Η ανθρώπινη θέληση, αν δεν είναι ικανή να γίνει ανασταλτικός παράγοντας του νόμου της ιστορικής εξέλιξης, είναι όμως ικανή , όταν υπηρετεί συμφέροντα αντίρροπα προς την κατάσταση που κυοφορεί η εξέλιξη τούτη ή όταν εκβιάζεται από την αναγκαιότητα που διαμορφώνει η πολιτική εξουσία, να την επιβραδύνει, να τη λοξοδρομήσει έστω προσωρινά και να δημιουργήσει περιθώρια επιβίωσης ενός ιστορικά καταδικασμένου πολιτικού συστήματος.
Αυτό συμβαίνει τα τελευταία χρόνια σε τούτο τον τόπο. Μολονότι ο Ελληνας είχε σε κάθε στιγμή του κοινωνικού του βίου και σε κάθε σταθμό της εξελικτικής πορείας του βίου αυτού, τη δυνατότητα να κατευθύνει και να ελέγχει την πορεία τούτη και να της δίνει τροπή σύμφωνη με το ιδεώδες της υλικής και της ηθικής του ευημερίας, πείστηκε να "προβατοποιηθει" από τους "τεχνίτες" των πολιτικών προσαρμογών.
Η ατομική θέληση σε τούτο τον τόπο απέδειξε ότι δεν έχει την ικανότητα, συμμορφούμενη προς τη γενική κατεύθυνση της εξέλιξης, να εκμεταλλευτεί γόνιμα τους προωθητικούς της παράγοντες και να επισπεύσει και συνάμα να εμβαθύνει τις δυνατότητες που προσφέρει για να βοηθήσει την κοινωνία να εξοικονομήσει άσκοπα διαλείμματα χρόνου, που συνήθως αποτελούν περιττή χρονοτριβή προς την πραγμάτωση του αντικειμενικού σκοπού.
Ο δε σκοπός δεν μπορεί παρά να είναι η αρτίωση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της κοινωνικής ευημερίας μέσα στο πλαίσιο της δημοκρατικής άμιλλας των κοινωνικών δυνάμεων.
Μείναμε αποξενωμένοι από τα μεγάλα θέματα της εθνικής ζωής, δεν κρατήσαμε το σφυγμό της εποχής μας. Κλειστήκαμε στον ελεφάντινο πύργο των συνηθειών μας και των αναγκών μας ή ακόμη του βολέματος μας και του ναρκισσισμού μας, συνεχίζοντας και διαιωνίζοντας την αξιοθρήνητη κατάσταση των τελευταίων επτά χρόνων, που οδήγησε στη δεινή χρεοκοπία όχι μόνο της χώρας, αλλά των θεσμών και των αξιών σε τούτη τη χώρα!