Ο Διονύσης Σαββόπουλος είναι αναμφίβολα ένας μέγιστος τραγουδοποιός, κορυφαίος μουσικοσυνθέτης και στιχουργός. Με το ανεπανάληπτο Φορτηγό και το Περιβόλι του Τρελού από τις δεκαετίες του 60 και 70, πολλά από τα τραγούδια αυτού του Έλληνα Bob Dylan, υπήρξαν μνημεία ανατροπής και αντίστασης στο κατεστημένο. Τα τραγουδούσαμε και τα τραγουδάμε. Δεν είναι αλήθεια ότι, ο Διονύσης είναι αντιγραφέας τραγουδιών όπως με ευκολία και ζήλια αναφέρουν ορισμένοι. Μπορεί να υπάρχουν επιρροές στη μουσική του όπως συμβαίνει με όλους τους μουσικοσυνθέτες, αλλά ο ίδιος είναι γνήσιος τροβαδούρος-δημιουργός. Το πρόβλημα βρίσκεται όχι
στην σπουδαία μουσική και στιχουργική του παραγωγή που τον κατατάσει στους μέγιστους Έλληνες μουσικοσυνθέτες, αλλά στην πολιτική και δημόσια παρουσία του.
Με το πέρασμα των χρόνων, ο Διονύσης μεγάλωσε και έγινε και ο ίδιος κατεστημένο. Από τότε, έχασε τον βασικό πηρύνα της έμπνευσής του, η θέση του απέναντι στο σύστημα και δεν παρουσίασε κάτι ανάλογα σημαντικό, εκτός από την οργάνωση μικρών και μεγάλων συναυλιών με επιτυχία, αφού δεν παύει να είναι μέγας καλλιτέχνης, ευφυής,βαθύνους και ευφραδέστατος.
Μιλώντας στην ετεροβαρή και κακή ακουστικά συναυλία του στο καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό στάδιο μπροστά σε πλήθος κόσμου, ο σπουδαίος Νιόνος της ανατρεπτικής νιότης μας, παραδέχτηκε ότι «ίσως έγινα και εγώ κατεστημένο....»!.
Η συναυλία οργανώθηκε από τον καθεστωτικό Σκάι με τίτλο «Όλοι μαζί μπορούμε». Δεν υπήρξε διευκρίνιση τι σημαίνει αυτό το «Όλοι μαζί μπορούμε». Πρόκειται για φιλανθρωπική εκδήλωση με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για τους φτωχούς και κατατρεγμένους; Ή κάτι άλλο, όπως τα δέντρα που φυτρώνουν "ψεκασμένοι" ακολουθώντας ως πρόβατα τις σχετικές εκκλήσεις του Αλαφουζαίϊκου, αυτού μιντιακού Γύπα που έχει επιπέσει πάνω στη χώρα μας και εκτελεί εντολές άνωθεν σε βάρος της χώρας μας; Ή τα χρήματα πήγαν στις τσέπες των συντελεστών και οργανωτών της συναυλίας;
Ο Διονύσης, τραγουδώντας το υπέροχο τραγούδι του «Η παράγκα», το οποίο σε μια στροφή αναφέρει «….στέκει στο περίπτερο διαβάζει φυλλάδες με μιάμιση δραχμή», ανέφερε όπως το συνηθίζει ότι, «τότε αγοράζαμε εφημερίδες με μιάμιση δραχμή, ενώ σήμερα στοιχίζουν ενάμισι ευρώ».Και συνέχισε το σχόλιο κάνοντας γενικούς πολιτικούς αφορισμούς, χωρίς να επισημάνει το αυτονόητο : «πως ζούσαμε με τη δραχμή τότε και πως ζούμε τώρα με το ευρώ». Φυσικά αν έλεγε κάτι τέτοιο, γνωρίζει πολύ καλά ότι, ο Σκάι και οι λοιποί καθεστωτικοί μιντιακοί συγγενείς θα τον έκοβαν εντελώς. Όπως έκοψαν και τον μέγιστο Μίκη Θεοδωράκη ο οποίος δεν συμβιβάστηκε με το σύστημα.
Έτσι ο Νιόνος επέλεξε την πλευρά του κατεστημένου Και τώρα πια διαλαλεί ότι «όλοι μαζί μπορούμε…να παραμείνουμε πρόβατα». Μέσα του βασανίζεται από μια φωνή που επιμένει να του λέει :"Πού ήσουν νιότη μου που μούλεγες ότι θα γινόμουν άλλος".
Η στίχοι της Παράγκας έχουν ως εξής :
Η παράγκα (από τη συλλογή Φορτηγό 1966)
Όπου κοιτάζω να κοιτάζεις
όλη η Ελλάδα ατέλειωτη παράγκα Am
Παράγκα, παράγκα, παράγκα του χειμώνα
κι εσύ μιλάς σαν πτώμα
Ο λαός, ο λαός στα πεζοδρόμια
κουλούρια ζητάει και λαχεία
Κοπάδια, κοπάδια, κοπάδια στα υπουργεία
αιτήσεις για τη Γερμανία
Κυράδες, φιλάνθρωποι παπάδες
εργολαβίες, ψαλμωδίες και καντάδες
Η Ευανθούλα κλαίει πριν να κοιμηθεί
την παρθενιά της βγάζει στο σφυρί
Στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει C
στα καφενεία μπιλιάρδο, καλαμπούρι και χαρτί G
Στέκει στο περίπτερο, διαβάζει
φυλλάδες με μιάμιση δραχμή
Όχι, όχι, αυτό δεν είναι τραγούδι
Είν’ η τρύπια στέγη μιας παράγκας
Είν’ η γόπα που μάζεψε ένας μάγκας
κι ο χαφιές που μάς ακολουθεί
Παραθέτουμε εδώ δύο από τα σπουδαιότερα ανατρεπτικά τραγούδια του Διονύση που δεν συνηθίζει πια να τα παρουσιάζει.
Το δέντρο
Ήλιε (κόκκινε) ήλιε αρχηγέ