ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
Όλες οι grande persones βολεύτηκαν. Είπε ο καθένας τους το ποίημα του, μονόλογοι χωρίς ουσία και περιεχόμενο, χειροκροτήθηκαν μανιωδώς από τους πιστούς χειροκροτητές που κουβάλησαν ο καθένας για τον εαυτό του, υποκλίθηκαν με δήθεν σεβασμό στο παριστάμενο «ιερατείο» της πολύφερνης νύμφης και αποχώρησαν βέβαιοι ότι έπραξαν το πολιτικό τους καθήκον.
Ορκίστηκαν όλοι ότι συμφωνούν στην δημιουργία του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς και με περίτεχνες διατυπώσεις κατέθεσαν τις δικές τους υστερόβουλες διαδικαστικές προτάσεις.
Ομνύουν για τη δημιουργία νέου φορέα, τι σημαίνει όμως νέος φορέας, σημαίνει μήπως μια νέα σημαία σαν αυτή με τα πέντε πρόσωπα, σημαίνει μήπως έκφραση μιας δήθεν ανούσιας πολιτικής πρότασης που γίνεται αποδεκτή από Αριστερούς, δεξιούς, εκσυγχρονιστές, κεντρώους, κεντροαριστερούς, κεντροδεξιούς και από κάθε ιδιοτελή που οραματίζεται για τον εαυτό του μια καρέκλα εξουσίας;
Είναι σκόπιμη η δημιουργία ενός νέου φορέα που προτείνει στους πολίτες «ψηφίστε μας για να πιέσουμε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να γίνει μια οικουμενική Κυβέρνηση;»
Γιατί ένας αντιδεξιός ψηφοφόρος να ψηφίσει ΔΗΣΥ; Μήπως για να του προκύψει μια Κυβέρνηση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ; Για ποιο λόγο ένας σοσιαλιστής, δημοκράτης, κεντρώος να ψηφίσει ΔΗΣΥ; Για να δει την ΝΔ να έχει τον πρώτο λόγο σε μια Κυβέρνηση συνεργασίας;
Και η μια κατηγορία ψηφοφόρων και η άλλη γιατί να μην οδηγηθούν σε καθαρές λύσεις ψηφίζοντας ΝΔ η ΣΥΡΙΖΑ;
Ένα κόμμα χαρακτηρίζεται από την συγκεκριμένη πολιτική του πρόταση, από την κοινωνική του αντιστοίχιση, από τις αξιακές του αρχές, από την οργανωτική δομή του, από την πρόταση του για τη δομή και το εύρος της κρατικής εξουσίας, από την ποσοτική και ποιοτική παρεμβατική δυνατότητα του Κράτους, από την πρόταση του για το παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας και τέλος από τους εκφραστές του.
Τι από όλα αυτά έστω ανιχνεύτηκαν στην τριήμερη σύναξη των ανησυχούντων ιεραποστόλων της Κεντροαριστεράς;
Είναι δεδομένο πως ένας πολιτικός φορέας για να έχει λόγο ύπαρξης και προοπτική θα πρέπει:
Ή να μπορεί να διατυπώσει σε πολιτική πρόταση τις αναγκαιότητες της χώρας και το κοινωνικά ζητούμενο
Ή να υπάρχει ο Ηγέτης ο οποίος θα μπορέσει να πείσει τους πολίτες για την ορθότητα και αναγκαιότητα υλοποίησης της πρότασης του.
Αυτό που ήταν εμφανές και ζητούμενο στην σύναξη ήταν η δυνατότητα μιας εκλογικής σύμπραξης για την ικανοποίηση θεμιτών η αθέμιτων προσωπικών φιλοδοξιών.
Το δεύτερο που αναδείχτηκε από αυτή την σύναξη ήταν η διάθεση και απόφαση μιας «εν κρυπτώ» ταφής του ΠΑΣΟΚ.
Σχήμα οξύμωρο και παράδοξο.
Ποιοι πήραν τον λόγο σε αυτή τη σύναξη;
Οι αυτοκαλούμενοι πρόεδροι κινήσεων και κομμάτων, απόλυτα δημοκρατικό, (μούντζα που μας χρειάζεται), πρώην αρχηγοί και πρωθυπουργοί και τέλος μια σειρά πρώην προβεβλημένων υπουργών και στελεχών του τρισκατάρατου ΠΑΣΟΚ.
