Οσο ο κομματικός ανταγωνισμός διαρκεί και οξύνεται, όσο το μέλλον είναι βαρύφορτο από ενδεχόμενα και η απειλή για τα χειρότερα δεν αφοπλίζεται, η αφομοίωση της ιδέας της κοινωνικής ενότητας και ελευθερίας του ατόμου - ελευθερίας που είναι το λογικό και το απαραίτητο συμπλήρωμα της ομαδικής ελευθερίας σ' ένα δημοκρατικά οργανωμένο κράτος - παρεμποδίζεται από υπολογισμούς κομματικού ωφελιμισμού και προσωπικής συχνά καιροσκοπίας.
Τούτο τον κομματικό ωφελιμισμό και τον προσωπικό καιροσκοπισμό τους απαντήσαμε σε διάφορες περιστάσεις, τραγικές για τη μοίρα τούτου του τόπου, την ώρα που μια καθαρή γραμμή και μια τίμια πολιτική θα μπορούσαν να φυλάξουν τον Ελληνα από τον όλεθρο.
Την παρούσα κατάσταση τη ζούμε όλοι και την αντιλαμβανόμαστε καλά, όσων τουλάχιστον η κρίση δεν θολώνει από τη μυστικιστική προσήλωση στα έτοιμα επιχειρήματα, επιχειρήματα που αγωνίζονται να καθαρίσουν το ρύπο μιας προδοσίας κατά της ελληνικής κοινωνίας.
Με την πολύπλευρη κρίση και τα πολιτικά "τερτίπια", ο όποιος ιδεαλισμός, που ήταν η μορφή της αγνότητας και της πίστης και μαζί αγωνιστική διάθεση, έμεινε ορφανός. Κι έγινε νομάς που σύρθηκε μέσα στα σκοτάδια της μαύρης νύχτας, όπου ακούγεται ο στεγνός θόρυβος της μπότας των επιβαλλόμενων μέτρων, με τρόπο ανάλγητο.
Και καταπατήθηκε η έννοια της ελευθερίας, που είναι ο συνεκτικός δεσμός των ανθρώπων, η ανώτερη ηθική, ο αυστηρός κανόνας της ζωής. Και προσδενόμαστε πλέον απλώς στα συνθήματα και στις πομφολυγώδεις πολιτικές αναλύσεις. Και γινόμαστε κάθε μέρα μάρτυρες των δεινών κακοποιήσεων της ελευθερίας.
Ολες οι ανατροπές γίνονται με την υπόσχεση μιας ελευθερίας "επί προθεσμία". Αλλά οι προθεσμίες διαρκούν τόσο πολύ που ανατρέπουν τις προυποθέσεις των καθεστωτικού τύπου "μεταρρυθμίσεων", που επιχειρούνται με την ξένη δυναμική επιβολή.
Κι έτσι η αποκατάσταση της ελευθερίας και της εθνικής κυριαρχίας σε μια χώρα υπό τον κλοιό των δανειστών, παίρνει το χαρακτήρα ενός μεσσιανισμού.