 |
| moritz320 / pixabay.com |
Του Θεόδωρου Κατσανέβα
Ο «κακός» Σόιμπλε είναι πλέον γνωστό ότι, υποστήριξε και υποστηρίζει το συντεταγμένο Grexit με έκδοση της νέας δραχμής με υποτίμησή της κατά 25% (1 δραχμή = 0,75 ευρώ). Για να υποστηριχθεί η μη περαιτέρω υποτίμηση της, ο ίδιος πρότεινε να δοθούν στην Ελλάδα αρχικά 25 δις ευρώ και σε δεύτερη φάση άλλα 25 δις, συνολικά δηλ. 50 δις και δεσμεύτηκε ότι θα στηρίξει τη δραχμή σε περίπτωση διολίσθησής της κάτω από την υποτίμησή της κατά 25%. Επίσης ανέφερε ότι, συζητά κούρεμα και αναδιάρθρωση του χρέους, ενώ παλαιότερο ο ίδιος άφησε ανοιχτό και το ενδεχόμενο πληρωμής πολεμικών αποζημιώσεων. Όλα τα παραπάνω κούρεμα και η αναδιάρθρωση του χρέους δεν τα συζητά όσο η Ελλάδα παραμένει στην ευρωζώνη.
Η συνολική αυτή πρόταση έγινε αρχικά στο Βαγγέλη Βενιζέλο και αργότερα πιο συγκεκριμένη στο Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος δεν τη συζήτησε ή ακόμα χειρότερα την ειρωνεύτηκε. Για τον ίδιο σκοπό, είχε επισκεφτεί πριν από το δημοψήφισμα την Αθήνα στις αρχές του καλοκαιριού του 2015, ο συνεργάτης του Σόιμπλε οικονομολόγος Τόμας Μάγερ, ο οποίος αναφέρθηκε πιο αναλυτικά στην πρόταση του φιλικού Grexit σε συνεντεύξεις του που πέρασαν απαρατήρητες. Για τον ίδιο σκοπό, συναντήθηκε και με τον Αλέξη Τσίπρα.
Όμως, ο Πρωθυπουργός αντί να αρπαχτεί απ’ αυτή την πρόταση και να διαπραγματευτεί για τη σημαντική βελτίωσή της, προτίμησε ένα τρίτο μνημόνιο-ταφόπλακα για τη χώρα, τρισχειρότερο από τα προηγούμενο. Και ακολούθησαν ακόμα χειρότερα μνημόνια που επιφέρουν καταστροφικές ρυθμίσεις για την ελληνική οικονομία και ξεπουλούν τα «ασημικά» της χώρας.
Με το τελευταίο Eurogroup στις 15 Ιουνίου 2017, η Ελλάδα υποχρεώνεται να επιτυγχάνει κάθε χρόνο πλεόνασμα το 3,5% του ΑΕΠ (6,3 δις) που θα καταβάλλει στους δανειστές μέχρι το 2060. Τα χρέη αυτά, ας μην ξεχνάμε, ότι, γιγαντώθηκαν στα τελευταία οχτώ χρόνια της ευρωκατοχής και αντιστοιχούν περίπου στα χρέη που είχαν σωρευτεί στα τελευταία 150 χρόνια από τη σύσταση του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Όταν δεν επιτευχθεί ο στόχος του 3,5%,πράγμα που είναι και το πιο πιθανό, τότε θα ενεργοποιείται ο επιλεγόμενος "κόφτης", θα επιβάλλονται και νέες περικοπές σε κρατικές δαπάνες για μισθούς, συντάξεις,κοινωνικές παροχές, επενδύσεις, αμυντικές δαπάνες κλπ. Αλλά σαν να μην έφτανε αυτό, από το ίδιο Eurogroup η χώρα μας δεσμεύεται να καταβάλλει στους δανειστές επιπλέον 11,5% του ΑΕΠ ετησίως (20,7 δις) από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μέσω του Υπερταμείου που ελέγχεται από τους δανειστές για 99 χρόνια. Συνολικά η χώρα μας έχει δεσμευτεί να καταβάλλει 15% (36 δις) του ΑΕΠ ετησίως από το 2017 μέχρι το 2023 και 20% του ΑΕΠ ( 36 δις) από το 2013 μέχρι το 2060.( Βλέπε πιο κάτω την επίμαχη παράγραφο από την απόφαση του Eurogroup στην Αγγλική)
