Οι μεταφορές στην ψηφιακή εποχή και η «εφαρμογή BEAT»

KaiPilger - pixabay

του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη*

Ας αρχίσουμε το άρθρο τούτο με αναφορά σ’ ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία της πρώτης μου ωριμότητας. Το ανακάλυψα σχεδόν στο τέλος της εξάντλησής του, στο αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο του Λονδίνου, το «FOYLES». 

 

Το βιβλίο αυτό είναι σύγγραμμα σημαντικού για την εποχή του πολιτικού, του κεντρώου χώρου, του Jean-Jacques Servan-Schreiber.

Διαβάζοντας ήδη στο 24^ο κεφάλαιο του προαναφερόμενου βιβλίου (1)¹, εντόπισα την ιδιαιτέρως εύστοχη φράση: «Obviously Americans are not more intelligent than other people», που έχει το νόημα ότι: προφανώς οι Αμερικανοί δεν είναι ευφυέστεροι από τους άλλους (sic).

Στο συγκεκριμένο κεφάλαιο αναφέρεται ότι: η βάση των επιτυχιών των Αμερικανών είναι: α) οι ανθρώπινοι παράγοντες που αφορούν στην ικανότητα προσαρμογής, β) η ευελιξία και γ) η δημιουργική ισχύς των διευθυντικών στελεχών -και των ομάδων τους. 

 

Γιατί τα γράφω άραγε αυτά; Αφορμή είναι: 1) ότι η μετακίνηση στο εξής (και όχι στο απώτερο μέλλον) πιστεύω πως θα γίνεται με τον τρόπο που παρακάτω αναφέρεται, και 2) ότι τα διαλαμβανόμενα προσφάτως (σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες) σχετίζονται κατ’ ουσίαν με «απαγόρευση» ή «περιορισμό» του πακέτου υπηρεσιών μιας ήδη πολύ γνωστής εφαρμογής μέσω κινητού τηλεφώνου, που εξυπηρετεί καθημερινώς αρκετές χιλιάδες χρηστών, στους οποίους συμπεριλαμβάνομαι και εγώ –αναφέρομαι στην «εφαρμογή BEAT». 

 

Από την εφαρμογή αυτή, η οποία μακάρι να επεκταθεί σε πολλά μέρη της Ελλάδας, ωφελείται ο καταναλωτής καθώς και ο «οδηγός ΤΑΧΙ». Συνίσταται δε επιγραμματικώς στα εξής:

1) Το όχημα που έχει άδεια κυκλοφορίας από το κράτος για «ΤΑΧΙ» και ο νομίμως κατέχων άδεια οδηγός του (άνδρας ή γυναίκα αδιάφορο, Έλληνας ή αλλοδαπός αδιάφορο) μπορεί να επιλεγούν από τον καταναλωτή της συγκεκριμένης παροχής υπηρεσιών είτε με το κριτήριο της συντομότερης χρήσης του οχήματος, ώστε ο καταναλωτής να έχει πρόσβαση στον προορισμό του το συντομότερο δυνατόν, είτε με το κριτήριο του οχήματος και του οδηγού που θα τον μεταφέρει. 

 

2) Ο οδηγός έχει παραχωρήσει το δικαίωμα αναγνώρισης της προσωπικότητάς του όπως και ο καταναλωτής του ονόματός του. Η παραχώρηση αυτή επουδενί προσκρούει στα αβασίμως και εξωνομικώς φιλολογούμενα περί παραβίασης των «ευαίσθητων ατομικών δεδομένων».

Μια τέτοια εκδοχή επουδενί βρίσκει έρεισμα στο Ν.2472/1997, στην Οδηγία 95/40/Ε.Κ. και στον Κανονισμό (ΕΚ) 45/2007/ της 18^ης Δεκεμβρίου 2000. Αντιθέτως η υποχρεωτική απαγόρευση εμφάνισης της φωτογραφίας (π.χ.) του/της οδηγού οδηγεί στο άτοπο ότι επειδή υπάρχει πρόβλημα φύλλου, εθνικότητας, χρώματος, κτλ. θα πρέπει να αποκρύπτονται τα στοιχεία αυτά.

Υπ’ όψιν δε ότι το πρόβλημα διακρίσεων με το περίφημο RESPECT (σεβασμός) έχει επιλυθεί, ακόμη και στα γήπεδα του ποδοσφαίρου, ώστε να καθίσταται απροσδόκητο γιατί μπορεί να εγείρεται ζήτημα διακρίσεων στη «δημόσια κυκλοφορία» μέσω της εκουσίας προβολής της ταυτότητας του ατόμου .

Άλλωστε, ακόμη και το «κριτήριο αξιολόγησης» του οδηγού που αφορά εκχώρηση δικαιώματος, είναι συμβατό με την έννομη τάξη (βλ. άρθρα 200 και 281 Α.Κ., σε συνδυασμό με την παρ. 3 του άρθρου 25 του Συντάγματος).

