Θα ξεκινήσω με μια μικρή ιστοριούλα. πριν απο 40 περίπου χρόνια δύο μάρκες μπαταριών μονοπωλούσαν την αγορά. H UCAR και η BEREC. Η ονομασία UCAR προερχόταν απο τα αρχικά της μαμάς εταιρείας που τις κατασκεύαζε και είναι η UNION CARBIDE. Μετά το μεγαλύτερο βιομηχανικό ατύχημα που έγινε το Δεκέμβριο του 1985 στο εργοστάσιο εντομοκτόνων της Union Carbide India που είχε ως αποτέλεσμα μέχρι το 2003 να πεθάνουν 15.248 άνθρωποι ενώ 554.895 έμειναν ανάπηροι, η Union Carbide πούλησε τα εργοστάσια μπαταριών για να πληρώσει τις αποζημιώσεις.
Η άλλη εταιρεία η BEREC (British Ever Ready Electrical Company ) σταμάτησε και αυτή να υπάρχει απο το 1981 όταν έγινε εχθρική εξαγορά της απο το Hanson Trust. Ο λόγος; Τα περιουσιακά στοιχεία της άξιζαν πολύ περισσότερα απο την χρηματιστηριακή της αξία. Ετσι μια εταιρεία που είχε ιδρυθεί το 1906 και ήταν για περίπου 75 χρόνια υγιής και κερδοφόρα εξαγοράστηκε για να διαλύθει και οι νέοι ιδιοκτήτες να κερδίσουν απο τη διάλυσή της.
Το ίδιο που συνέβη με την BEREC, συμβαίνει σήμερα με τη χώρα. Για ένα αμφίβολης νομιμότητας και ύψους χρέος, το οποίο στην αρχική του μορφή δημιουργήθηκε για να αγοραστούν άχρηστο ή πανάκριβο υλικό (να θυμίσω τον άχρηστο εξοπλισμό του ΟΣΕ αξίας πολλών δισεκατομμυριων) ή για να γίνουν αμφιβόλου χρησιμότητος πανάκριβα έργα (όπως το στέγαστρο Καλατράβα) φορτωσαν δάνεια τον ελληνικό λαό μέσα απο τα μνημόνια.
Ενα χρέος που αρχικά δημιουργήθηκε για να πέφτουν πλούσιες μίζες σε νεόπλουτους καρακιτσάτους πολιτικούς και τις συζύγους τους, που απο την αφάνεια και τη μετρημένη ζωή, ξαφνικά βρέθηκαν να ξοδεύουν εκατομμύρια ευρώ. Η ατιμωρησία αυτών που βρέθηκαν στο στόχαστρο της δικαιοσύνης , δείχνει οτι υπάρχουν ακόμα πολλές δεκάδες που βρίσκονται στο απυρόβλητο και κινούν τα νήματα ώστε να πέφτουν στα μαλακά όσοι πιάστηκαν για να μην μαρτυρήσουν και τους υπόλοιπους. Μια μεγάλη συμμορία πολιτικών που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει απο εκείνες των κοινών κακοποιών.
Ομως σήμερα, με αφορμή εκείνο το αρχικό χρέος, που έχει γυρίσει αρκετές φορές, λογιστικά (γιατί δεν ειδε κανείς νταλίκες και αεροπλάνα να φέρνουν ζεστό χρήμα στη χώρα), ώστε να μη γνωρίζει κανείς απο που χρωστάμε το σημερινό, γίνεται το σημερινό ξεπούλημα της χώρας.
Το πιο τραγικό είναι οτι δημόσια και ιδιωτική περιουσία δισεκατομμυρίων ξεπουλιέται κομμάτι κομμάτι σε εξευτελιστικές τιμές, με μεσάζοντες τους ίδιους ή ίδιας ποιότητας πολιτικά αποβράσματα που λαδώθηκαν πριν απο μερικά χρόνια για να μας χρεώσουν. Στήνονται εταιρείες υπεράκτιες απο πολιτικούς, που μεσολαβούν με το αζημίωτο, ωστε να καταλήγει για ψίχουλα στα χέρια των καιροσκόπων οτιδήποτε είναι κερδοφόρο ή έχει μεγάλη αξία.
Πολιτικοί κάνουν τους μεσάζοντες στο ξεπούλημα της χώρας, επειδή μπορούν να το κάνουν ατιμώρητοι, επειδή ο νόμος περι ευθύνης υπουργών ισχύει ακόμα και τους προστατεύει.
Εταιρείες υπεράκτιες διαφημίζουν οτι είναι εξειδικευμένες στο να παρακάμπτουν κυβερνητικούς κανονισμούς,έναντι αντιτίμου για τον πελάτη τους ή οτι κάνουν "lobbying". Μην νομίζετε οτι το φαγοπότι των πολιτικών τελείωσε μόλις μπήκαμε στα μνημόνια. Αντίθετα συνεχίζεται με μεγαλύτερη ένταση.
Οπως ακριβώς στην κτηνοτροφία η εκμετάλλευση ενός ζώου δεν σταματάει με το θάνατό του, με τη σφαγή του, έτσι ακριβώς συμβαίνει και με τη χώρα. Η χώρα, νεκρή οικονομικά, ξεπουλιέται κομμάτι κομμάτι και εμείς σαν κορόιδα τους αφήνουμε να συνεχίζουν να κλέβουν, κοροϊδεύοντάς μας με θράσσος, μπροστά στα μούτρα μας.