Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Σύμφωνα με τη μυθολογία υπάρχουν 3 εκδοχές για την προέλευση του Πυρρίχιου, του αρχαιότερου Ελληνικού πολεμικού χορού.
Κατά την πρώτη, Πυρρίχιο χόρεψαν οι Κουρήτες χτυπώντας δυνατά τις ασπίδες τους όταν ο Δίας ήταν βρέφος για να καλύψουν το κλάμα του από τον Κρόνο.
Κατά τη δεύτερη, στην πολιορκία της Τροίας ο Αχιλλέας πριν κάψει το νεκρό Πάτροκλο χόρεψε Πυρρίχιο πάνω στην εξέδρα με τα καυσόξυλα και κατά την τελευταία, ο Πύρρος, γιός του Αχιλλέα που ταυτίζεται με τον Νεοπτόλεμο, χόρεψε Πυρρίχιο από τη χαρά του για τον θάνατο ενός συμμάχου των Τρώων.
Ο Πλάτων χαρακτηρίζει τον Πυρρίχιο ως δώρο των Θεών στον άνθρωπο. Ο Πυρρίχιος που διασώζεται σήμερα από τους Πόντιους, κρύβει μέσα του την ιστορία μας από τη Μακεδονία στη Σπάρτη στην Κερασούντα.
Η ιστορία μας μέσα από τη μουσική, ένα ακόμα κομμάτι της παράδοσης μας που κρύβει μέσα του την ιστορία μας, δείχνοντας την αξία του λαϊκού μας πολιτισμού, των ριζών μας.
Όπως έγραψε ο Σεφέρης, ο άνθρωπος έχει ρίζες κι όταν του τις κόψουν πονάει βιολογικά όπως όταν τον ακρωτηριάζουν. Χάσαμε την επαφή με το παρελθόν μας, είτε το καπηλευόμαστε είτε το περιφρονούμε, και περιμένουμε από ιδεολογίες, ιδεοληψίες και ατομικές οπτικές να μας βοηθήσουν να ενωθούμε για να βρούμε λύση στα συλλογικά προβλήματα.
Πουθενά δεν έγινε. Κανένα δέντρο δεν μπορεί να επιβιώσει αν οι ρίζες του έχουν κοπεί.