη νέα μας συμφωνία, να πάμε στις Βρυξέλλες και να το ανακοινώσουμε στους Διεθνείς Οργανισμούς που βρίσκονται εκεί.

Θέλω να πω όμως και κάτι διευκρινιστικό: Η γνώμη μου είναι ότι από την επίσημη πλευρά της χώρας μου, όπως κι από την επίσημη πλευρά της χώρας του Nikola Dimitrov, δεν υπήρξαν κινήσεις που να μπορούσε να πει κανείς ότι είναι εχθρικές. Επίσημα, λέω, οργανωμένα και με σχέδιο. Τώρα, η συμπεριφορά του ενός ή του άλλου ατόμου είναι άλλη ιστορία.

Δεν υπήρξαν εχθρικές κινήσεις. Υπήρξαν κινήσεις από το γεγονός ότι η κάθε πλευρά υπεράσπισε με το δικό της τρόπο αυτό που θεωρούσε ορθό ή στοιχείο της εξωτερικής της πολιτικής. Εγώ δεν εκλαμβάνω τις απόψεις ή τους χειρισμούς από την πλευρά, των φίλων μου της γείτονος χώρας, ως εχθρικές. Παρακαλώ να μην αντιλαμβάνεστε και τις δικές μας κινήσεις ως εχθρικές.

Έχουμε κοινά συμφέροντα, κοινές αντιλήψεις και πρέπει να οικοδομήσουμε σε αυτή την κοινότητα συμφερόντων. Η Ελλάδα πρέπει και οφείλει να βοηθήσει πολύ τη γείτονα χώρα. Διότι η Ελλάδα, παρά την κρίση που πέρασε, είναι σαφώς η ισχυρότερη χώρα των Βαλκανίων.

Η ισχύς, κατά τη γνώμη μου -και το έχω πει με αφορμή άλλη χώρα- δεν μας δίνει περισσότερα δικαιώματα, μας δίνει περισσότερες υποχρεώσεις. Ο ισχυρός είναι αυτός που πρέπει να φροντίζει τις καλές σχέσεις περισσότερο από τον άλλον.

Ελπίζω να βρούμε ένα δρόμο και θα κάνω κάθε προσπάθεια -και εγώ προσωπικά και η Κυβέρνηση- εξεύρεσης ορθού και επωφελούς για τις δυο πλευρές συμβιβασμού και να μπορέσουμε να αναπτύξουμε και να ανθίσουν ακόμη παραπέρα οι σχέσεις μας.

Γι' αυτό θεωρώ πολύ σπουδαίο ότι σήμερα ξαναπιάσαμε το νήμα με το Nikola, με το συνονόματό μου. Πιο σχεδιασμένα, θα το συνεχίσουμε την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου στα Σκόπια και ευχαριστώ ξανά για την πρόσκληση. Ο διάλογος και η δημοκρατική διάθεση που έχουμε και οι δυο πλευρές είναι η καλύτερη εγγύηση ότι θα βρούμε λύση.

Από τη σημερινή συζήτηση δεν λύθηκε κανένα ζήτημα όσον αφορά αυτό το θέμα, αλλά η ατμόσφαιρα είναι θετική και άρα έχουμε τα καλύτερα δυνατά πλαίσια για να κουβεντιάσουμε το δύσκολο θέμα.

Γι' αυτή την καλή ατμόσφαιρα και την καλή διάθεση, ευχαριστώ ξανά το Nikola. Αλλά, ξέρετε, η καλή διάθεση δεν αρκεί, είναι όμως καλή προϋπόθεση για να λυθεί ένα πρόβλημα. Σας ευχαριστώ πολύ, ευχαριστώ και τους διερμηνείς πολύ που έκαναν μια δύσκολη και πάλι εργασία. Σας ευχαριστώ.