Τους τελευταίους τέσσερις μήνες το κατοχικό καθεστώς έχει ενεργοποιήσει έναν απλό όσο και αποτελεσματικό τρόπο για να συμπιέσει τον ευρωσκεπτικισμό και το ανερχόμενο ρεύμα υπέρ της δραχμής στη χώρα μας . Στα κεντρικά ΜΜΕ έχει δοθεί εντολή να μην συζητούν την υπόθεση ευρώ ή δραχμή και να μη καλούν σοβαρούς εκφραστές του εθνικού νομίσματος. Μόνο στα μικρά και περιφερειακά κανάλια, ακούγονται κάποιες φωνές υπέρ της δραχμής, οι οποίες όμως χάνονται και απαξιώνονται από τη μικρή ακτινοβολία των καναλιών αυτών και το πλήθος των ετερόκλητων προσκεκλημένων που ζαλίζουν τον κόσμο με άσκοπη και συχνά ανερμάτιστη πολυλογία.
Το ίδιο ισχύει και στις δημοσκοπήσεις που διενεργούνται από τις γνωστές συστημικές εταιρείες δημοσκοπήσεων, όπου σε όλες τις πιο πρόσφατες έρευνες των πολιτικών τάσεων της κοινής γνώμης, απουσιάζει παντελώς το καίριο ερώτημα για το ευρώ και τη δραχμή. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις που αναφέρονταν στο θέμα αυτό, της Public Issue, της ALCO κλπ., ύστερα από την αφαίρεση των απαντήσεων «δεν ξέρω,δεν απαντώ» έδιναν πλειοψηφικό το ρεύμα υπέρ της δραχμής.
Οι συστημικές εταιρείες δημοσκοπήσεων είναι φυσικό να γέρνουν λιγάκι ή αρκετά προς τη μεριά των επιθυμιών των πελατών τους. Όμως, δεν μπορούν να αλλοιώσουν εντελώς τα ευρήματα τους, γιατί τότε θα καταστούν εντελώς αναξιόπιστες. Έτσι, είναι προτιμότερο να εξαφανίσουν καυτά ερωτήματα όπως το υπό συζήτηση εδώ θέμα.
Γνωρίζουμε από εκμυστηρεύσεις ανθρώπων παρόμοιων εταιρειών ότι, σε μυστικές δημοσκοπήσεις το ρεύμα υπέρ της δραχμής είναι ανεξέλεγκτα ανερχόμενο. Αυτό αποτελεί μια λογική πραγματικότητα, αφού οι πολίτες δεν μπορεί να συνεχίσουν να ελπίζουν ότι, θα υπάρξει αναστροφή της ελληνικής τραγωδίας με τη συνεχόμενη χειροτέρευση των μέτρων που αποφασίζονται σε βάρος της χώρας και των φοβερών συνεπειών τους στην πράξη.
Έτσι, το κατοχικό καθεστώς παίρνει αναβολή ύπαρξης και ετοιμάζει τη διάδοχο κατάσταση υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος θα συνεχίσει το ευρωμνημονιακό μαστίγωμα των Ελλήνων πολιτών αφού δεν υπάρχει άλλη επιλογή μέσα στον ευρωμονόδρομο. Συμπληρωματικά, το κατοχικό καθεστώς, αναδεικνύει χρήσιμους δορυφόρους τύπου Λεβέντη, Ποτάμι και πιθανώς Κωνσταντοπούλου υπό την προϋπόθεση ότι, θα συνεχίσει να το παίζει αντιστασιακή αλλά δε θα υιοθετεί το εθνικό νόμισμα στις θέσεις της.
Το τεράστιο πλήθος των κατ’ όνομα αντιστασιακών ψευτο-μεταρρυθμιστικών κομμάτων και αποκομμάτων που ομνύουν στο ευρώ, είναι καλοδεχούμενο από το κατοχικό καθεστώς. Η ανέξοδη, αδιέξοδη και χωρίς στόχο διαμαρτυρία, όχι μόνο ενοχλεί αλλά αντίθετα είναι επιθυμητή ως αναγκαία βαλβίδα εκτόνωσης της δίκαιης αγανάκτησης των πολιτών. Ο μεγάλος κίνδυνος και εχθρός του κατοχικού καθεστώτος είναι η αμφισβήτηση της ραχοκοκαλιάς του, που δεν είναι άλλος από την κατοχή της χώρας μέσα από τον έλεγχο του νομίσματος και των τραπεζών. Για αυτό και οι σοβαροί δραχμιστές φιμώνονται συστηματικά. Και επιπλέον, δε διαθέτουν χρήμα και μέσα για να διδόσουν πλατιά την άποψη που εκπροσωπούν.
Είναι πρωτοφανές, η άποψη υπέρ της δραχμής που εκφράζει την πλειοψηφία ή έστω τεράστιο μέρος του ελληνικού λαού να μην έχει εκπροσώπηση στο Κονοβούλιο. Αυτό αποτελεί επιτυχία του κατοχικού καθεστώτος, αλλά και αδυναμία ενιαίας πολιτικής συσπείρωσης των σοβαρών υποστηρικτών του εθνικού νομίσματος.
Το τραγικό για τη χώρα είναι ότι, το μέτωπο της δραχμής, δεν έχει ενιαία ισχυρή Κινηματική εκπροσώπηση από κανονικούς, λογικούς ανθρώπους του δημοκρατικού πατριωτικού τόξου. Όμως, αυτό αργά ή γρήγορα δεν μπορεί παρά να γίνει πράξη. Και τότε μπορεί να ελπίζουμε για την ανάσταση της χώρας.