Καλοκαιρινές διακοπές στην Ελλάδα και όπως πάντα προτιμήσαμε την όμορφη διαδρομή μέχρι την Πράγα πρώτα και στη συνέχεια την πτήση προς Αθήνα. Το parking για το αυτοκίνητο που επιλέξαμε βρισκόταν λίγα χιλιόμετρα έξω απο την Πράγα, έτσι περάσαμε 2 φορές απο ένα μέρος οπου υπήρχαν δεκάδες πούλμαν, ΙΧ και αυτοκίνητα της αστυνομίας. Οταν ρωτήσαμε τον οδηγό του μικρου πούλμαν που μας μετέφερε απο το χώρο του πάρκιγκ στο αεροδρόμιο τι συμβαίνει , μας είπε οτι ήταν το μνημόσυνο για τα θύματα του Lidice, 75 χρόνια μετά τη σφαγή.
Η σφαγή του Lidice ήταν η ολοκληρωτική καταστροφή του χωριού Lidice, τον Ιούνιο του 1942 μετά απο εντολή που δόθηκε από τον Χίτλερ και τον Χίμλερ. Η σφαγή έγινε σε αντίποινα για τη δολοφονία του Χάιντριχ στα τέλη της άνοιξης του 1942, 173 άνδρες άνω των 15 ετών από το χωριό εκτελέστηκαν στις 10 Ιουνίου 1942.
Αλλοι 11 άνδρες που δεν ήταν στο χωριό συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν λίγο αργότερα. 184 γυναίκες και 88 παιδιά στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μερικά παιδιά θεωρήθηκαν "φυλετικά κατάλληλα" για γερμανοποίηση και παραδόθηκαν σε οικογένειες SS ενώ οι υπόλοιποι στάλθηκαν στο στρατόπεδο εξόντωσης Chelmno όπου δηλητηριάστηκαν με αέρια.
Συνολικά 340 άτομα από το Lidice έχασαν τη ζωή τους λόγω των αντιποίνων (192 άνδρες, 60 γυναίκες και 88 παιδιά) ενώ μετά το τέλος του πολέμου, μόνο 153 γυναίκες και 17 παιδιά επέστρεψαν.
Πραγματικά συγκλονιστική ίστορία, ανάλογη με τις δικές μας ιστορίες της Καντάνου, του Κοντομαρί και άλλων τόπων σφαγής του 2ου Παγκόσμιου πολέμου.
Εσείς τώρα τι πιστεύετε οτι το πιο σημαντικό; Το να αφήνουν ή να εμποδίζουν τον κάθε πρέσβη να καταθέτει στεφάνια στη μνήμη των νεκρών ή το να μην υπάρχουν οι πολιτικές και οι πρακτικές που 75 χρόνια μετά οδηγούν ξανά στην εξόντωση όχι χωριά αυτή τη φορά , αλλά λαούς ολόκληρους;
(Οι 2 πρώτες φωτογραφίες είναι από το Lidice, οι άλλες 2 απο το Κοντομαρί)
