Μια κοινωνία ρακένδυτη και με ανεπαρκή οπλισμό παιδείας και φιλοσοφίας, με μοναδικό αποκούμπι μερικές ιδέες και σύμβολα από ένα παρελθόν ακμής, ούτε αγωνίζεται να δικαιώσει τον εαυτό της. Μια κοινωνία επιρρεπής στην αδράνεια και στην αδιαφορία, που συνθέτουν το ψυχολογικό κλίμα του τόπου και προσδιορίζουν τις ακόμα περισσότερο αποφράδες μέρες που έρχονται...
Μια "εικόνα" κοινωνίας" τόσο απογοητευτικής για το ελληνικό πνεύμα, που συμπιέζεται μεταξύ των εκδηλώσεων ελαφρότητας και υπερβολής, που ευνοεί τον κάθε πολιτικό αμοραλισμό και αναδεικνύει το φυγόμαχο πνεύμα.
Ολα τα βλέπουμε μέσα από παραμορφωτικούς καθρέπτες.
Στην αρχή δεχόμαστε το κάθε γεγονός με την προσδοκία της παροδικότητας και του προσωρινού. Επιρρεπείς, επίσης, στις παραστάσεις της πολιτικής φαντασμαγορίας, γινόμαστε και παθητικοί θεατές, ακόμα και χειροκροτητές του ίδιου του δράματος της κοινωνίας.
Και είναι καιρός να ομολογήσουμε με χρήσιμη ειλικρίνεια ότι η κατάλυση των ελευθεριών μας, γιατί περί κατάλυσης πρόκειται όσο κι αν μας αρέσει η παραμυθία, δεν μας ήρθε σαν απροσδόκητος κεραυνός. Με την ανοχή μας στην πολιτική ασυδοσία και σ' όλους που ξεχνάμε τόσο εύκολα πόσο συνέβαλαν στην εθνική περιπέτεια, περιμέναμε τους βαρβάρους! Και όπως απεδείχθη μερικοί λυπούνταν που αργούσαν να έρθουν, οπότε και πανηγυρίζουν ενίοτε.
Εχοντας χάσει την υγιεινή αίσθηση της ελευθερίας δεχόμαστε μα μαζοχισμό τους πολιτικούς μύθους, δημιουργώντας το δικό μας μύθο. Ζούσαμε μέσα σε μια παραίσθηση καταπίεσης προτού καν μας επισκεφθεί με τα βαριά της πέλματα!
Και όταν ήρθε, ακόμα και τα ελεύθερα πνεύματα εσίγησαν. Ησαν κι αυτά κάτω από τη αποσυνθετική επίδραση των παραμορφωτικών καθρεπτών και θεωρούσαν πως η διαμαρτυρία τους θα ήταν ίσως μια παραφωνία στο "κοινό αίσθημα" .
Ετσι το εθνικό σώμα έπεσε στη νάρκη. Και χρειάζεται το βάρος του λακτίσματος για να ξυπνήσει!..