Κατά μέτριους υπολογισμούς το ενενήντα η ενενήντα πέντε τοις εκατό αυτών που πήραν τον λόγο ήταν υπουργοί και στελέχη του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα οι περισσότεροι από αυτούς είχαν κυβερνητικά καθήκοντα (υπουργοί- πρωθυπουργοί- γραμματείς και φαρισαίοι) για είκοσι η τριάντα χρόνια.
Τι είναι αυτό που τους διαφοροποιεί σήμερα από την ιστορία και την Κυβερνητική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ και έχουν το θράσος να αρνούνται το παρελθόν τους και να εμφανίζονται ως νέοι σωτήρες της χώρας;
Γιατί θα πρέπει το ΠΑΣΟΚ να εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη της χώρας;
Τι ήταν το ΠΑΣΟΚ;
Ήταν μήπως αυλος οργανισμός;
Δεν ήταν όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι που σήμερα σιωπούν με θυμό που διαχειρίστηκαν αυτό το κόμμα, την εσωτερική του λειτουργία και την Κυβερνητική του πολιτική;
Αν τελικά υπάρχει απαξίωση του ΠΑΣΟΚ, αν οι πολίτες δεν αντέχουν τα σύμβολα του και το όνομα του για ποιο λόγο θα πρέπει ο πολίτης να ανεχθεί και να αποδεχθεί όλους αυτούς που φέρουν απόλυτα την ευθύνη για ότι έγινε και για ότι δεν έγινε;
Δεν έχουν καμία ευθύνη όλοι αυτοί οι πρωτοκλασάτοι μέντορες της Κεντροαριστεράς οι χρηματίσαντες Πρόεδροι, Πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, νομάρχες, δήμαρχοι, πρόεδροι οργανισμών για την πτωτική πορεία του ΠΑΣΟΚ;
Δεν τους προβληματίζει το γεγονός ότι η ΝΔ διεκδικεί σήμερα ακόμη και αυτοδυναμία αν και είναι ο μεγαλύτερος υπεύθυνος για την κατάντια της χώρας;
Το κόμμα της ΝΔ και τα στελέχη της στο μεγαλύτερο ποσοστό τους στήριξαν την παράταξη τους, προστάτευσαν το ηθικό προσωπείο τους, προστάτευσαν υπουργούς και μέλη τους ακόμα και αυτά που οφθαλμοφανώς ήταν ένοχα και σήμερα εμφανίζονται ηθικά αδιάβλητοι και μελλοντικοί σωτήρες.
Τι πρόσθεσε η σύναξη στο ΠΑΣΟΚ;
Από τους χίλιους πεντακόσιους τόσους που έκαναν περαντζάδα οι χίλιοι Τετρακόσιοι πενήντα ήταν μέλη του ΠΑΣΟΚ, τι θα δώσουν παραπάνω κάποιες υπερτιμημένες προσωπικότητες;
Τον πολιτικό τους λόγο που είναι παρακολούθημα της εκσυγχρονιστικής πολιτικής (θαυμάστε που μας οδήγησε) και της λογικής της υποταγής στα κελεύσματα του Διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Το αίτημα της ΑΛΛΑΓΗΣ ούτε μπορούν, ούτε είναι ικανοί να το υπηρετήσουν, δεν έχει η χώρα ανάγκη μεταρρυθμίσεων στη λογική των δανειστών, έχει ανάγκη τομών για την υπέρβαση της σχέσης εξάρτησης από τις ανεπτυγμένες χώρες ,δεν υπάρχει ανάπτυξη σε μια υποανάπτυκτη - αναπτυσσόμενη χώρα όταν είναι δέσμια των συμφερόντων των ανεπτυγμένων κρατών.
Η ιστορία διδάσκει αν μπορείς να την δεις και να την μελετήσεις χωρίς παρωπίδες, αλλοίμονο σου αν σε παρασύρουν οι κάθε λογής διαμετρήματος παραχαράκτες της.
