 |
| φωτο από rt.com |
Όλοι προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα, στη διακεκαυμένη ζώνη που περισφίγγει τον πλανήτη επικίνδυνα, και τον διαπερνά εγκάρσια, από την καρδιά της Λατινικής Αμερικής έως τις κορυφαίες Ιαπωνικές πόλεις και τούμπαλιν…
του Κ.ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η δίδυμη απειλή που ενορχηστρώνει ο μειωμένης έως ανύπαρκτης στρατηγικής συνάφειας αμερικανός πρόεδρος, εναντίον τόσο της Βενεζουέλας όσο και της Β. Κορέας, συνιστούν αναντίρρητα μια επικίνδυνη εξέλιξη.
Όχι βεβαίως γιατί αίρεται το ανερμάτιστο των δηλώσεων του αμερικανού προέδρου, αλλά γιατί παραμένει κατά βάσην, ένας ευάλωτος πρόεδρος, διασυρόμενος και εκβιαζόμενος από τα πιο σκοτεινά κέντρα του αμερικανικού πενταγώνου, για τα οποία η ενορχηστρωμένη ανάφλεξη στο φυτίλι του δυναμίτη, παραμένει κυρίαρχη και ύψιστης προτεραιότητας στρατηγική επιλογή.
Ένας πρόεδρος λοιπόν ο οποίος τελεί υπό καθεστώς καθολικής ομηρίας, είναι κατά κανόνα ένα επικίνδυνος πρόεδρος, απόλυτα χειραγωγούμενος και ευάλωτος να συρθεί στις πλέον ακραίες των επιλογών.
Η στοχοποίηση της Βενεζουέλας και η κλιμάκωση των αμερικανικών απειλών που ενσωματώνει στη ρητορική της την πιθανότητα ευθείας στρατιωτικής επέμβασης εναντίον κυρίαρχου κράτους, είναι ένα καινούριο δεδομένο… ένα επικίνδυνο δεδομένο… σε μια ιδιαιτέρως...
ασταθή γεωπολιτική περιφέρεια του πλανήτη, γι αυτό και δεν μπορεί να περνά απαρατήρητη ως απειλή.
Η Λατινική Αμερική, εκτός από την παραδοσιακή πολιτική της αστάθεια, είναι και μια γεωπολιτική περιφέρεια στην οποία και η σύγκρουση ισχυρών και αντιπαρατιθέμενων γεωστρατηγικών συμφερόντων, με επίδικο τον ενεργειακό πλούτο και το μέγεθος των αγορών παραμένει ισχυρή…
Αλλά εξ ίσου ισχυρή παραμένει και η διαρκής υπέρθερμη σύγκρουση με τα καρτέλ και τις οργανωμένες συμμορίες της παραοικονομίας και του ναρκεμπορίου, η οποία μπορεί να προσδώσει άλλη δυναμική και ανεξέλεγκτες προεκτάσεις, σε κάθε γενικευμένη πολιτική αποσταθεροποίηση, ειδικά μέσα σε περιβάλλον συνύπαρξης του πολέμου των ενόπλων συμμοριών, με αυτόν της ένοπλης ξένης επέμβασης και δράσης.
Την ίδια στιγμή, η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με τη Βόρεια Κορέα, αποστασιοποιείται σημαντικά από τη σφαίρα της φραστικής ανοησίας, κυρίως διότι είναι πολλές οι δυνάμεις που "εισβάλουν" στο κάδρο αυτής της αντιπαράθεσης (Κίνα, Ρωσία, Ιαπωνία, Ινδία, Πακιστάν, Ιράν κλπ) και αυτό συνιστά έναν παράγοντα, που μόνο μέχρις ένα ορισμένο σημείο μπορεί να τονώνει τη λογική, τη σύνεση και την ψυχραιμία στις αντιδράσεις.
Υπό προϋποθέσεις αυτή η πολυπαραγοντική ταυτότητα της γεωπολιτικής αστάθειας στην Άπω Ανατολή, ενδέχεται να καταστεί και καταλύτης ανεξέλεγκτων καταστάσεων.
