Από χθες το βράδυ και όσο ξεδιπλώνεται η ιστορία με το Γιάννη Αντετοκούμπο ο οποίος δε θα δηλώσει παρών στο Ευρωμπάσκετ, αρχίσαν ήδη τα πρώτα σχόλια στη χώρα της υπερβολής που έπεσε με τα μούτρα πάνω σε έναν αθλητή ινδαλματοποιώντας τον ενώ τώρα προετοιμάζει την αποκαθήλωσή του.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά.
Ο Αντετοκούμπο δεν έχει γίνει ακόμη όσο Ελληνας χρειάζεται για να παίξει στο Ευρωμπάσκετ ώστε να κοντράρει την ομάδα του, όσο και αν τα ΜΜΕ τον κατέστησαν Ελληναρά από τα γεννοφάσκια του. Χρειάζονται αρκετές γενιές ώστε πραγματικά να ριζώσεις σε μια άλλη πατρίδα αφήνοντας την προηγούμενη. Ο Γιάννης είναι περισσότερο φιλέλληνας. Είναι ένα παιδί που αγάπησε την Ελλάδα και γενικώς ένας προσγειωμένος άνθρωπος παρά το μεγάλο του ύψος και ταλέντο. Ο Αντετοκούμπο κάνει κάτι απλό, δουλεύει. Τον τόπο μας τον αγάπησε επειδή μεγάλωσε σε αυτόν και συνδέθηκε με την προσπάθειά του για κάτι καλύτερο.
Μπορείτε να μη με πιστέψετε, αλλά γενικώς απορούσα σκεπτόμενος αν οι Μιλγουόκι θα άφηναν έναν τέτοιο παίκτη - αποκάλυψη να ρισκάρει έναν τραυματισμό ή μια υποτροπή του υπάρχοντος (είτε πραγματικός είτε όχι) με τη συμμετοχή του στο Ευρωμπάσκετ.
Οι Μιλγουόκι προστατεύουν την περιουσία τους και τα εκατομμύριά τους, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Ο Αντετοκούμπο θα ήταν το επίκεντρο της διοργάνωσης. Όλοι θα έπεφταν πάνω του, φλας αλλά και οι αμυντικοί. Ο Αντετοκούμπο πάλι έχει δουλέψει πάρα πολύ σκληρά για να φτάσει σε αυτό το σημείο ώστε να ρισκάρει τα πάντα, την στιγμή που τα έχει κατακτήσει. Είναι μόλις 23 ετών και με τον κόπο του εξασφαλίζει ότι ούτε αυτός, ή τα παιδιά του στο μέλλον ή οι γονείς του θα χρειαστεί να ξαναδουλέψουν υπό δύσκολες συνθήκες, να μεταναστεύουν και να ζουν σε υποβαθμισμένες γειτονιές.. Πήγε σε μια σοβαρή ομάδα και ακούει τους επαγγελματίες όσο και αν πραγματικά μπορεί να ήθελε να πάει στη διοργάνωση και να εντυπωσιάσει. Λυπάμαι που το λέω, αλλά τον καταλαβαίνω πλήρως. Στη ζωή υπάρχει ο ρομαντισμός και ο ρεαλισμός. Ο Γιάννης επέλεξε το δεύτερο και όσον τον αφορά, ορθά έπραξε. Διασφαλίζει, όσο μπορεί, το μέλλον του και την καριέρα του.
Μακάρι κάποια στιγμή να τον δούμε και με την Εθνική για αυτό ας μην κόβουμε όλες τις γέφυρες μαζί του και πρώτα από όλους η επίσημη πολιτεία μέσα από τους αθλητικούς φορείς.