 |
| φωτο από: http://www.fattygoodlander.com/yahoo_site_admin/assets/images/f_wav.19605603_std.jpg |
Έρχεται κάποια στιγμή, σταθμός στη ζωή κάθε ανθρώπου, που κάνει ένα ταμείο, τι έχει κάνει μέχρι τώρα, τι κάνει σήμερα και τι θέλει να κάνει αύριο.
Αλλες φορές αυτό το ταμείο το κάνεις στα 30 , αλλες στα 40, άλλες στα 50. Μετά είναι δύσκολο να το κάνεις, οχι γιατι δε γίνεται, αλλά γιατί μετά το μόνο που έχει σαν αποτέλεσμα είναι να σου δημιουργεί άσκοπα, συναισθηματική φόρτιση, μιας και βλέπεις τα λάθη σου, αλλά δε σου μένει πολύς χρόνος, όχι για να ζήσεις, αλλά για να τα διορθώσεις.
Ξέρω οτι πολλοί απο εσάς , εχουν ακόμα "λίπος" όπως λέει η κυβέρνηση, κάτι να φορολογηθεί. Αλλοι έχουν ακόμα μια δουλειά, εστω και με κουτσουρεμένο μισθό, άλλοι παλεύουν μη πληρώνοντας εισφορές να κρατήσουν το μαγαζί τους όρθιο, άλλοι έχουν ακόμα, ένα σπίτι, ένα εξοχικό, το αυτοκίνητό τους.
Ζείτε με την ελπίδα μέσα στην σκληρή μνημονιακή πραγματικότητα, οτι δεν μπορεί κάποια πράγματα θα αλλάξουν, δε γίνεται να συνεχίσει αυτή η κατάσταση για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Αλλοι πάλι απο εσάς, χτυπήθηκαν νωρίς, έχασαν τα υπάρχοντά τους, τις δουλειές τους,χρωστάνε και αγωνίζονται κάθε μέρα για να έχουν ένα πιάτο φαγητό στο τραπέζι.
Κάποιοι , πιο αδύναμοι, λόγω αξιοπρέπειας δεν άντεξαν και έδωσαν τέλος στο μαρτύριό τους και τέλος άλλοι είδαν και απόειδαν και εγκατέλειψαν τη χώρα , οικονομικοί πρόσφυγες. Ναι γιατι δεν είναι μετανάστης αυτός που φεύγει απο την Ελλάδα για να βρεί δουλειά, πρόσφυγας στην ουσία είναι, γιατί 7 χρόνια διεξάγεται ένας κρυφός, ύπουλος πόλεμος.
Δε θα βάλω ούτε διαγράματα για το που παει η κατάσταση, ούτε στοιχεία με την ανεργία, για τους μισθούς, για την υγεία, ούτε φωτογραφιες με ανθρώπους εξαθλιωμένους, την κατάσταση τη βιώνετε καθημερινά. Το ξέρω και το ξέρετε πολύ καλα.
Ομως νομίζω οτι ήρθε η στιγμή να κάνετε ταμείο και να σκεφτείτε οτι μετά απο 7 χρόνια μνημονίων και 7 χρόνια προσωπικής εξαθλίωσης τι ακριβώς θέλετε. Πώς ακριβώς θέλετε να περάσετε τα επόμενα χρόνια της ζωής σας.
Οι αρρώστειες και τα γηρατειά δεν κάνουν διακρίσεις, έρχονται σε όλους. Και τότε είσαι πλέον ανήμπορος να κάνεις αυτό που έπρεπε να έχεις ήδη κάνει όταν μπορούσες.
Οταν δεν θα σου φτάνει η σύνταξη για να ζήσεις,όταν θα πεθαίνεις περιμένοντας μάταια υπηρεσίες υγείας, οταν θα πρέπει να κλειδώνεσαι μέσα στο σπίτι σου μόλις φτάνει το σούρουπο για να μπορείς να επιβιώσεις με κάποια ασφάλεια, θα είναι πια πολύ αργά.
Εχουμε ζήσει στο dna μας 400 σχεδόν χρόνια σκλαβιάς,ραγιάδες. ¨Εχουμε δει γειτονικούς λαούς να ζούν σε απολυταρχικά καθεστώτα δεκαετίες ολόκληρες, γενιές ολόκληρες. Δεν υπάρχει κανένα χρονικό όριο στην καταπίεση και την εξαθλίωση. Οσο ζεις και υπομένεις, o πόνος θα συνεχίζει, δεν έχουν κανένα λόγο να σταματήσουν μια επιχείρηση κερδοφόρα.
Γιατί μπορεί για τους αγαπημένους σου ανθρώπους, να είσαι ο κόσμος όλος, αλλά για αυτούς που παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή σου είσαι μια ασημαντη κουκκίδα, ενας απο τα 10.000.000.