Θα πρέπει να αντιληφθούμε επιτέλους ως κοινωνία πριν μας προλάβουν ανεπανόρθωτα κι άλλα θλιβερά γεγονότα, πως το πρόβλημά μας δεν είναι αμιγώς οικονομικό. Είναι πρόβλημα παιδείας.
Είναι πρόβλημα ψευδαισθήσεων και αυταπάτης μας.
Αναζητούμε τη σωτηρία μας σε φενάκες που αποκρύβουν το κοινωνικό δράμα από τα ίδια τα μέλη της. Και το γεγονός ότι υπηρετούμε τις ενσυνείδητες παραμορφώσεις του αιτήματος για απαλλαγή από το δράμα μας, δεν χωρεί αμφιβολία.
Το γεγονός ότι μια τόσο σοβαρά "τραυματισμένη κοινωνία" αναζητεί απλώς τους πρόχειρους επιδέσμους των τραυμάτων της και συνταγές ανώδυνης θεραπείας, εκεί που χρειάζονται θαρραλέες τομές και ρηξικέλευθες πολιτικές αποφάσεις, είναι ζήτημα παιδείας.
Το γεγονός ότι δεν είμαστε σε επαφή με την πραγματικότητα και καταναλώνουμε τη μυθοπλασία πολιτικών Ταρτούφων με θράσος χιλίων πιθήκων εν χορώ, και μάλιστα από χείλη πρωθυπουργικά, όπως με το προχθεσινό διάγγελμά του, είναι έλλειψη παιδείας.
Η μη θαρραλέα επαφή μας με τις αιτίες του κακού, για να μπορέσουμε να διακριβώσουμε τα νοσηρά στοιχεία που προκαλούν στον κοινωνικό οργανισμό την αποσύνθεση, είναι θέμα παιδείας.
Με φυτοζωούσα τη παιδεία μας, με την έλλειψη ουσιαστικής μόρφωσης κι όχι απλώς εξειδικευμένης γνώσης, θα ολισθαίνουμε στη φθορά, με τη φθορά να παίρνει σταδιακά τις διαστάσεις της εθνικής καταστροφής κι όχι μόνο της εθνικής περιπέτειας, όπως τη βιώνουμε σήμερα.
Με την παροιμιώδη ανοχή μας στους ανεύθυνους πολιτικούς αυτοσχεδιασμούς και στην πολιτική ανικανότητα, αλλά και με τη νωθρότητα μας ως προς το καθήκον που επιβάλλουν οι περιστάσεις, και περιμένοντας τα συνθήματα από έξω για να τα ακολουθήσουμε με παθητική μίμηση, δεν είναι δυνατόν να διεκδικήσουμε την πραγματική μας σωτηρία, πολύ περισσότερο την πρωτοπορία.
Δεν μπορούμε να ζούμε με τις απηχήσεις κι όταν ακόμη οι ήχοι από μακρού έχουν σιγήσει. Ζούμε σε μια παραίσθηση κοινωνικής ζωής, ιδιαίτερα οι έχοντες κι ακόμη κατέχοντες, που το επιδεικνύουν με κάθε δυνατό ανόητο τρόπο.
Ας αντιληφθούμε επιτέλους ότι δεν πρέπει να στεκόμαστε στη πόρτα του μεγάλου θεάτρου της κοινωνίας αναμένοντας την έξοδο των πρωταγωνιστών, για να πληροφορηθούμε τις φάσεις του δράματος μας.