 |
| από την ταινία Déjà vu |
Σα να μην πέρασε μια μέρα, ζούμε ξανά ημέρες του πρώτου εξαμήνου του 2015. Τότε που καμώνονταν ότι διαπραγματευόταν σκληρά με τους δανειστές (τότε τους λέγανε ακόμα τρόικα).
Τότε που με υπουργικές αποφάσεις στράγγιζαν όλα τα ταμεία για να μαζέψουν χρήματα να πληρώσουν τα ομόλογα που έληγαν, στο ακέραιο. Με πραγματικά χρήματα, όχι ανακυκλωμένες λογιστικές μνημονιακές εγγραφές. Τα χρήματα αυτά, χάθηκαν από την αγορά και λίγους μήνες αργότερα μπήκαν τα capital controls που θα κλείσουν 2 χρόνια σε λίγες ημέρες.
Το ίδιο έργο ζούμε ξανά σήμερα, δεν είναι ιδέα μας είναι η πραγματικότητα.
Συνεχίζουν να πληρώνονται οι υποχρεώσεις της χώρας όχι απο δανεικά αλλά απο χρήματα που υπάρχουν ακόμα και που η πλειονότητά τους προέρχεται απο την άγρια φορολόγηση.
Σε μια χώρα που ελεγχεται πλήρως το τραπεζικό σύστημα και η ροή των χρημάτων, έρχεται ως χαριστική βολή η οικονομική ασφυξία όπως ακριβώς πριν 2 χρόνια.
Ο κόσμος πια δεν έχει ούτε τα χρήματα για να αγοράσει τα απαραίτητα ενώ η άγρια φορολόγηση εξαφανίζει το χρήμα με το που θα φτάσει στον έμπορο.
Η απάτη με το μύθο της φοροδιαφυγής που κυκλοφορούσε χρόνια για να δείξει οτι είμαστε διεφθαρμένοι ως χώρα, με πλούσιους πολίτες και φτωχό κράτος, καταρρίπτεται με τα στοιχεία που δείχνουν ότι έχουν εισπραχθεί μόνο 111 εκατομμύρια ευρώ σε 2 χρόνια μαζί με τις λίστες που φαίνεται ότι δεν αξιοποιήθηκαν σχεδόν καθόλου.
Σε μια μικρή επιχείρηση αγοράζεις σχεδόν πάντα χωρίς πίστωση ή με πολύ μικρή, πουλάς με μικρό κέρδος, φορολογείσαι από το πρωτο ευρώ, πληρώνεις προκαταβολές φόρου, τελη επιτηδεύματος, εισφορές αλληλεγγύης, λογαριασμούς, ενοίκια, ασφαλιστικές εισφορές.
Η μεγάλη επιχείρηση αντίθετα δαγκώνει τους προμηθευτές, δαγκώνει το δημόσιο με την απειλή της απόλυσης, ή με την πρόσβασή της σε κύκλους πολιτικών, αγνοεί τους νόμους, κάνει αθέμιτο ανταγωνισμό πουλώντας είδη κάτω του κόστους πολλές φορές.
Οι τράπεζες κουρεύουν τα χρέη των μεγάλων επιχειρήσεων, η ΔΕΗ το ίδιο. Αν είσαι όμως μικρόμαγαζάτορας, πρέπει να πληρώσεις μέχρι το τελευταίο λεπτό που χρωστάς. Αν δεν πληρώσεις τις τράπεζες έρχεται κατάσχεση, αν δεν πληρώσεις το δημόσιο, την ασφάλισή σου το ίδιο. Αν δεν πληρώσεις τη ΔΕΗ, το νερό, το τηλέφωνο στα κόβουν. Απλά και στυγνά.
Έρχεται λοιπόν το κράτος στη συνέχεια να δώσει τη χαριστική βολή με την οικονομική ασφυξία για ένα ολόκληρο εξάμηνο. Ανθρωποι δυσκολεύονται να δώσουν Έστω και λίγα λεπτά του ευρώ για προϊόντα που δε θεωρούν πρώτης ανάγκης. Γιατί τα χρήματα πια δεν υπάρχουν, τα παίρνει το κράτος για να πληρώσει τις οφειλΈς που λήγουν. Κάποιες μικρές επιχειρήσεις πάλι δε θα αντέξουν.
Δεύτερη φορά σε 2 χρόνια το ίδιο οικονομικό έγκλημα. Και εμείς βουβοΊ θεατές.
(*)Déjà vu ή προμνησία. Ο όρος προμνησία περιγράφει την αίσθηση ότι κάποιος έχει δει ή βιώσει ξανά στο παρελθόν μία κατάσταση. Συχνότερα χρησιμοποιείται ο όρος déjà vu που στη γαλλική γλώσσα σημαίνει "ήδη ιδωμένο".
Η εμπειρία της προμνησίας συνοδεύεται συνήθως από μία αίσθηση "παράξενου", και αποδίδεται από το υποκείμενο της εμπειρίας σε όνειρό του, παρόλο το ότι υπάρχει η αίσθηση ότι η εμπειρία έχει πραγματικά υπάρξει στο παρελθόν. Το φαινόμενο είναι αρκετά συχνό και επίσημες έρευνες έχουν δείξει ότι περισσότερο από το 70% των ανθρώπων το έχουν βιώσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους. Υπάρχουν αναφορές σε εμπειρίες προμνησίας στη λογοτεχνία του παρελθόντος, γεγονός που αποδεικνύει ότι το φαινόμενο δεν είναι νέο.