Η ανεξαρτησία του πνεύματος θα ήταν ένα από τα μέγιστα αγαθά στους καιρούς του ζόφου, όταν η ισοπεδωτική εκ των άνω επιβολή προσπαθεί να περάσει τον οδοστρωτήρα της επάνω από την έξαψη και το πάθος των ελεύθερων ψυχών.
Οταν ζητεί τη διαρκή κατάφαση στην ανήθικη επιταγή της δουλικής πειθαρχίας στη δύναμη καιόταν η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, για να θυμηθώ τον Ροίδη, είναι συντεθειμένη από τα νοσηρά στοιχεία της πνευματικής παρακμής και της πολιτικής αθλιότητας.
Η στάση της φυγής είναι καθαρή άμβλωση του πνεύματος ή προδοσία του. Η ανεξαρτησία του πνευματικού ανθρώπου δεν μπορεί να είναι πρόσχημα φυγής από τις επιταγές των καιρών. Είναι περισσότερο σήμα συναγερμού των ελευθέρων συνειδήσεων και προσκλητήριο προς την ενέργεια.
Οι ανεξάρτητοι άνθρωποι έχουν ανάμεσά τους ένα κοινό σημείο επαφής: τον εμμανή πόθο προς την ελευθερία. Οι επαναστάσεις δεν έγιναν ποτέ από κοπάδια δούλων. Αλλά τα ανεξάρτητα πνεύματα δεν χρειάζονται καν τις επαναστάσεις για να ασκήσουν την ευεργετική τους επιρροή στο κοινωνικό σύνολο.
Είναι εστίες συγκεντρωτικές των διάσπαρτων θελήσεων του πλήθους. Και είναι συνάμα οδηγοί που μπορούν τις θελήσεις αυτές να τις αλλάξουν, όταν παίρνουν προσανατολισμούς αντίθετους από τη σωστή, την ορθολογική πορεία που υπαγορεύουν οι τόσες συναρτήσεις των συντελεστών της προόδου.