Άλλωστε όλοι γνωρίζουν – και κυρίως το γνωρίζουν καλά τα σκοτεινά αμερικανικά κέντρα που ενισχύουν διεργασίες ακρότητας – ότι:
Πρώτον: Η Β. Κορέα θα είχε ήδη αφανιστεί από το χάρτη αν δεν ήταν υπολογίσιμη πυρηνική δύναμη, πράγμα που αναγκάζει τους πάντες σε δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Και…
Δεύτερον: Η πραγματική στόχευση, δεν είναι αυτή καθ εαυτή η Β. Κορέα. Είναι τα ισχυρά γεωπολιτικά της αποκούμπια, και βεβαίως είναι οι ισχυροί γεωστρατηγικοί ανταγωνισμοί, σε ένα περιβάλλον που σημαντικά οικονομικά, εμπορικά και ενεργειακά projects επαναχαράσσονται για ολόκληρη την περιοχή της κεντρικής και ανατολικής Ασίας αλλά και του Ειρηνικού, και φυσικά οι θεμελιώδεις γεωστρατηγικές ανασυντάξεις σε επίπεδο συμμαχιών και λοιπών προσεταιρισμών, που εν πολλοίς θα προσδιορίσουν τις διεργασίες της επόμενης μέρας.
Το καυτό μέτωπο της Μέσης Ανατολής από την άλλη, σπρώχνει την Τουρκία σε ακραίους επιχειρησιακούς τυχοδιωκτισμούς, στα πλαίσια της προσπάθειάς της να ανακόψει τους Αμερικανορωσικούς σχεδιασμούς που εμφυτεύουν κουρδικό κράτος στο μαλακό της υπογάστριο, και στα πλαίσια αυτής της επιδίωξης, δρομολογεί και νέα εισβολή στη Συρία, αξιοποιώντας την άτυπη αλλά ωστόσο εμφανή συνεργασία της Τουρκίας με τους φανατικούς ισλαμιστές της Αλ Νούσρα, που της εξασφαλίζουν το απαραίτητο άλλοθι.
Πρόκειται για μια εξέλιξη, που δεν έχει μονάχα προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα ως προς την αποτυχία της να ανακόψει τους Αμερικανορωσικούς σχεδιασμούς, αλλά – και αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο για μας – ενεργοποιεί τη «βαλβίδα εκτόνωσης αδιεξόδων» προς Δυσμάς, και αυτή η προοπτική βάζει στο κάδρο την Κύπρο, το Αιγαίο, τη Θράκη και φυσικά ολόκληρη τη Βαλκανική.
Η Ευρώπη από την άλλη πλευρά, ολοκληρώνει τον εκφασιστικό εκτροχιασμό της, επιχειρώντας μέσα από μια ακόμη έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου, και στα πλαίσια της προσπάθειας που βαφτίστηκε «Παγκόσμια Στρατηγική» της ΕΕ, και που βρίσκεται σε ισχύ από πέρυσι ως ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων της ΕΕ σε όλο τον κόσμο, να προϊδεάσει τους πάντες και ιδίως τους ίδιους της τους λαούς, για το τι πρόκειται να ακολουθήσει ως φυσικό συνεπακόλουθο της δυναμικής (και ένοπλης) εμπλοκής της, στην ενεργειακή ανταγωνιστική κούρσα και στην κούρσα διεκδίκησης νέων ελεγχόμενων αγορών.
Μέσα σε αυτό το διεθνές περιβάλλον, του οποίου το δυναμικό αποτύπωμα ενσωματώνεται και στην εξελίξεις που αφορούν στην ευρύτερη περιοχή, η Ελλάδα επέλεξε – δια των ηγετών της – να λειτουργεί ψαρεύοντας αποκούμπια στη γεωπολιτική πιάτσα, προσηλωμένη αυστηρά σε στρατηγικές δουλοπρέπειας, χωρίς εθνική ταυτότητα, χωρίς εθνικές προτεραιότητες, με νεφελώματα συνεργατικής ρητορικής πίσω από τα οποία συγκαλύπτονται κορυφαίες εθνικές υποχωρήσεις, και φυσικά χωρίς εθνική περπατησιά για μια επόμενη μέρα που ουδέποτε οραματίστηκε, αφού αρκείται να αναμασά, αποκλειστικά και μόνο αυτό που θα επιλέξουν να της σερβίρουν.