Όλες οι grande persones βολεύτηκαν. Είπε ο καθένας τους το ποίημα του, μονόλογοι χωρίς ουσία και περιεχόμενο, χειροκροτήθηκαν μανιωδώς από τους πιστούς χειροκροτητές που κουβάλησαν ο καθένας για τον εαυτό του, υποκλίθηκαν με δήθεν σεβασμό στο παριστάμενο «ιερατείο» της πολύφερνης νύμφης και αποχώρησαν βέβαιοι ότι έπραξαν το πολιτικό τους καθήκον.
Ορκίστηκαν όλοι ότι συμφωνούν στην δημιουργία του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς και με περίτεχνες διατυπώσεις κατέθεσαν τις δικές τους υστερόβουλες διαδικαστικές προτάσεις.
Ομνύουν για τη δημιουργία νέου φορέα, τι σημαίνει όμως νέος φορέας, σημαίνει μήπως μια νέα σημαία σαν αυτή με τα πέντε πρόσωπα, σημαίνει μήπως έκφραση μιας δήθεν ανούσιας πολιτικής πρότασης που γίνεται αποδεκτή από Αριστερούς, δεξιούς, εκσυγχρονιστές, κεντρώους, κεντροαριστερούς, κεντροδεξιούς και από κάθε ιδιοτελή που οραματίζεται για τον εαυτό του μια καρέκλα εξουσίας;
Είναι σκόπιμη η δημιουργία ενός νέου φορέα που προτείνει στους πολίτες «ψηφίστε μας για να πιέσουμε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να γίνει μια οικουμενική Κυβέρνηση;»
Γιατί ένας αντιδεξιός ψηφοφόρος να ψηφίσει ΔΗΣΥ; Μήπως για να του προκύψει μια Κυβέρνηση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ; Για ποιο λόγο ένας σοσιαλιστής, δημοκράτης, κεντρώος να ψηφίσει ΔΗΣΥ; Για να δει την ΝΔ να έχει τον πρώτο λόγο σε μια Κυβέρνηση συνεργασίας;
Και η μια κατηγορία ψηφοφόρων και η άλλη γιατί να μην οδηγηθούν σε καθαρές λύσεις ψηφίζοντας ΝΔ η ΣΥΡΙΖΑ;
Ένα κόμμα χαρακτηρίζεται από την συγκεκριμένη πολιτική του πρόταση, από την κοινωνική του αντιστοίχιση, από τις αξιακές του αρχές, από την οργανωτική δομή του, από την πρόταση του για τη δομή και το εύρος της κρατικής εξουσίας, από την ποσοτική και ποιοτική παρεμβατική δυνατότητα του Κράτους, από την πρόταση του για το παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας και τέλος από τους εκφραστές του.
Τι από όλα αυτά έστω ανιχνεύτηκαν στην τριήμερη σύναξη των ανησυχούντων ιεραποστόλων της Κεντροαριστεράς;
Είναι δεδομένο πως ένας πολιτικός φορέας για να έχει λόγο ύπαρξης και προοπτική θα πρέπει:
Ή να μπορεί να διατυπώσει σε πολιτική πρόταση τις αναγκαιότητες της χώρας και το κοινωνικά ζητούμενο
Ή να υπάρχει ο Ηγέτης ο οποίος θα μπορέσει να πείσει τους πολίτες για την ορθότητα και αναγκαιότητα υλοποίησης της πρότασης του.
Αυτό που ήταν εμφανές και ζητούμενο στην σύναξη ήταν η δυνατότητα μιας εκλογικής σύμπραξης για την ικανοποίηση θεμιτών η αθέμιτων προσωπικών φιλοδοξιών.
Το δεύτερο που αναδείχτηκε από αυτή την σύναξη ήταν η διάθεση και απόφαση μιας «εν κρυπτώ» ταφής του ΠΑΣΟΚ.
Σχήμα οξύμωρο και παράδοξο.
Ποιοι πήραν τον λόγο σε αυτή τη σύναξη;
Οι αυτοκαλούμενοι πρόεδροι κινήσεων και κομμάτων, απόλυτα δημοκρατικό, (μούντζα που μας χρειάζεται), πρώην αρχηγοί και πρωθυπουργοί και τέλος μια σειρά πρώην προβεβλημένων υπουργών και στελεχών του τρισκατάρατου ΠΑΣΟΚ.
