Άλλη μία χρονιά γιορτάζουμε την Εθνική Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου με εκδηλώσεις, λόγους, τραγούδια, σημαιοστολισμούς, παρελάσεις. Οι συζητήσεις πολλές… «Γιορτάζουμε την αρχή του πολέμου, αντί το τέλος του!», «Αυτές οι εκδηλώσεις είναι φασιστικά κατάλοιπα! Καλλιεργούμε τον εθνικισμό στα παιδιά!» κλπ. Αλήθεια….. αξίζει τελικά η 28η Οκτωβρίου να είναι Εθνική Επέτειο;
Ας σκεφτούμε, αρχικά, τι γιορτάζουμε…
Την 28η Οκτωβρίου γιορτάζουμε το «ΟΧΙ», την αντίσταση του ελληνικού λαού στην σκλαβιά, στην τυραννία, την θέληση για ζωή, για ανεξαρτησία. Γιορτάζουμε την αυτοθυσία, τον ηρωισμό, το χαμόγελο εκείνο στα χείλη των φαντάρων, που έφευγαν για το μέτωπο. Γιορτάζουμε τις νίκες των Ελλήνων στα βουνά της Αλβανίας. Γιορτάζουμε εκείνο το «Αέραααα!». Γιορτάζουμε την πείνα, την ψείρα, το κρύο, τα κομμένα πόδια των παιδιών της Ελλάδας. Γιορτάζουμε τις Ηπειρώτισσες, που κουβαλούσαν εφόδια και ρούχα στο μέτωπο. Γιορτάζουμε τα δάκρυα της μάνας μπροστά στο εικόνισμα της Παναγιάς, που έσκεπε τον στρατό μας και θαυματουργικά τον έσωσε πολλές φορές.
Αν νομίζετε ότι μία Εθνική Επέτειος είναι όλο χαρές και λουλουδάκια, τότε έχετε δίκιο να μην γιορτάζετε… Όμως δεν είναι έτσι! Έρχονται στιγμές που το κακό είναι το αναγκαίο καλό! Έρχονται στιγμές που καλείσαι να δώσεις πιστοποιητικά για την επωνυμία «Έλληνας»! Να υπογράψεις με αίμα! Να δείξεις στην οικουμένη ότι ο Λεωνίδας από τις Θερμοπύλες, ο Μιλτιάδης από τον Μαραθώνα, ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος, ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, η Μπουμπουλίνα, οι Σουλιώτισσες, η γιαγιά σου από την Σμύρνη, ο παππούς σου από την Κορυτσά, ο θείος σου από την Κύπρο, ζουν! Ζουν μέσα σου! Ζουν μέσα σε αυτό το Έθνος, που ξέρει να μάχεται για ιδανικά ανώτερα και αθάνατα! Σε αυτό το Έθνος, που φωτίζει τον κόσμο για χιλιάδες χρόνια!
Γι’αυτό αξίζει, νομίζω, να γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου. Να την γιορτάζουμε στις πόλεις, στα χωριά, στις πλατείες, στα βουνά, στις θάλασσες, μα κυρίως στην καρδιά μας… Να σκεφτούμε ότι είμαστε Έλληνες, παιδιά ηρώων και δεν μας πρέπει η μιζέρια. Αλλά η δόξα, η υπερηφάνεια, η ελευθερία!
Ψηλά το κεφάλι, λοιπόν! Ψηλά και οι σημαίες! Ψηλά, για τους αγώνες που πέρασαν, για τους αγώνες που έρχονται…!!!
Ας σκεφτούμε, αρχικά, τι γιορτάζουμε…
Την 28η Οκτωβρίου γιορτάζουμε το «ΟΧΙ», την αντίσταση του ελληνικού λαού στην σκλαβιά, στην τυραννία, την θέληση για ζωή, για ανεξαρτησία. Γιορτάζουμε την αυτοθυσία, τον ηρωισμό, το χαμόγελο εκείνο στα χείλη των φαντάρων, που έφευγαν για το μέτωπο. Γιορτάζουμε τις νίκες των Ελλήνων στα βουνά της Αλβανίας. Γιορτάζουμε εκείνο το «Αέραααα!». Γιορτάζουμε την πείνα, την ψείρα, το κρύο, τα κομμένα πόδια των παιδιών της Ελλάδας. Γιορτάζουμε τις Ηπειρώτισσες, που κουβαλούσαν εφόδια και ρούχα στο μέτωπο. Γιορτάζουμε τα δάκρυα της μάνας μπροστά στο εικόνισμα της Παναγιάς, που έσκεπε τον στρατό μας και θαυματουργικά τον έσωσε πολλές φορές.
Αν νομίζετε ότι μία Εθνική Επέτειος είναι όλο χαρές και λουλουδάκια, τότε έχετε δίκιο να μην γιορτάζετε… Όμως δεν είναι έτσι! Έρχονται στιγμές που το κακό είναι το αναγκαίο καλό! Έρχονται στιγμές που καλείσαι να δώσεις πιστοποιητικά για την επωνυμία «Έλληνας»! Να υπογράψεις με αίμα! Να δείξεις στην οικουμένη ότι ο Λεωνίδας από τις Θερμοπύλες, ο Μιλτιάδης από τον Μαραθώνα, ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος, ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, η Μπουμπουλίνα, οι Σουλιώτισσες, η γιαγιά σου από την Σμύρνη, ο παππούς σου από την Κορυτσά, ο θείος σου από την Κύπρο, ζουν! Ζουν μέσα σου! Ζουν μέσα σε αυτό το Έθνος, που ξέρει να μάχεται για ιδανικά ανώτερα και αθάνατα! Σε αυτό το Έθνος, που φωτίζει τον κόσμο για χιλιάδες χρόνια!
Γι’αυτό αξίζει, νομίζω, να γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου. Να την γιορτάζουμε στις πόλεις, στα χωριά, στις πλατείες, στα βουνά, στις θάλασσες, μα κυρίως στην καρδιά μας… Να σκεφτούμε ότι είμαστε Έλληνες, παιδιά ηρώων και δεν μας πρέπει η μιζέρια. Αλλά η δόξα, η υπερηφάνεια, η ελευθερία!
Ψηλά το κεφάλι, λοιπόν! Ψηλά και οι σημαίες! Ψηλά, για τους αγώνες που πέρασαν, για τους αγώνες που έρχονται…!!!