Η κατάσταση βεβαίως επιδεινώνεται μέσα στο περιβάλλον της οικονομικής ασφυξίας στο οποίο έχει οδηγηθεί η πατρίδα μας, για ν αποδυναμώνεται έτσι μέχρι και πλήρους κατάργησής της, η έννοια της αυτοτελούς και χειραφετημένης εθνικής οντότητας, ώστε να μετατρέπεται σε βολική και άκρως διαχειρίσιμη γεωπολιτική τρύπα στον πλανήτη.
Η ανατροπή αυτής της επικίνδυνης εξέλιξης, δεν μπορεί να προκύψει ως αποτέλεσμα ανώδυνων και επιφανειακών διορθωτικών παρεμβάσεων, αλλά θα είναι προϊόν ενός συνολικότερου σχεδίου πολιτικής ανατροπής, το οποίο για να μπορεί να διεμβολίσει με εθνική ατζέντα το κυρίαρχο σκηνικό, και να επιβάλει αδιαπραγμάτευτες εθνικές προτεραιότητες, θα πρέπει:
Να διαμορφώνεται μέσα σε ένα περιβάλλον εθνικής πολιτικής σκέψης, που θα έχει ανατρέψει ολοκληρωτικά τις κατοχικές δεσμεύσεις που αλυσοδένουν τη χώρα και την καθημερινότητα των πολιτών.
Να ασκείται από ένα πολιτικό προσωπικό που δεν ενέδωσε, που δεν υπέκυψε, που δεν είναι διατεθειμένο να συμβιβαστεί και να γονατίσει απέναντι σε κάθε είδους πιέσεις.
Να πιστοποιείται με την παραδειγματική τιμωρία όλων αυτών που αποκαθήλωσαν την εθνική αξιοπρέπεια, στην οικονομία, στην πολιτική διαχείριση και στην εξωτερική πολιτική στο σύνολό της.
Να επισφραγίζεται από μια διαφορετική ποιότητα στην πολιτική, ικανή να θεμελιώσει ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, οριστική και αδιαπραγμάτευτη.
Να διαθέτει και να στηρίζεται σε ένα ριζικά διαφορετικό και απόλυτα ισχυροποιημένο θεσμικό πλαίσιο, που θα την καθιστά μη αναστρέψιμη από εξωγενείς πιέσεις και καιροσκοπικές συμπεριφορές.
Και τέλος θα πρέπει να προϋποθέτει, πως το τιμόνι της χώρας, δεν έχει παραδοθεί σε μια διαφορετική παρέα παραγοντίσκων που θα αυτοπροσδιορίζονται όπως γουστάρουν εξαπατώντας την κοινωνία…
Αλλά θα έχει παραδοθεί αμετάκλητα σε ένα διαφορετικό ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ… με διαφορετική ταυτότητα… με διαφορετική φυσιογνωμία… με διαφορετικής ποιότητας διαχειριστές… και κυρίως με διαφορετικό ρόλο στην ίδια την κοινωνία. Το ρόλο του πρωταγωνιστή, του εγγυητή και του θεματοφύλακα των εξελίξεων.
Να λοιπόν γιατί θέλουμε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ - ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ και δεν αρκούμαστε στο επικοινωνιακό πυροτέχνημα της δήθεν δημοκρατικής – πατριωτικής κυβέρνησης.
Διότι μονάχα έτσι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ, δεν θα υποβαθμίζονται σε κακοποιημένες έννοιες από τους κάθε λογής δραπέτες της πολιτικής μπέσας που ουδέποτε διέθεταν.
Διότι μόνον όταν η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ θα πάψουν να είναι εργαλείο καπηλείας στα χέρια των κάθε λογής καιροσκόπων, και καταστούν ταυτόσημα με την ίδια τη φυσιογνωμία της ΕΞΟΥΣΙΑΣ, με θεσμούς που θα την καθιστούν μη αναστρέψιμη, και με την κοινωνία εγγυητή...
Μονάχα τότε θα έρθει η στιγμή που η πατρίδα μας δε θα είναι πλέον μια τρύπα στο χάρτη αλλά μια καταλυτική παρουσία με ισχυρές προδιαγραφές, που ουδείς πλέον θα αποτολμά να αγνοήσει.