Είναι περισσότερο από προφανές ότι, καμιά χώρα στον κόσμο, ούτε φυσικά η ίδια η Γερμανία, δεν μπορεί να επιβιώσει με τέτοιους ακραία αποικιακού τύπου όρους. Και δυστυχώς όλα όσα λέγονται για ανάπτυξη που έρχεται, είναι κούφιες κουβέντες του αέρα που αγοράζουν χρόνο πουλώντας ψεύτικες ελπίδες, στο γνωστο μοτίβο της πλαστής εικονικής αισιοδοξίας.Το ερώτημα είναι γιατί ; Γιατί αυτή η επιμονή στον ψυχωτικό ευρωμαζοχισμό της καταστροφής ;
Μια πρώτη απάντηση στο ερώτημα είναι ότι, για να προτείνει κάτι ο "κακός" Σόιμπλε δεν μπορεί παρά να είναι βλαπτικό για τη χώρα μας, με δεδομένη την όλη πολιτεία και τη στάση του ανελέητου αυτού ανδρός. Φυσικά, ο Γερμανός «Λύκος» κάθε άλλο παρά ενδιαφέρεται για την Ελλάδα. Το κύριο μέλημά του είναι η ανάσταση των ονείρων της Γερμανικής υπερκυριαρχίας μέσα από τη δημιουργία μιας ισχυρής γερμανικής ευρωζώνης με αυστηρούς κανόνες και υπερτιμημένο νόμισμα, έτσι ώστε το Βερολίνο να αναγορευτεί σε παγκόσμιο οικονομικό και γεωπολιτικό παίχτη ισότιμο με τις ΗΠΑ, την Κίνα και τη Ρωσία.
Στα σχέδιά του αυτά, δε χωράει σήμερα η Ελλάδα. Αν ανατρέψει τους αυστηρούς κανόνες της γερμανικής ευρωζώνης για την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να κάνει το ίδιο για την Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και την ίδια τη Γαλλία. Η Γαλλία του ελάχιστου Φρανσουά Ολάντ και τώρα του Μακρόν, μια σκιά των Ντε Γκώλ, Ντελόρ, Μιτεράν, Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν, προσπαθεί να αποτρέψει το γερμανικό σχέδιο επιδιώκοντας τη χαλάρωση της γερμανοκρατούμενης ευρωζώνης. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιεί ως Δούρειο Ίππο την Ελλάδα, η παραμονή της οποίας στο ευρώ εξυπηρετεί τα δικά της σχέδια.
Πάνω απ΄όλα, οι ΗΠΑ είναι εκείνες που ανησυχούν περισσότερο για την ανεξέλεγκτη ισχυροποίηση της Γερμανίας. Για αυτό και η Ουάσιγκτον των Ομπάμα-Κλίντον με τη συνηγορία του Ολάντ, μας κράτησαν στην ευρωζώνη το δραματικό καλοκαίρι του 2015, όταν το 62% του ελληνικού λαού είπε όχι στο " πάση θυσία στο ευρώ". Και το όχι ως δια μαγείας έγινε ναι. 'Ετσι, το μάρμαρο το πληρώνουμε εμείς. ¨Όπου μαλώνουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα μυρμήγκια.
Ο Βόλφαγκ Σόιμπλε, θα πρέπει επιτέλους να γίνει αντιληπτό ότι, επιδιώκει το Grexit για τους δικούς του λόγους που κατά μια δραματική ιστορική συγκυρία μας ευνοούν. Εδώ και καιρό έχει καταρτίσει ένα από τα πολλά Plan B, το οποίο, κακώς το απέρριψε ο Αλέξης Τσίπρας με προτροπή και του Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος έκανε μεγάλο κακό στη χώρα. Εδώ που μας έφτασε η καταστροφική δημιουργική ασάφεια με το μακρόσυρτο διαπραγματευτικό μονόδρομο της ψυχωνευρωτικής ευρωλαγνείας, η πρόταση Σόϊμπλε, αν δεν περιέχει αρνητικούς αστερίσκους και υποσημειώσεις, είναι λιγότερο κακή από τον τρίτο αριστερό τα μνημόνια της ταφόπλακας που υπογράφουν το ένα μετά το άλλο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με την ουσιαστική συνηγορία της επίσης μνημονικής αντιπολίτευσης.
