Το 1991 είναι η χρονιά έναρξης των οικονομικών και άλλων κυρώσεων εναντίον του Ιράκ. Αυτές, μεταξύ άλλων απαγόρευαν τις εξαγωγές πετρελαίου και συνεχίζονταν μέσω διαφόρων ψηφισμάτων του ΟΗΕ μέχρι το 2002 που αρχίζει ο δεύτερος πόλεμος του Ιράκ. Η οικογένεια Μπους είχε και έχει τεράστια συμφέροντα στην βιομηχανία πετρελαίου.
Γράφει ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος
Αναδημοσίευση από: defence-point.gr
Κατά την προεκλογική εκστρατεία του Μπους νεότερου, οι αμερικανικές εταιρίες πετρελαίου χρηματοδότησαν αφειδώς τους Μπους και Τσέινι, υπό τον όρο να ανατραπεί ο Σαντάμ Χουσεΐν, ώστε να επαναληφθούν οι εξαγωγές πετρελαίου. Την ίδια πίεση εδέχθη και ο τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας, Τόνι Μπλερ, από τις βρετανικές εταιρείες πετρελαίου και γι’ αυτό συντάχθηκε με τον Μπους στο θέμα των ανύπαρκτων όπλων μαζικής καταστροφής.
Ο λόγος ήταν, ότι το οικονομικό εμπάργκο που είχε επιβάλλει ο ΟΗΕ δεν μπορούσε να ανακληθεί όσο ο Σαντάμ ήταν στην εξουσία. Η μέθοδος των «χρωματιστών» και «λαϊκών» επαναστάσεων δεν περνούσε στο Ιράκ, οπότε η μόνη λύση ήταν η βίαιη ανατροπή του Σαντάμ.
Έτσι αποφασίστηκε να στηθεί η πλαστή κατηγορία των χημικών και βιολογικών όπλων και η ανύπαρκτη σύνδεση με την Αλ Κάιντα, που υποτίθεται πως απειλούσε την παγκόσμια ειρήνη, ώστε να νομιμοποιηθεί η εισβολή στο Ιράκ από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της.
Η όλη υπόθεση βόλευε την κυβέρνηση Μπους του νεότερου και για έναν πρόσθετο λόγο, καθώς έπρεπε να εξευμενίσει την αμερικανική κοινή γνώμη που τελούσε υπό το σοκ της τρομοκρατικής επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης (11η Σεπτεμβρίου 2001) και έψαχνε για αποδιοπομπαίο τράγο.
Την εποχή εκείνη, η προσφορά μαύρου χρυσού ήταν μεγαλύτερη της ζήτησης και οι τιμές ήταν καθηλωμένες στα 30 δολάρια ανά βαρέλι, αλλά οι προοπτικές ενός πολέμου εκτιμήθηκε – ορθώς όπως αποδείχθηκε – ότι θα εκτίνασσαν τις τιμές στα ύψη. Οι τιμές το 2008 έπιασαν τα 120 δολάρια ανά βαρέλι με κόστος εξόρυξης τα μόλις 10 δολάρια ανά βαρέλι στο Ιράκ… κάντε τον υπολογισμό.
Επρόκειτο για πάρτι πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Με θεωρητικά ημερήσια έσοδα εταιριών και κράτους (Ιράκ) από την πώληση πετρελαίου το 2008 να είναι της τάξεως των 240 εκατ. δολαρίων έναντι κόστους παραγωγής προϊόντος 20 εκατ. Δηλαδή, 200 εκατ. δολάρια καθαρά κέρδη την ημέρα, ή 73 δισεκατομμύρια δολάρια καθαρά κέρδη ετησίως. Αρκετά ισχυρό κίνητρο δεν νομίζεται για να ξεκινήσεις έναν πόλεμο;
Κι όλα αυτά χωρίς να υπολογίσουμε βεβαίως όλα τα άλλα οφέλη που δημιουργεί ένας πόλεμος για τον νικητή, πολιτικά, στρατηγικά και οικονομικά. Η Ιστορία έχει αποδείξει, ότι αν θες να καταλάβεις τον πραγματικό κίνητρο ενός πολέμου, τότε πρέπει να ακολουθήσεις τη «γραμμή του χρήματος» και αυτή θα σε οδηγήσει στην αλήθεια. Τα πατριωτικά και ηθικά είναι για το πόπολο…
ΥΓ. Ενδεικτικά, το κόστος εξόρυξης πετρελαίου βάσει επισήμων στοιχείων για τις ακόλουθες χώρες είναι το εξής, Ρωσία 18 δολάρια, Ιράν και Σαουδική Αραβία 8 δολάρια, λοιπές χώρες του Κόλπου 10 δολάρια, Βρετανία και Νορβηγία 43 δολάρια, κ.λπ.