Τί πιο ανελεύθερο από το να θέλεις να στείλεις πάνω από €1.000 για να πληρώσεις πχ την αγορά ενός καλού λάπτοπ από το eBay, ή να πληρώσεις τα δίδακτρα του παιδιού σου σε ένα πανεπιστήμιο στο εξωτερικό, και να πρέπει να κάνεις αίτηση για να πάρεις άδεια από την τράπεζα, πηγαίνοντάς τους φυσικά τα σχετικά παραστατικά του τί ακριβώς θέλεις να κάνεις ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΣΟΥ!!!!!!
"Έλα μωρέ μια εγκρισούλα είναι, πώς κάνεις έτσι;;;;;"
ΔΕΝ είναι εγκρισούλα!
Άδεια είναι!!
Η απόφαση για το πώς θα χρησιμοποιήσεις τα ΔΙΚΑ ΣΟΥ χρήματα, εναπόκειται σε κάποιον τρίτο, ο οποίος θα αξιολογήσει και θα αποφασίσει ΑΝ θα σου επιτρέψει να τα κάνεις ό,τι εσύ επιλέξεις ΚΑΙ ΠΟΤΕ θα το κάνεις.
Υπόψιν αυτά είναι χρήματα που τα δούλεψες νόμιμα, με κόπο και άγχος και ρίσκο, και τα φορολογήθηκες με υπέρογκους φόρους, και είναι δικά σου. Εικονικά. Γιατί δεν μπορείς να πας στην τράπεζα να τα πάρεις. Απαγορεύεται!
Πόσες επιχειρήσεις έκλεισαν επειδή οι εισαγωγές τους ΔΕΝ ήταν φάρμακα και πρώτες ύλες, και άρα δεν είχαν εμπόρευμα (πχ εισαγωγές λουλουδιών) και καταστράφηκαν αφήνοντας κόσμο στο δρόμο.
Όποιος νιώθει καλά με αυτό το καθεστώς των capital controls είναι δουλάκι από επιλογή.
Στην εποχή μας οι άνθρωποι θεωρούν πως το ανθρώπινο δικαίωμα της Ελευθερίας δε χρήζει υπερασπίσεως, αλλά είναι άλλο ένα (κακώς εννοούμενο) κεκτημένο δικαίωμα.
Εν ολίγοις ότι έχουμε ξεχάσει πως "το τίμημα της Ελευθερίας είναι η αιώνια επαγρύπνηση"...
Όμως Ελευθερία που ο κάτοχος της επαφίεται στην ανοχή των άλλων για να την διατηρήσει, χάνεται!
Γι'αυτό και το Σύνταγμα περιλαμβάνει και το ακροτελευταίο άρθρο του.
Η Ελευθερία δεν χαρίζεται.
Διεκδικείται, υπερασπίζεται από τους πολίτες σε ατομικό επίπεδο, και όταν εμποδίζεται επανέρχεται με την δικαιολογημένη άσκηση φυσικής βίας.
Αυτά είναι αδιαμφισβήτητες αλήθειες που έχουν αποδειχθεί επανειλλημένως εδώ και χιλιετίες.