...Και πρέπει η σιωπή να μιλήσει με το στόμα της πίστης για να σιγάσει το λαχάνιασμα της εναγώνιας αμφιβολίας, που κρατούν τη συνείδηση διστακτική μπροστά στις παρορμήσεις της της αναπόδραστης ανάγκης, κάπου εκεί ίσως πρέπει να αναζητήσουμε τον ελλείποντα δεσμό, που θα συνδέσει την ατομική συνείδηση με την κοινωνική συνείδηση. Και την ανάγκη της ατομικής ελευθερίας με την ελευθερία την ομαδική.
Εδώ, στην ίδια περιοχή, θα πρέπει να αναζητήσουμε τα θεμελιωτικά στοιχεία που στηρίζουν την κοινωνική θέληση για τη δημοκρατία, την αλληλεγγύη και τη συνεννόηση των ανθρώπων.
Πολλοί βασανισμένοι από τον κάματο της άτεκνης προσδοκίας, στέκουν εμβρόντητοι μπροστά στην απάθεια της πολιτικής ανευθυνότητας και συλλογισμένοι μπροστά στη διαβρωμένη κοινωνική συνείδηση, κι από που θα μπορούσαν να ποριστούν τη δύναμη κι από που θα μπορούσαν να θησαυρίσουν την εμπιστοσύνη αν μη από τον εαυτό τους τον ίδιο, αν μη από τον παλμό της δικής τους καρδιάς.
Η προσεκτική παρατήρηση της ελληνικής κοινωνίας φέρνει στο φως τη μέγιστη από τις αντινομίες των καιρών: τη διάσταση της θεωρίας από την έμπρακτη προβολή της. Και η διάσταση, όπως είναι πρόδηλο, και όπως είναι άφευκτο, δημιούργησε το κενό στην πίστη των ανθρώπων.
Ομως οι ιδεολογίες και οι πολιτικές, όπως και οι πραγματικές φιλίες, δεν έχουν χώρο ζωής παρά την πράξη. Και δεν γνωρίζουν άλλη φθορά παρά την αδυναμία τους να καλύψουν όλες τις αξιώσεις της πράξης και τις ελπίδες που η άμεση ενέργεια παραμερίζει έστω πρόσκαιρα, για να τα θησαυρίσει για χάρη της ανθρώπινης ψυχής που αποζητάει πάντα, στις ώρες του καμάτου και της απόγνωσης, ον ίσκιο της ελπίδας, ακόμη και το όνειρο και την ιδεατή προέκταση της ενέργειας.
Η διάσταση της θεωρίας με την πράξη είναι και η αδυναμία της κοινωνίας να θέσει τα γεγονότα κάτω από τον έλεγχο της, γιατί ο έλεγχος αυτός δεν έχει γίνει καν ανάγκη συνειδητή, με αποτέλεσμα και κάθε άτομο να βρίσκει ένα από τα ισχυρότερα κίνητρα τη φυγή του και την άρνησή του να αναδεχθεί τις ευθύνες ευρύτερες από εκείνες που θέτει το πρόβλημα της ατομικής ύπαρξης μέσα σ' ένα συγκεχυμένο κοινωνικό περιβάλλον, όπου ακόμη και οι φιλικές σχέσεις δοκιμάζονται.