 |
| φωτο από star.com.tr |
Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Οι πρόσκοποι του Αηδινίου το 1919 έτρεξαν να βοηθήσουν τον στρατό μας την ώρα που ένας ανάξιος αξιωματικός, ο συνταγματάρχης Σχοινάς υποχωρούσε. Ο δειλός συνταγματάρχης έφυγε αφήνοντας στους προσκόπους την υπεράσπιση της πόλης και όλους τους Ελληνες του Αηδινίου στο έλεος των τσετών του Αντνάν Μεντερές, μετέπειτα πρωθυπουργού της Τουρκίας και βασικού υποκινητή και των Σεπτεμβριανών.
Όταν ο τουρκικός στρατός κατέλαβε την πόλη ακολούθησε σφαγή χιλιάδων Ελλήνων, οι πρόσκοποι συνελήφθησαν, ο Μεντερές ζήτησε από τον τοπικό έφορο των προσκόπων Νίκο Αυγερίδη να αλλαξοπιστήσει για να σωθεί (τόσο προοδευτικοί ήταν οι άνδρες του εκσυγχρονιστή γενοκτόνου Κεμάλ).
Η απάντηση όλων ήταν «ζήτω η Ελλάς», όλοι σφαγιάστηκαν.
Έτσι πολέμησαν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας και έτσι τους προδώσαμε και συνεχίζουμε να τους προδίδουμε έχοντας διαφορετικές ημέρες μνήμης για την μία γενοκτονία, του ελληνισμού της Ανατολικής Θράκης του Πόντου και της Μικράς Ασίας, και μη διεκδικώντας ενεργότερα τη δικαίωση της μνήμης τους.
Ο Μεντερές δείχνει πως οι ατιμώρητοι σφαγείς δεν σταματάνε ποτέ. Από τη σφαγή των προσκόπων στο πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων το 1955 στην Κωνσταντινούπολη. Χωρίς δικαιοσύνη δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει ειρήνη.
Μπορεί ο ίδιος να βρήκε το τέλος που του άξιζε αλλά αυτό αφορούσε εσωτερικά τουρκικά θέματα. Στη συλλογική τουρκική νοοτροπία, εκτός εξαιρέσεων, έμεινε η λογική ότι μπορείς να εξαφανίζεις εκατομμύρια και να μην αντιμετωπίζεις καμία συνέπεια. Οι Κούρδοι είναι τα σημερινά θύματα αυτής της νοοτροπίας. Όταν δεν υπάρχει δικαιοσύνη υπάρχει συνέχιση της εγκληματικής δράσης.