Ποιος εχέφρων και λογικός άνθρωπος, αφού δεν υπάρχει η δυνατότητα για κάτι καλύτερο, μπορεί να απορρίψει την πρόταση για φιλικό προσωρινό Grexit, με παραμονή και βοήθεια από την ΕΕ που ανοίγει το δρόμο για ορθοπόδηση της χώρας και να αποδεχτεί τις καταστροφικές υφεσιακές ρυθμίσεις της απέραντης φτωχοποίησης και υποτέλειας που προβλέπουν τα μνημόνια; Γιατί άραγε τόση απέραντη, ατεκμηρίωτη, μαζοχιστική ευρωλαγνεία; Είναι προφανές ότι αυτό επέβαλλε η Νέα Τάξη Πραγμάτων των Ρότσιλντ και ΣΙΑ που έχει κέντρο της την Wall Street, η οποία ευθύνεται για τις παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις και καταδυναστεύει ολόκληρη την Υφήλιο. Η Ελλάδα σήμερα είναι ο αδύνατος κρίκος της επιχειρούμενης γερμανικής υπερκυριαρχίας και αυτό δεν το θέλουν ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Γαλλία. Και τη νύφη την πληρώνουμε εμείς.
Το συντεταγμένο ή φιλικό Grexit σε διάφορες εκδοχές, δεν αποτελεί φυσικά αποκλειστική πρόταση του «Λύκου» του Βερολίνου. Έχουν προηγηθεί πολλές σοβαρές μελέτες και σχετικές εναλλακτικές προτάσεις από διάφορες πλευρές, όπως και από τη δική μας. Είναι τουλάχιστον στρεψόδικο το επιχείρημα ότι, δεν υπάρχει τέτοιο σοβαρό σχέδιο.
Σε περίπτωση που επιλεχθεί η στάση πληρωμών, μπορούμε να εκδώσουμε τίτλους προσωρινού ανταλλάξιμου νομίσματος για εσωτερικές αγορές που θα τονώσουν άμεσα την εγχώρια παραγωγή και θα μας απαλλάξουν από το εκβιαστικό στραγγάλισμα της ρευστότητας που επέβαλλαν καταχρηστικά οι δανειστές μας. Οι οποίοι κατέχουν τα κλειδιά του κουμπαρά και μας χορεύουν. Και θα μας χορεύουν και θα μας βιάζουν στο διηνεκές αν συνεχίζουμε στο δρόμο της γελοίας «επιθετικής επαιτείας», της δουλοφροσύνης και υποτέλειας.
‘Όσο για τον μπαμπούλα του επαπειλούμενου υπερπληθωρισμού, είναι τουλάχιστον αστήρικτο να πιστεύεται ότι θα εμφανιστεί ορμητικά σε μια οικονομία που μαστίζεται από αρνητικό πληθωρισμό και όπου αξιοποιείται λιγότερο από το 40-50% του παραγωγικού και εργατικού της δυναμικού. Ο πληθωρισμός θέλει πολύ φωτιά για να αναπτυχθεί όπου υπάρχει απόλυτο οικονομικό ψύχος. Και φυσικά, μπορεί να τιθασευθεί με έλεγχο της κυκλοφορίας του χρήματος. Αλλά οι κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι δεν σκέφτονται ή δεν αντιλαμβάνονται το συμφέρον της χώρας αλλά και το δικό τους. Και τα εξωνημένα Νεοταξίτικα ΜΜΕ τους ακολουθούν και υπερθεματίζουν στον όλεθρο της καταστροφής.
Όσον αφορά το όλα ή τίποτα που πρεσβεύουν ορισμένοι αστοίχειωτοι ψευτοδραχμηστές παλικαράδες της πεντάρας και τουφεκιστές του αέρα, αναρωτιόμαστε μήπως τελικά παίζουν συνειδητά ή ασυνείδητα το παιχνίδι του τίποτα και της αέναης καταδίκης της χώρας στη γερμανικήα και νεοταξίτικη ευρωκατοχή. Προφανώς δεν αντιλαμβάνονται ή κάνουν ότι δε γνωρίζουν πως, ιδιαίτερα για μια μικρή χώρα σαν τη δική μας που εξαρτάται από τους μεγάλους παίχτες της διεθνούς γεωπολιτικής σκακιέρας, είναι προτιμότερο να κάνεις δύο βήματα μπροστά και ένα πίσω, παρά να κάνεις σημειωτόν και να βυθίζεσαι συνέχεια στο βάραθρο.
....................................................................