Κατά μέτριους υπολογισμούς το ενενήντα η ενενήντα πέντε τοις εκατό αυτών που πήραν τον λόγο ήταν υπουργοί και στελέχη του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα οι περισσότεροι από αυτούς είχαν κυβερνητικά καθήκοντα (υπουργοί- πρωθυπουργοί- γραμματείς και φαρισαίοι) για είκοσι η τριάντα χρόνια.
Τι είναι αυτό που τους διαφοροποιεί σήμερα από την ιστορία και την Κυβερνητική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ και έχουν το θράσος να αρνούνται το παρελθόν τους και να εμφανίζονται ως νέοι σωτήρες της χώρας;
Γιατί θα πρέπει το ΠΑΣΟΚ να εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη της χώρας;
Τι ήταν το ΠΑΣΟΚ;
Ήταν μήπως αυλος οργανισμός;
Δεν ήταν όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι που σήμερα σιωπούν με θυμό που διαχειρίστηκαν αυτό το κόμμα, την εσωτερική του λειτουργία και την Κυβερνητική του πολιτική;
Αν τελικά υπάρχει απαξίωση του ΠΑΣΟΚ, αν οι πολίτες δεν αντέχουν τα σύμβολα του και το όνομα του για ποιο λόγο θα πρέπει ο πολίτης να ανεχθεί και να αποδεχθεί όλους αυτούς που φέρουν απόλυτα την ευθύνη για ότι έγινε και για ότι δεν έγινε;
Δεν έχουν καμία ευθύνη όλοι αυτοί οι πρωτοκλασάτοι μέντορες της Κεντροαριστεράς οι χρηματίσαντες Πρόεδροι, Πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, νομάρχες, δήμαρχοι, πρόεδροι οργανισμών για την πτωτική πορεία του ΠΑΣΟΚ;
Δεν τους προβληματίζει το γεγονός ότι η ΝΔ διεκδικεί σήμερα ακόμη και αυτοδυναμία αν και είναι ο μεγαλύτερος υπεύθυνος για την κατάντια της χώρας;
Το κόμμα της ΝΔ και τα στελέχη της στο μεγαλύτερο ποσοστό τους στήριξαν την παράταξη τους, προστάτευσαν το ηθικό προσωπείο τους, προστάτευσαν υπουργούς και μέλη τους ακόμα και αυτά που οφθαλμοφανώς ήταν ένοχα και σήμερα εμφανίζονται ηθικά αδιάβλητοι και μελλοντικοί σωτήρες.
Τι πρόσθεσε η σύναξη στο ΠΑΣΟΚ;
Από τους χίλιους πεντακόσιους τόσους που έκαναν περαντζάδα οι χίλιοι Τετρακόσιοι πενήντα ήταν μέλη του ΠΑΣΟΚ, τι θα δώσουν παραπάνω κάποιες υπερτιμημένες προσωπικότητες;
Τον πολιτικό τους λόγο που είναι παρακολούθημα της εκσυγχρονιστικής πολιτικής (θαυμάστε που μας οδήγησε) και της λογικής της υποταγής στα κελεύσματα του Διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Το αίτημα της ΑΛΛΑΓΗΣ ούτε μπορούν, ούτε είναι ικανοί να το υπηρετήσουν, δεν έχει η χώρα ανάγκη μεταρρυθμίσεων στη λογική των δανειστών, έχει ανάγκη τομών για την υπέρβαση της σχέσης εξάρτησης από τις ανεπτυγμένες χώρες ,δεν υπάρχει ανάπτυξη σε μια υποανάπτυκτη - αναπτυσσόμενη χώρα όταν είναι δέσμια των συμφερόντων των ανεπτυγμένων κρατών.
Η ιστορία διδάσκει αν μπορείς να την δεις και να την μελετήσεις χωρίς παρωπίδες, αλλοίμονο σου αν σε παρασύρουν οι κάθε λογής διαμετρήματος παραχαράκτες της.