 |
| bstad / pixabay.com |
Αρκετοί έχουμε απορήσει κατά καιρούς αν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είναι τόσο εξουσιολάγνος ή τόσο ανόητος ώστε παραμένει αγκριστρωμένος στην καρέκλα του Μεγάρου Μαξίμου αντί να έχει αποχωρήσει προ πολλού ρίχνοντας την καυτή πατάτα στη Νέα Δημοκρατία και διατηρώντας για τον εαυτό του υψηλά κυβερνητικά ποσοστά.
Ο Τσίπρας μπορεί να μη μας έχει πείσει για την ευφυία του όταν πχ λέει στην Μπριζίτ Τρονιέ "ελπίζω να ξανάρθω στην Ελλάδα να δω την Μπέτυ" αλλά έχει δώσει διαπιστευτήρια στην εξόντωση των πολιτικών του αντιπάλων.
Πού βρίσκεται σήμερα ο Αντώνης Σαμαράς; Τι απέγινε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και οι δεκάδες βουλευτές που τον ακολούθησαν στη ΛΑΕ; Πού είναι το ανάστημα του αυτοπροσδιοριζόμενου ως ηθικού-εθνικού θεματοφύλακα Πάνου Καμμένου με όλα όσα κατά καιρούς λέγονται, προτείνονται ή ψηφίζονται;
Πληροφορήθηκα πριν λίγες ημέρες μια συνάντηση η οποία έλαβε χώρα κατά την πρώτη "υπερήφανη" διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το 2015. Η συνάντηση ήταν επιχειρηματικού τύπου και συμμετείχε μεταξύ άλλων ανώτατο στέλεχος πολύ μεγάλης επιχείρησης με δεκαετίες παρουσίας στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια, η οποία δεν υπάρχει πια και μέρος της οποίας διασώθηκε από άλλο μεγάλο παίκτη του κλάδου. Το ραντεβού αυτό έγινε με ένα δεξί χέρι του Αλέξη Τσίπρα. Ο άνθρωπος αυτός τότε τους διαβεβαίωσε να μην ανησυχούν γιατί τα έχουν βρει με τους δανειστές για ρύθμιση του χρέους για 100 χρόνια.
Τον άνθρωπο αυτόν τον γνωρίζω προσωπικά πάρα πολύ καλά, σήμερα βρίσκεται αλλά είναι σα να μη βρίσκεται στη ζωή λόγω υγείας και κοντινό του πρόσωπο μου μετέφερε την παραπάνω πληροφορία.
Όποιος θέλει το αποδέχεται, όποιος θέλει το απορρίπτει και όποιος θέλει, όπως ο γράφων, το κρατά στην άκρη σημειώνοντας τα παρακάτω:
- Για αυτό είναι τόσο ατάραχος ο Αλέξης Τσίπρας;
- Για αυτό τα δώσαμε όλα στους ξένους μέσω ΤΑΙΠΕΔ για...99 χρόνια;
Κάπου δένουν αυτά μεταξύ τους. Θα αναρωτηθεί κανείς, τότε γιατί μεσολάβησε το δήθεν ηρωικό εξάμηνο; Διότι πολύ απλά ο ΣΥΡΙΖΑ και ιδίως ο Τσίπρας έπρεπε να δικαιολογήσει τη μεταστροφή του, άσχετα αν όπως έχει αποκαλύψει ο Γιάννης Βαρουφάκης, δεν τους βγήκε το Δημοψήφισμα του 2015.
Διότι επίσης πολύ απλά έπρεπε να νομοθετηθεί και να επιβληθεί μια σειρά πραγμάτων, που επί Σαμαρά δεν μπορούσε να συμβεί, όπως τα capital controls, το ξεπούλημα της περιουσίας μας για 99 χρόνια, οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, το χάρισμα δανείων σε funds και όλα αυτά χωρίς να ανοίξει μύτη.
Γιατί να μην τα βρουν οι ξένοι ή να μην τα έχουν βρει πριν το 2015 με τον Τσίπρα όταν τους κάνει όλες τις δουλειές, ενώ ο Σαμαράς όπως κατόπιν εορτής διαπιστώσαμε, δεν τις έκανε (όλες);
Βέβαια η διαβεβαίωση εκείνης της συνάντησης, θα μπορούσε να είναι ένα από τα πολλά πολιτικά παραμύθια που αφηγήθηκαν οι κυβερνώντες ώστε να ανέλθουν στην εξουσία. Θα δείξει και μακάρι να αποδειχθεί παραμύθι της Χαλιμάς.
Αν πράγματι η διαβεβαίωση έχει βάση και έχει συμφωνηθεί, τότε θα δούμε την υλοποίησή της στις αρχές του 2019 με τον Τσίπρα ως σωτήρα να δένει τον κόμπο της γραβάτας του, να προχωρά σε μεγάλες φοροελαφρύνσεις (για όσους θα είναι ακόμη εργασιακά στη ζωή) και τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μην έχει καταλάβει από πού του ήρθε.
Και τότε θα επιβεβαιωθεί ένας κανόνας της ζωής. Τον επικίνδυνο αντίπαλο τον αποτελειώνεις όταν τον στριμώχνεις στα σκοινιά του ρινγκ. Ο Μητσοτάκης δεν το έκανε και δεν το κάνει. Προηγείται επειδή χάνει ο Τσίπρας, δεν κερδίζει ο Κυριάκος. Η ΝΔ είναι ένα ακόμη βυζαντινισμού, κληρονομικότητας εδρών που μυρίζει παλιό από μακριά. Την ίδια στιγμή ο Τσίπρας ήρθε στην εξουσία ως άλλος Μωάμεθ ο Πορθητής, ο οποίος δεν είχε άλλο στόχο από το να γίνει Ρωμαίος αυτοκράτορας στη θέση των προηγουμένων με την αίγλη των παλαιών. Η ΝΔ δεν έχει σχέδιο, δεν έχει όραμα, δεν έχει ακόμη παρουσιάσει ένα πλάνο με αρχή, μέση και τέλος.
Οι πεθαμένοι επαγγελματικά και οικονομικά δεν πιστεύω ότι θα ψηφίσουν Τσίπρα, όμως η χώρα μας έχει αποδείξει ότι με λίγες υποσχέσεις και μερικές παροχές μπορεί να ψηφίσει τον οποιοδήποτε. Συνεπώς ο Τσίπρας είναι ικανός το 2019 να εξαφανιστεί, μπορεί όμως να μας καθίσει στο λαιμό για χρόνια προχωρώντας τις διάφορες περίεργες ατζέντες του σε θέματα που θα επηρεάσουν την ύπαρξή μας ως έθνος. Ελπίζω το πρώτο διότι ως λαός πρέπει κάποτε να ξεμπερδεύουμε με όλα τα σημερινά πολιτικά κόμματα της καταστροφής, φοβάμαι πολύ όμως το δεύτερο...