* Η επίμαχος παράγραφος για τις δανειακές μας υποχρεώσεις όπως ανακοινώθηκε από το Eurogroup της 15ης Ιουνίου 2017 έχει ως εξής
«The Eurogroup welcomes the commitment of Greece to maintain a primary surplus of 3.5% of GDP until 2022 and thereafter a fiscal trajectory that is consistent with its commitments under the European fiscal framework, which would be achieved according to the analysis of the European Commission with a primary surplus of equal to or above but close to 2% of GDP in the period from 2023 to 2060. The Eurogroup concluded that debt sustainability should be attained within the framework of the debt measures envisaged by the Eurogroup in May 2016. In this regard, the Eurogroup recalled the assessment of debt sustainability with reference to the agreed benchmarks for gross financing needs: GFN should remain below 15% of GDP in the medium term and below 20% of GDP thereafter so as to ensure that debt remains on a sustained downward path.»
Η συνολική αυτή πρόταση έγινε αρχικά στο Βαγγέλη Βενιζέλο και αργότερα πιο συγκεκριμένη στο Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος δεν τη συζήτησε ή ακόμα χειρότερα την ειρωνεύτηκε. Για τον ίδιο σκοπό, είχε επισκεφτεί πριν από το δημοψήφισμα την Αθήνα στις αρχές του καλοκαιριού του 2015, ο συνεργάτης του Σόιμπλε οικονομολόγος Τόμας Μάγερ, ο οποίος αναφέρθηκε πιο αναλυτικά στην πρόταση του φιλικού Grexit σε συνεντεύξεις του που πέρασαν απαρατήρητες. Για τον ίδιο σκοπό, συναντήθηκε και με τον Αλέξη Τσίπρα.
Όμως, ο Πρωθυπουργός αντί να αρπαχτεί απ’ αυτή την πρόταση και να διαπραγματευτεί για τη σημαντική βελτίωσή της, προτίμησε ένα τρίτο μνημόνιο-ταφόπλακα για τη χώρα, τρισχειρότερο από τα προηγούμενο. Και ακολούθησαν ακόμα χειρότερα μνημόνια που επιφέρουν καταστροφικές ρυθμίσεις για την ελληνική οικονομία και ξεπουλούν τα «ασημικά» της χώρας.
Με το τελευταίο Eurogroup στις 15 Ιουνίου 2017, η Ελλάδα υποχρεώνεται να επιτυγχάνει κάθε χρόνο πλεόνασμα το 3,5% του ΑΕΠ (6,3 δις) που θα καταβάλλει στους δανειστές μέχρι το 2060. Τα χρέη αυτά, ας μην ξεχνάμε, ότι, γιγαντώθηκαν στα τελευταία οχτώ χρόνια της ευρωκατοχής και αντιστοιχούν περίπου στα χρέη που είχαν σωρευτεί στα τελευταία 150 χρόνια από τη σύσταση του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Όταν δεν επιτευχθεί ο στόχος του 3,5%,πράγμα που είναι και το πιο πιθανό, τότε θα ενεργοποιείται ο επιλεγόμενος "κόφτης", θα επιβάλλονται και νέες περικοπές σε κρατικές δαπάνες για μισθούς, συντάξεις,κοινωνικές παροχές, επενδύσεις, αμυντικές δαπάνες κλπ. Αλλά σαν να μην έφτανε αυτό, από το ίδιο Eurogroup η χώρα μας δεσμεύεται να καταβάλλει στους δανειστές επιπλέον 11,5% του ΑΕΠ ετησίως (20,7 δις) από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μέσω του Υπερταμείου που ελέγχεται από τους δανειστές για 99 χρόνια. Συνολικά η χώρα μας έχει δεσμευτεί να καταβάλλει 15% (36 δις) του ΑΕΠ ετησίως από το 2017 μέχρι το 2023 και 20% του ΑΕΠ ( 36 δις) από το 2013 μέχρι το 2060.( Βλέπε πιο κάτω την επίμαχη παράγραφο από την απόφαση του Eurogroup στην Αγγλική)
Είναι περισσότερο από προφανές ότι, καμιά χώρα στον κόσμο, ούτε φυσικά η ίδια η Γερμανία, δεν μπορεί να επιβιώσει με τέτοιους ακραία αποικιακού τύπου όρους. Και δυστυχώς όλα όσα λέγονται για ανάπτυξη που έρχεται, είναι κούφιες κουβέντες του αέρα που αγοράζουν χρόνο πουλώντας ψεύτικες ελπίδες, στο γνωστο μοτίβο της πλαστής εικονικής αισιοδοξίας.Το ερώτημα είναι γιατί ; Γιατί αυτή η επιμονή στον ψυχωτικό ευρωμαζοχισμό της καταστροφής ;
Μια πρώτη απάντηση στο ερώτημα είναι ότι, για να προτείνει κάτι ο "κακός" Σόιμπλε δεν μπορεί παρά να είναι βλαπτικό για τη χώρα μας, με δεδομένη την όλη πολιτεία και τη στάση του ανελέητου αυτού ανδρός. Φυσικά, ο Γερμανός «Λύκος» κάθε άλλο παρά ενδιαφέρεται για την Ελλάδα. Το κύριο μέλημά του είναι η ανάσταση των ονείρων της Γερμανικής υπερκυριαρχίας μέσα από τη δημιουργία μιας ισχυρής γερμανικής ευρωζώνης με αυστηρούς κανόνες και υπερτιμημένο νόμισμα, έτσι ώστε το Βερολίνο να αναγορευτεί σε παγκόσμιο οικονομικό και γεωπολιτικό παίχτη ισότιμο με τις ΗΠΑ, την Κίνα και τη Ρωσία.
