 |
| Devanath - pixabay |
Συνεχίζεται η προεκλογική εκστρατεία για το νέο ενιαίο φορέα της κεντροαριστεράς ή αν προτιμάτε το επόμενο όνομα του ΠΑΣΟΚ με λίγες προσθήκες. Οι του χώρου αυτού και τα περιβάλλοντα των βασικών υποψηφίων ζουν μια ψευδαίσθηση πως τάχα κάτι μεγάλο γεννιέται, η κεντροαριστερά (ΠΑΣΟΚ) επιστρέφει και άλλα τέτοια όμορφα.
Η αλήθεια είναι ότι κανείς δε δίνει δεκάρα τσακιστή. Ένα κόμμα που θα αποκτήσει όνομα αφού εκλέξει αρχηγό, αλλά θα παραμείνει σπασμένο στα υπάρχοντα κομμάτια μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές και μια διαδικασία εκλογής που ούτε καν ξέρουμε πότε θα πραγματοποιηθεί. Αν αυτό δεν αποτελεί πολιτικό τυχοδιωκτισμό, τότε τι είναι;
Η πραγματικότητα λέει πως όλοι αυτοί συνασπίζονται διότι έχουν βαλτώσει. Μπας και το 6,5+1,5 συν όποια άλλα ψιλά, γίνει πχ 11%. Το κρυφό όνειρο είναι η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και η κατάληψη της δεύτερης θέσης, ώστε σταδιακά το ΠΑΣΟΚ (με το πολλοστό όνομα που θα προκύψει μετά την Ελιά και τη ΔΗΣΥ) να τεθεί σε τροχιά εξουσίας.
Και ποιος θα μας σώσει; Η Φώφη Γενηματά που αντί να δίνει το παράδειγμα της δουλειάς, έβγαλε (κι ας μην την εισπράττει όπως λέει) πρόωρη σύνταξη; Πότε πρόλαβε και τη θεμελίωσε όταν από το 2002 είναι στην ενεργό πολιτική; Ή μήπως ο Σταύρος Θεοδωράκης που κατάφερε να εξαφανιστεί χωρίς να έχει κυβερνήσει; Που δεν αντελήφθη πως ήταν το όχημα να (ξανα)μπουν κάποιοι στη Βουλή. Που απαντούσε στους ανέργους στο σποτ "δώσε μου 10%".
Από όλους τους υπόλοιπους συνυποψηφίους, ίσως υπάρχουν και αξιόλογα άτομα, όμως δε θα τα μάθουμε ποτέ.
Μια λυκοφιλία επειδή τώρα (φαίνεται να) ταιριάζουν τα πολιτικά συμφέροντα των μερών της, δεν μπορεί να έχει ιδιαίτερο μέλλον. Συνεπώς δεν υπάρχει καμία φρεσκάδα ή ανανεωτικός αέρας. Αν υπήρχε, θα έβρισκαν όλοι αυτοί έναν πραγματικά νέο ή νέα ηγέτη, θα του έλεγαν "εμείς τα κάναμε θάλασσα, αλλά ο χώρος πρέπει να αναστηθεί, προχώρα και σε στηρίζουμε". Μόνο οσμή κλούβιου αυγού.