Πράξεις από τους πολιτικούς δεν υπάρχουν. Και είναι οι πράξεις που υποστυλώνουν τις ιδέες. Υποκριτική η αντίδραση των εκάστοτε υπευθύνων και των παρατρεχάμενων ανεύθυνων. Οι μπουρδολόγοι της Βουλής "αντιδρούν" μόνο για τα μάτια. Στα μάτια τους ούτε ένα δάκρυ κυλάει για την κατάντια του Ελληνα!..
Σαν να είναι αλλόθρησκοι και ξένοι έποικοι σε τούτη τη χώρα. Η δράση τους ενίοτε κριτική. Ποτέ ανατρεπτική. Ποτέ αντιδραστική στη χειραγώγηση των συνειδήσεων. Το βόλεμα δύσκολα ανατρέπεται.
Οι αντιστάσεις τους έγιναν βορά στην υπερτροφία των επιθυμιών τους και των ευκαιριακών επιδιώξεων τους. Και το "εύκολο χρήμα" με τα όποια προνόμια έχουν διαβρώσει κάθε συναίσθημα. Ολα υποχωρούν μπροστά στον όγκο του συμφέροντος, κομματικού ή αμιγώς προσωπικού.
Κανένα δάκρυ για τον Ελληνα. Επαφίενται στο πλέγμα της ζωής του μέσου Ελληνα με τη ραγιάδικη νοοτροπία, που δεν καθορίζει καμία συγκεκριμένη στάση. Και την εκμεταλλεύονται αρκούντως οι βολεμένοι αβούλευτοι της Βουλής των Ελλήνων!
Εμμεσα, αλλά καταλυτικά αυξομειώνουν τις τάσεις και τις εντάσεις των πολιτών για αμετροέπεια, λιγότερη πολιτική σκέψη, περισσότερη τηλεοπτική αποχαύνωση, με διάχυτο το φόβο από εκβιαστικά διλήμματα, πετυχαίνοντας για το κομματικό σύστημα, που το συγκροτούν ως επί το πλείστον αδιάφοροι, μέτριοι και ανίκανοι, σε συνεργασία με τα τρωκτικά του διαπλεκόμενου χρήματος, το ταχύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Ετσι στήθηκε ένα Οργουελικό σκηικό και επικρατεί ο ανεγκεφαλισμός, ενώ επιχειρείται συστηματικά ο αποπροσανατολισμός της λαικής βούλησης. Η διεύρυνση του εκλογικού σώματος χωρίς βούληση και βούλευμα. Και ταυτόχρονα όλοι μιλούν για δημοκρατία. Και κυρίως οι πολιτικοί εκείνοι που την κακοποιού και ως προς το όνομά της και ως προς το νόημά της.
Και έτσι δίνεται η ευκαιρία στους επιτήδειους της πολιτικής να πρακτορεύουν ανενόχλητοι τα συμφέροντα εκείνων που τους στηρίζουν στην εξουσία. Και ο λαός, αν και εν πολλοίς εθισμένος στις αναθυμιάσεις της πολιτικής κοροιδίας και απάτης, περνάει από την απόγνωση στην αηδία γι' αυτό που λέγεται κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία.
Κι αυτό είναι μια αρνητική εξέλιξη που κάνει την ελληνική κοινωνία νευρωτική, με απώλεια της ψυχικής της στερεότητας, με πάμπολλες βεβαιότητες να έχουν στην άκρη τους αδυσώπητα ερωτηματικά.
Και ενώ ο ανεπτυγμένος κόσμος μεταβάλλεται με ταχύ ρυθμό, η Ελλάδα αναδιπλώνεται στις συνήθειες και τη συμπεριφορά του παρελθόντος. Σαν να "πάγωσε" η εικόνα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής σ' αυτόν τον τόπο της φαυλότητας. Με τους νεοέλληνες να διέρχονται μια κρίση ταυτότητας με επίκεντρο τη θέση του ήθους στις μεταξύ τους σχέσεις. Και ο Ελληνας της οικονομικής καχεξίας να βρίσκεται ενώπιον μιας αποβλακωτικής στασιμότητας.
Μήπως τελικά οι ποικίλες εκλογικεύσεις διαφόρων κοινωνικών θεμάτων με σκηνικό την οικονομική κρίση είναι τα προσχήματα για την εξασφάλιση και στη συνέχεια τη διάσωση των κεκτημένων της εξουσίας;