Του Στέλιου Συρμόγλου
...Ενα κενό που έγινε αλήθεια και βίωμα.
Η κοινωνική πορεία μοιάζει με την πορεία των οικονομικών πραγμάτων που συνέβαινε παλαιότερα , που δεν είχαν οι άνθρωποι χαράξει κανόνες και αγνοούσαν να χειριστούν μια κατάσταση, που ξεφεύγοντας από τον έλεγχο, δημιουργούσε δυσαρμονίες, συγκρούσεις και καταστροφές.
Η χειροπιαστή κατάσταση είναι το παρελθόν. Από την παρατήρηση της πορείας του ανθρώπου βγαίνει ότι η πιο μεγάλη δύναμη που δημιουργεί την κίνηση προέρχεται από τη δράση του ψυχικού στρώματος, της αυτόματης πηγής που παρόμοια με την κοσμική κίνηση τελικά παρουσιάζει όπως και το Σύμπαν,χωρίς βέβαια να ελέγχεται τάξη, ρυθμός και οικονομία.
Το κύριο φαινόμενο που εκδηλώνεται σ' όλη την πορεία του ανθρώπου, όπως τη μελετούμε από την ιστορική του εμφάνιση, παρ' όλες τις αντιθέσεις και τις καταστροφές, είναι ότι η καταπολέμηση του κενού και η καλλιέργεια της ιδέας του καλού έχει αποκρυσταλλωθεί σαν απολιθωμένη και ακίνητη αντίληψη σ' όλες τις θρησκείες και τα θρησκευτικά δόγματα.
Οι ιδέες αυτές κινούνται στο Εγελειανό δυαδικό σχήμα και εκπροσωπούν στη λογική τους άποψη τις έννοιες της δημιουργίας και της καταστροφής. Από τις δύο αντίθετες ιδέες εκπορεύονται τα κίνητρα της ζωής των ατόμων και των κοινωνιών. Είναι δε τόσο εκτεταμένο το περιεχόμενο των ιδεών αυτών, ώστε ο άνθρωπος βρέθηκε σε αδυναμία να το προσδιορίσει .
και τούτο έχει προκαλέσει τη σύγχυση, το χάος στη συνείδησή του, που ζημίωσαν την ιδέα της ελευθερίας, της συνείδησης, τη αναγνώριση της αλήθειας, για να μην αναφέρω παρά δύο σημεία της αξίας της ζωής, που βρίσκονται σε αποχώρηση μπροστά στις άλλες θελήσεις, που εκπηγάζουν από την ανθρώπινη συνείδηση, όπως η θέληση για δύναμη.
Περισσότερο από το περιεχόμενο έβλαψε η αοριστία, η σαφής σκέψη γύρω από τις έννοιες του καλού και του κακού, από την οποία εξαρτάται η ορθή πορεία και η ορθή λειτουργία των αντιθέσεων. Οσα διαστημόπλοια κι αν εκτοξευθούν δεν πρόκειται να πληρώσουν το κενό στην ψυχή του ανθρώπου.
Η εφαρμογή των ιδεών για την ύπαρξη προυποθέτει ένα διαρκή πόλεμο τόσο για το καλό, όσο και εναντίον του κακού με απώτερη πρόθεση να εξοντώσει το κακό ή να βοηθηθεί από την παρουσία του καλού.
...Ενα κενό που έγινε αλήθεια και βίωμα.
Η κοινωνική πορεία μοιάζει με την πορεία των οικονομικών πραγμάτων που συνέβαινε παλαιότερα , που δεν είχαν οι άνθρωποι χαράξει κανόνες και αγνοούσαν να χειριστούν μια κατάσταση, που ξεφεύγοντας από τον έλεγχο, δημιουργούσε δυσαρμονίες, συγκρούσεις και καταστροφές.
Η χειροπιαστή κατάσταση είναι το παρελθόν. Από την παρατήρηση της πορείας του ανθρώπου βγαίνει ότι η πιο μεγάλη δύναμη που δημιουργεί την κίνηση προέρχεται από τη δράση του ψυχικού στρώματος, της αυτόματης πηγής που παρόμοια με την κοσμική κίνηση τελικά παρουσιάζει όπως και το Σύμπαν,χωρίς βέβαια να ελέγχεται τάξη, ρυθμός και οικονομία.
Το κύριο φαινόμενο που εκδηλώνεται σ' όλη την πορεία του ανθρώπου, όπως τη μελετούμε από την ιστορική του εμφάνιση, παρ' όλες τις αντιθέσεις και τις καταστροφές, είναι ότι η καταπολέμηση του κενού και η καλλιέργεια της ιδέας του καλού έχει αποκρυσταλλωθεί σαν απολιθωμένη και ακίνητη αντίληψη σ' όλες τις θρησκείες και τα θρησκευτικά δόγματα.
Οι ιδέες αυτές κινούνται στο Εγελειανό δυαδικό σχήμα και εκπροσωπούν στη λογική τους άποψη τις έννοιες της δημιουργίας και της καταστροφής. Από τις δύο αντίθετες ιδέες εκπορεύονται τα κίνητρα της ζωής των ατόμων και των κοινωνιών. Είναι δε τόσο εκτεταμένο το περιεχόμενο των ιδεών αυτών, ώστε ο άνθρωπος βρέθηκε σε αδυναμία να το προσδιορίσει .
και τούτο έχει προκαλέσει τη σύγχυση, το χάος στη συνείδησή του, που ζημίωσαν την ιδέα της ελευθερίας, της συνείδησης, τη αναγνώριση της αλήθειας, για να μην αναφέρω παρά δύο σημεία της αξίας της ζωής, που βρίσκονται σε αποχώρηση μπροστά στις άλλες θελήσεις, που εκπηγάζουν από την ανθρώπινη συνείδηση, όπως η θέληση για δύναμη.
Περισσότερο από το περιεχόμενο έβλαψε η αοριστία, η σαφής σκέψη γύρω από τις έννοιες του καλού και του κακού, από την οποία εξαρτάται η ορθή πορεία και η ορθή λειτουργία των αντιθέσεων. Οσα διαστημόπλοια κι αν εκτοξευθούν δεν πρόκειται να πληρώσουν το κενό στην ψυχή του ανθρώπου.
Η εφαρμογή των ιδεών για την ύπαρξη προυποθέτει ένα διαρκή πόλεμο τόσο για το καλό, όσο και εναντίον του κακού με απώτερη πρόθεση να εξοντώσει το κακό ή να βοηθηθεί από την παρουσία του καλού.