του Στρατή Μαζίδη
Διαβάζουμε στον Ελεύθερο Τύπο:
Διαβάζουμε στον Ελεύθερο Τύπο:
«Τα… κλειδιά των ακινήτων, τα οποία αποκτήθηκαν ή είναι συνδεδεμένα με
ενυπόθηκα «κόκκινα» δάνεια, θα μπορούν να παραδώσουν εθελοντικά στις
τράπεζες όσοι δανειολήπτες βρίσκονται αντιμέτωποι με τον πλειστηριασμό,
πετυχαίνοντας, ωστόσο, συγκριτικά καλύτερη διευθέτηση του υπόλοιπου της
οφειλής ή και διαγραφή της.
Μεταξύ του πλειστηριασμού και της εθελοντικής παράδοσης του ακινήτου οι
δανειολήπτες καλούνται να επιλέξουν… το μη χείρον βέλτιστον. Η λύση της
εθελοντικής παράδοσης ενέχει διπλό όφελος: αφενός η αξία του ακινήτου
-μετά τον επανυπολογισμό από πλευράς της τράπεζας- θα είναι μεγαλύτερη
από την τιμή που θα πετύχαινε στον πλειστηριασμό και αφετέρου, το
υπόλοιπο της οφειλής είτε θα κουρεύεται/ρυθμίζεται είτε θα διαγράφεται,
λαμβάνοντας υπόψη και τις προβλέψεις του εκάστοτε χρηματοπιστωτικού
ιδρύματος»
Βασικά περισσότερο θυμίζει να γλυτώνεις τη μία εκτέλεση και να καταλήγεις στην άλλη.
Μπορεί να υπάρχουν ορισμένες ποιοτικές διαφορές, όπως πχ η πιθανότητα το σπίτι να εκποιηθεί σε καλύτερη τιμή σε σχέση με έναν πλειστηριασμό (αν και ποιος πραγματικά το πιστεύει αυτό σε μια εποχή όπου κανείς δεν αγοράζει), αλλά η ουσία παραμένει ίδια:
Το σπίτι το αποχαιρετάς.
Το τυράκι είναι οι κάποιοι ευνοϊκότεροι όροι της μεταπώλησης (αν υπάρξει) και οι υποσχέσεις (αν πραγματοποιηθούν) από την τράπεζα ως προς το υπόλοιπο του χρέους. Βέβαια αν δεν έχεις τίποτε άλλο στο όνομά σου, ουδόλως σε ενδιαφέρει το υπόλοιπο χρέος.
Περισσότερο θυμίζει μια ντρίπλα ώστε να αποφευχθούν εικόνες όπως αυτές
που έχουμε δει σε φωτορεπορτάζ από την Ισπανία. Άλλο ο πλειστηριασμός
όπου εσύ ίσως είσαι ήδη μέσα και σε βγάζουν σηκωτό και διαφορετικό να
πας ο ίδιος να παραδώσεις τα κλειδιά.
Το κράτος έχει πολλά να γλυτώσει μέσω αυτής της σιωπηλής παράδοσης των ενυπόθηκων ακινήτων. Απεναντίας όμως, όλοι αυτοί οι άτυχοι της ζωής (διότι υπάρχουν και οι συνειδητοί κακοπληρωτές) που βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς δουλειά με τα χρέη να τρέχουν, στο τέλος θα μείνουν χωρίς σπίτι. Θα μείνουν στο δρόμο. Σιωπηλά και αδιαμαρτύρητα στην Ελλάδα του ευρώ και της ισχυρής Ευρώπης της αλληλεγγύης των λαών.