Βρέθηκα σε μια παραλιακή πόλη αρκετά κοντά στην Αθήνα. Το μέρος αυτό φημίζεται πως προσφέρεται για οικογενειακές διακοπές καθώς είναι ότι πρέπει για τα παιδιά. Ήδη από την εποχή που ήμουν παιδί, μπορούσες να κυκλοφορείς με ασφάλεια ελεύθερα και ανέμελα.
Ωστόσο προχθές περπατώντας με μια γνωστή με τα παιδιά στο λιμενοβραχίονα περνά ένας μοναχικός τύπος γύρω στα 45.
«Τον είδες αυτόν με το σορτσάκι; Αυτός βγήκε από τη φυλακή. Είχε καταδικαστεί για παιδεραστία αλλά μπόρεσε να βγει νωρίτερα ως ψυχασθενής και πρέπει να δίνει το "παρών" στην Αστύνομια» μου είπε.
«Και πώς το ξέρεις;» αποκρίθηκα.
«Τις προάλλες είμασταν εδώ στην προκυμαία με ένα φίλο που είναι αστυνομικός εδώ και μου το είπε» μου απήντησε.
Εφόσον ευσταθούν όλα τα παραπάνω, κάποιοι έκριναν ότι αυτός ο άνθρωπος αυτός δε συνιστά κίνδυνο για το κοινωνικό σύνολο και τα παιδιά συχνάζοντας σε μέρη που είναι γεμάτα από αυτά.
Το ίδιο βράδυ συνέβη να πέσουμε πάνω του και κατάλαβα πως δεν είναι στα καλά του.
Προσωπικά πήρα την ευθύνη και ενημέρωσα τα παιδιά μου. Σκληρό; Ίσως. Ήταν η μόνη ασφαλής λύση. Δεν ξέρω κατά πόσο ο τύπος είναι ψυχασθενής ή το παίζει. Αν πράγματι είναι τόσο ώστε να μην κατανοεί τις συνέπειες των πράξεών του, τότε ουδόλως τον απασχολεί πως αν υποπέσει σε νέο παράπτωμα θα επιστρέψει σούμπιτος στο κελί του.
Το θέμα όμως είναι αυτό;
Εδώ τίθεται ένα ερώτημα. Αμέτρητα παιδιά παίζουν στην προκυμαία, στις παραλίες, τρέχουν στην πλατεία, στο λιμενοβραχίονα κ.ο.κ. Ανάμεσα τους φαίνεται πως κυκλοφορεί ένας άνθρωπος που έχει καταδικαστεί για παιδεραστία και εξήλθε ως ψυχασθενής.
Τα παιδιά είναι ασφαλή;
Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη ότι δεν πρόκειται να συμβεί το παραμικρό, καθώς είναι αντικοινωνικός έως ενοχλητικός όπως τον είδα, σε ένα μέρος με αρκετό κόσμο, ντόπιους και επισκέπτες, με την πλειοψηφία να αγνοεί ποιος μπορεί να περπατά δίπλα στα παιδιά τους ή να τα παρακολουθεί ενώ παίζουν και οι γονείς τους πίνουν αμέριμνοι τον καφέ τους;