Στα σχέδιά του αυτά, δε χωράει σήμερα η Ελλάδα. Αν ανατρέψει τους αυστηρούς κανόνες της γερμανικής ευρωζώνης για την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να κάνει το ίδιο για την Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και την ίδια τη Γαλλία. Η Γαλλία του ελάχιστου Φρανσουά Ολάντ και τώρα του Μακρόν, μια σκιά των Ντε Γκώλ, Ντελόρ, Μιτεράν, Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν, προσπαθεί να αποτρέψει το γερμανικό σχέδιο επιδιώκοντας τη χαλάρωση της γερμανοκρατούμενης ευρωζώνης. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιεί ως Δούρειο Ίππο την Ελλάδα, η παραμονή της οποίας στο ευρώ εξυπηρετεί τα δικά της σχέδια.
Πάνω απ΄όλα, οι ΗΠΑ είναι εκείνες που ανησυχούν περισσότερο για την ανεξέλεγκτη ισχυροποίηση της Γερμανίας. Για αυτό και η Ουάσιγκτον των Ομπάμα-Κλίντον με τη συνηγορία του Ολάντ, μας κράτησαν στην ευρωζώνη το δραματικό καλοκαίρι του 2015, όταν το 62% του ελληνικού λαού είπε όχι στο " πάση θυσία στο ευρώ". Και το όχι ως δια μαγείας έγινε ναι. 'Ετσι, το μάρμαρο το πληρώνουμε εμείς. ¨Όπου μαλώνουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα μυρμήγκια.
Ο Βόλφαγκ Σόιμπλε, θα πρέπει επιτέλους να γίνει αντιληπτό ότι, επιδιώκει το Grexit για τους δικούς του λόγους που κατά μια δραματική ιστορική συγκυρία μας ευνοούν. Εδώ και καιρό έχει καταρτίσει ένα από τα πολλά Plan B, το οποίο, κακώς το απέρριψε ο Αλέξης Τσίπρας με προτροπή και του Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος έκανε μεγάλο κακό στη χώρα. Εδώ που μας έφτασε η καταστροφική δημιουργική ασάφεια με το μακρόσυρτο διαπραγματευτικό μονόδρομο της ψυχωνευρωτικής ευρωλαγνείας, η πρόταση Σόϊμπλε, αν δεν περιέχει αρνητικούς αστερίσκους και υποσημειώσεις, είναι λιγότερο κακή από τον τρίτο αριστερό τα μνημόνια της ταφόπλακας που υπογράφουν το ένα μετά το άλλο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με την ουσιαστική συνηγορία της επίσης μνημονικής αντιπολίτευσης.
Ποιος εχέφρων και λογικός άνθρωπος, αφού δεν υπάρχει η δυνατότητα για κάτι καλύτερο, μπορεί να απορρίψει την πρόταση για φιλικό προσωρινό Grexit, με παραμονή και βοήθεια από την ΕΕ που ανοίγει το δρόμο για ορθοπόδηση της χώρας και να αποδεχτεί τις καταστροφικές υφεσιακές ρυθμίσεις της απέραντης φτωχοποίησης και υποτέλειας που προβλέπουν τα μνημόνια; Γιατί άραγε τόση απέραντη, ατεκμηρίωτη, μαζοχιστική ευρωλαγνεία; Είναι προφανές ότι αυτό επέβαλλε η Νέα Τάξη Πραγμάτων των Ρότσιλντ και ΣΙΑ που έχει κέντρο της την Wall Street, η οποία ευθύνεται για τις παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις και καταδυναστεύει ολόκληρη την Υφήλιο. Η Ελλάδα σήμερα είναι ο αδύνατος κρίκος της επιχειρούμενης γερμανικής υπερκυριαρχίας και αυτό δεν το θέλουν ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Γαλλία. Και τη νύφη την πληρώνουμε εμείς.