3) Τα προαναφερόμενα αδιστάκτως βέβαιον είναι ότι συμβάλουν στην αναβάθμιση των υπηρεσιών της μεταφοράς προσώπων μέσω του «ΤΑΧΙ» και υπηρετούν το κύρος του εργαζόμενου. Περαιτέρω δε, πρόδηλο είναι ότι αφορούν (ιδιαιτέρως στην εποχή μας) και εγγυήσεις ασφάλειας αμφοτέρων των μερών: δηλαδή του οδηγού «ΤΑΧΙ» και του καταναλωτή-χρήστη των υπηρεσιών του. 

 

4) Η χρήση της συγκεκριμένης εφαρμογής προϋποθέτει σύμβαση του ιδιοκτήτη και του οδηγού του οποίου το όχημα ανήκει στο στόλο οχημάτων του «Συνδικάτου Αυτοκινητιστών Ταξί Αττικής» (ΣΑΤΑ), ώστε να αποκλείεται η χρήση ιδιώτη. Η προμήθεια δε για τη χρήση της εφαρμογής αυτής από τον οδηγό, αφορά νόμιμη σύμβαση και φορολογητέα ύλη. 

 

5) Νομικώς η «συγκεκριμένη συμβατική σχέση» δεν επηρεάζει, ούτε αναιρεί τη σχέση του κράτους με τον κατέχοντα τη νόμιμη άδεια «κυκλοφορίας ΤΑΧΙ», ενώ τέλος:

6) Η χρήση της εφαρμογής αυτής προσφέρει εργασία στον πολλές φορές ακινητοποιημένο, περιφερόμενο αδίκως ή περιπλανώμενο ματαίως οδηγό, που μάχεται υπό τις κρίσιμες συνθήκες που διερχόμαστε, κυριολεκτικώς «για το μεροκάματό του»!

• το ΙΧ δεν «μετασχηματίζεται» σε «ΤΑΧΙ»

Τα προαναφερόμενα επουδενί μπορούν να συσχετιστούν ή να θεωρηθούν πως επικουρούν την άποψη ότι η «δημόσια μεταφορά» προσώπων με «ΤΑΧΙ» μπορεί να αντικατασταθεί ή να συμπληρωθεί από ιδιώτη, στο «όνομα» δήθεν της «οικονομικής ελευθερίας». Και επειδή (ενδεχομένως) «κάποιοι» μπορεί να επικαλεσθούν τη διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 5 του Συντάγματος, (διάταξη που ανήκει στον αυστηρό πυρήνα της συνταγματικής τάξης, καθόσον δεν αναθεωρείται), καλό θα είναι να προσφύγουν στις παραδοχές του Ανωτάτου Ακυρωτικού. Ειδικότερα η Νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας σε επίπεδο μάλιστα Ολομέλειας έχει νομολογήσει τους σχετικούς περιορισμούς, καθόσον η «ελευθερία» αυτή δεν είναι ασύνορη, πολλώ δε μάλλον όταν άπτεται ζητημάτων αθέμιτου ανταγωνισμού και δημοσίου συμφέροντος, όπως είναι οι δημόσιες μεταφορές.

• οι ψηφιακοί ταχογράφοι

Την ενωσιακή έννομη τάξη αφορούν τόσο η παροχή υπηρεσιών (γενικώς) όσο και οι μεταφορές (ειδικώς). Υπ’ όψιν δε και τα εξής:

Με τον Κανονισμό 561/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου θεσπίστηκαν πρόνοιες αναφορικώς με το χρόνο οδήγησης, τα διαλείμματα και τις περιόδους ανάπαυσης των οδηγών που ασχολούνται στην οδική μεταφορά εμπορευμάτων και επιβατών με σκοπό την εναρμόνιση των όρων ανταγωνισμού στις χερσαίες μεταφορές, ιδιαιτέρως στον οδικό τομέα, καθώς και στη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και της οδικής ασφάλειας. Όταν δε η Επιτροπή (Commission) διαπίστωσε τη μη συμμόρφωση της Ελληνικής Δημοκρατίας στον προαναφερόμενο Κανονισμό, που όπως προαναφέρεται αφορούσε στον οδικό τομέα και στη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και οδικής ασφάλειας, παρέπεμψε την Ελληνική Δημοκρατία στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Λουξεμβούργου (βλ. υπόθεση C108/08).

Τα προαναφερόμενα υπ’ όψιν των ενδιαφερομένων καθόσον η ψηφιακή εποχή είναι παρούσα και κυρίως δεν ακυρώνεται και ασφαλώς δεν αναστέλλεται. 

 

Είχε δίκιο ο Jean-Jacques Servan-Schreiber με την επισήμανσή του που αφορά στην «Αμερικανική Πρόκληση». 

 

Σημασία όμως έχει κατά πόσον στη σύγχρονη Ελλάδα αξιοποιούμε τις πρωτοβουλίες και τεχνογνωσίες εκείνες που αποδίδουν νέα ποιότητα στη ζωή μας και αναβαθμίζουν την οικονομία μας. Η ψηφιακή εποχή είναι μια πρόκληση. Και ασφαλώς αφορά ευθέως και τις δημόσιες μεταφορές!

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ

(1) Βλ. Jean-Jacques Servan-Schreiber, The American Challenge, Penguin Books, 1968, σελ. 194.

---------------------------------------------

 * Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC - EU).

1 Βλ. Jean-Jacques Servan-Schreiber, a Pelican Book, The American Challenge, Penguin Books, 1968, σελ. 194.