Πριν από αρκετά χρόνια είχα επισκεφθεί ένα σπίτι το οποίο ήταν επί μακρόν κλειστό και οι ιδιοκτήτες του είχαν αποφασίσει να το ενοικιάσουν.
Στο κλειδωμένο WC υπήρχε μέσα ένα τεράστιο νεκρό ποντίκι. Προφανώς είχε πετύχει να βγει μέσα από την αποχέτευση και κατέφαγε ό,τι βρήκε. Δηλαδή όσο χαρτί υγείας είχε απομείνει και πάνω στην απελπισία του έφαγε ακόμη και τη μάπα μιας σφουγγαρίστρας. Τελικά ψόφησε.
Κάπως έτσι έχει φτάσει να συμπεριφέρεται η ελληνική κυβέρνηση όσον αφορά την οικονομία.
Μπουκάρει μέσα από τις "αποχετεύσεις" στα νοικοκυριά, κατατρώει ό,τι βρίσκει για να ικανοποιήσεις τις ακόρεστες ανάγκες του σκορπώντας παράλληλα το θάνατο.
Ως πότε θα υπάρχει χρήμα για να κατάσχει το κράτος από τους τραπεζικούς λογαριασμούς πολιτών, στους οποίους δημιούργησε και φόρτωσε ένα υπέρογκο τεχνητό χρέος μέσω της υπερφορολόγησης, του ΕΝΦΙΑ, των απαράδεκτων ασφαλιστικών εισφορών κ.ο.κ.
Με τα χρήματα αυτά ο αρουραίος που λέγεται ελληνικό κράτος συντηρεί το διορισμένο στρατό του, τους πρόωρα συνταξιοδοτηθέντες, τους συμβασιούχους που διαρκώς επανακυκλώνει πάνω σε μια μη έντιμη συμφωνία του ενός να κρατά όμηρο τον άλλο και τον άλλο να ποντάρει στην ομηρία για να βροντοφωνάξει πως καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Ο κυβερνητικός αρουραίος κατατρώγει τα πάντα. Όχι απλά μάπες αλλά σάρκες.
Σε λίγο όμως δε θα υπάρχει τίποτε να κατάσχει ή να υπερφορολογήσει διότι όπως ο ποντικός του σπιτιού, έτσι και στην περίπτωσή μας η Ελλάδα θα έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο κλειστό σπίτι.
Ο αρουραίος θα τριγυρνά απεγνωσμένα να βρει κάτι για να φάει αλλά μάταια. Σε τυμπανιαία κατάσταση αφού θα έχει αρπάξει τα πάντα, θα σκάσει απότομα σε μια γωνιά.