Την εξάρτηση της ανθρώπινης συνείδησης από την παγκόσμια συνείδηση την μαρτυρούν χίλια δύο καθημερινά γεγονότα. το δε μεγαλύτερο είναι η μόνιμη εκείνη εκδήλωση που τη ζει όλο το σύμπαν και απ' όπου δεν απουσιάζει φυσικά και ο άνθρωπος, γιατί έχει εισδύσει μέσα του το ίδιο το πυρ που θερμαίνει όλη τη ζωή. Είναι το κοινό γνώρισμα όλου του κόσμου, νεκρού και ζώντος, το άσβεστο πυρ που συντηρεί άσβεστο και τον σπινθήρα της ζωής.
Το τέρμα της νοητικής διαδικασίας είναι η ηθική της συμπεριφοράς, που κατάγεται από το βιολογικό κλάδο, που όσο κι αν απομακρύνθηκε ο άνθρωπος με τη νοητική εξέλιξη, δεν έπαυσε να ανήκει και να αναφέρεται στην προέλευση αυτή.
Ο δυισμός της προέλευσης των πηγών της γνώσης θεμελιώθηκε με τη φιλοσοφία του Πλάτωνος και του Αριστοτέλους. Οι δύο αυτέ φιλοσοφίες περικλείουν ολόκληρη την αλήθεια του προβλήματος.
Πως μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι οι ιδέες που κατευθύνουν τα ανθρώπινα βήματα είναι ανεξάρτητες και τυχαίες χωρίς σύνδεση με την παγκόσμια συνείδηση;
Οι αλήθειες του κόσμου και οι προθέσεις φαίνονται στην ανθρώπινη συνείδηση με ευκολία όταν ερευνούνται τα φυσικά φαινόμενα, ενώ μπροστά στα ανθρώπινα φαινόμενα, που η μελέτη είναι δύσκολη και η διαδικασία σύνθετη, που δεν παρουσιάζουν καμία απτή εκδήλωση, αναγκάστηκε η Πλατωνική φιλοσοφία να τα θεωρήσει και να τα παρουσιάσει σαν παραγγελίες, σαν αντηχήσεις ενός μακρινού μηχανισμού.
Ενός μηχανισμού που φέρει σε επαφή τις προθέσεις του σύμπαντος με τις μονάδες, τις πολλαπλότητες, τα άτομα, για να τα οδηγήσει σ' ένα σύμφωνο δρόμο που βαδίζει το ίδιο το σύμπαν. Οι απόψεις του Πλάτωνος αντανακλούν τη μετάβαση από τον κόσμο, που μπορεί να υπάρξει και χωρίς την πραγματικότητα, την έσω του νου, στη δημιουργία της σκέψης. Η ζωή και ο κόσμος παρουσιάζεται στην Πλατωνική φιλοσοφία σαν αναγκαία και σκόπιμη.
Η φιλοσοφία επεσήμανε αυτή τη σύνδεση που παρουσιάζει βέβαια διαφορές και βαθμούς στα διάφορα φιλοσοφικά συστήματα, χωρίς οι διαφορές αυτές να μειώνουν τη σημασία και την αξία των φιλοσοφικών συλλήψεων. Στη σύνδεση αυτή στηρίζεται η αρμονία που εκδηλώνεται στο σύμπαν και που έχει πάρει ιδιαίτερη θέση στις σχέσεις ζωής και κόσμου με τη διαρκή εξέλιξη του μηχανισμού της σύνδεσης, που για τον άνθρωπο είναι η νοητική και ακόμη πληρέστερα η λογική λειτουργία.