Το συντεταγμένο ή φιλικό Grexit σε διάφορες εκδοχές, δεν αποτελεί φυσικά αποκλειστική πρόταση του «Λύκου» του Βερολίνου. Έχουν προηγηθεί πολλές σοβαρές μελέτες και σχετικές εναλλακτικές προτάσεις από διάφορες πλευρές, όπως και από τη δική μας. Είναι τουλάχιστον στρεψόδικο το επιχείρημα ότι, δεν υπάρχει τέτοιο σοβαρό σχέδιο.
Σε περίπτωση που επιλεχθεί η στάση πληρωμών, μπορούμε να εκδώσουμε τίτλους προσωρινού ανταλλάξιμου νομίσματος για εσωτερικές αγορές που θα τονώσουν άμεσα την εγχώρια παραγωγή και θα μας απαλλάξουν από το εκβιαστικό στραγγάλισμα της ρευστότητας που επέβαλλαν καταχρηστικά οι δανειστές μας. Οι οποίοι κατέχουν τα κλειδιά του κουμπαρά και μας χορεύουν. Και θα μας χορεύουν και θα μας βιάζουν στο διηνεκές αν συνεχίζουμε στο δρόμο της γελοίας «επιθετικής επαιτείας», της δουλοφροσύνης και υποτέλειας.
‘Όσο για τον μπαμπούλα του επαπειλούμενου υπερπληθωρισμού, είναι τουλάχιστον αστήρικτο να πιστεύεται ότι θα εμφανιστεί ορμητικά σε μια οικονομία που μαστίζεται από αρνητικό πληθωρισμό και όπου αξιοποιείται λιγότερο από το 40-50% του παραγωγικού και εργατικού της δυναμικού. Ο πληθωρισμός θέλει πολύ φωτιά για να αναπτυχθεί όπου υπάρχει απόλυτο οικονομικό ψύχος. Και φυσικά, μπορεί να τιθασευθεί με έλεγχο της κυκλοφορίας του χρήματος. Αλλά οι κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι δεν σκέφτονται ή δεν αντιλαμβάνονται το συμφέρον της χώρας αλλά και το δικό τους. Και τα εξωνημένα Νεοταξίτικα ΜΜΕ τους ακολουθούν και υπερθεματίζουν στον όλεθρο της καταστροφής.
Όσον αφορά το όλα ή τίποτα που πρεσβεύουν ορισμένοι αστοίχειωτοι ψευτοδραχμηστές παλικαράδες της πεντάρας και τουφεκιστές του αέρα, αναρωτιόμαστε μήπως τελικά παίζουν συνειδητά ή ασυνείδητα το παιχνίδι του τίποτα και της αέναης καταδίκης της χώρας στη γερμανικήα και νεοταξίτικη ευρωκατοχή. Προφανώς δεν αντιλαμβάνονται ή κάνουν ότι δε γνωρίζουν πως, ιδιαίτερα για μια μικρή χώρα σαν τη δική μας που εξαρτάται από τους μεγάλους παίχτες της διεθνούς γεωπολιτικής σκακιέρας, είναι προτιμότερο να κάνεις δύο βήματα μπροστά και ένα πίσω, παρά να κάνεις σημειωτόν και να βυθίζεσαι συνέχεια στο βάραθρο.
....................................................................
* Η επίμαχος παράγραφος για τις δανειακές μας υποχρεώσεις όπως ανακοινώθηκε από το Eurogroup της 15ης Ιουνίου 2017 έχει ως εξής
«The Eurogroup welcomes the commitment of Greece to maintain a primary surplus of 3.5% of GDP until 2022 and thereafter a fiscal trajectory that is consistent with its commitments under the European fiscal framework, which would be achieved according to the analysis of the European Commission with a primary surplus of equal to or above but close to 2% of GDP in the period from 2023 to 2060. The Eurogroup concluded that debt sustainability should be attained within the framework of the debt measures envisaged by the Eurogroup in May 2016. In this regard, the Eurogroup recalled the assessment of debt sustainability with reference to the agreed benchmarks for gross financing needs: GFN should remain below 15% of GDP in the medium term and below 20% of GDP thereafter so as to ensure that debt remains on a sustained downward path.»