Απέναντι σε μια Ευρώπη, που ταμπουρώνεται υποκριτικά πίσω από τη Συνταγματική νομιμότητα για να δικαιώσει τα φονικά χτυπήματα των μακελάρηδων του Ραχόι, η πατρίδα μας οφείλει να αντιτάξει την υπερβάλουσα ισχύ των διεθνών συνθηκών, για να κλείσει άπαξ και δια παντός κάθε υπονομευτική συζήτηση που απειλεί ευθέως την εθνικής κυριαρχία στη Θράκη, στη Μακεδονία στις νήσους του Αιγαίου και αλλού...
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Είναι τουλάχιστον ανησυχητικοί, αλλά και πολλαπλά ύποπτοι οι κάθε λογής αυθαίρετοι συνειρμοί που βιάστηκαν να ευδοκιμήσουν, στον απόηχο του Καταλανικού δημοψηφίσματος για την ανεξαρτητοποίηση – αυτοδιάθεση της συγκεκριμένης Ισπανικής περιφέρειας, που έτσι κι αλλιώς τελεί υπό καθεστώς σχετικής διοικητικής αυτονομίας.
Και βέβαια οι πλέον ακραίοι από δαύτους, παρασυρμένοι είτε από άγνοια είτε ακόμη και από εχθρότητα απέναντι σε κάθε έννοια αυτοδιάθεσης, δεν δίστασαν να προβούν σε επικίνδυνες όσο και ανυπόστατες συγκρίσεις, που εμπλέκουν ακόμη και τη Θράκη στη συγκεκριμένη καθ όλα ύποπτη ρητορική.
Η λαθροχειρία στο συλλογισμό, με την πρώτη ανάγνωση δείχνει αληθοφανής. Στην ουσία της όμως είναι κατάφορα αντιεπιστημονική, παντελώς αυθαίρετη και τυπικά από κάθε άποψη ανυπόστατη.
Ως τέτοια, όχι μονάχα δεν αντέχει σε σοβαρή πολιτική κριτική, αλλά πρακτικά αυτοακυρώνεται από την ίδια την...
ουσία των επιχειρημάτων που επιστρατεύονται προκειμένου να την στοιχειοθετήσουν.
- Το πρώτο πράγμα λοιπόν που ισχυρίζονται οι γυρολόγοι της υποτιθέμενης γεωπολιτικής ανάλυσης, είναι πως το Σύνταγμα του 1978 δεν επιτρέπει την απόσχιση των αυτόνομων περιφερειών της Ισπανίας.
- Το δεύτερο «ακλόνητο» επιχείρημά τους, είναι πως το ίδιο το Διεθνές Δίκαιο προβλέπει πως μπορεί να γίνει άσκηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης μόνο στην περίπτωση επιβολής αποικιοκρατικού τύπου εξουσίας ή κατοχής από άλλη χώρα.
Και φυσικά, λαθροχειρώντας πάνω σε αυτές τις δύο παραδοχές, δεν διστάζουν να προεκτείνουν τους συλλογισμούς τους σε ακόμη δύο κατάφορους συλλογιστικούς ακροβατισμούς.
Ο πρώτος αφορά στην προσπάθειά τους να εμφανίσουν ως αποδεκτή εν πολλοίς της απόφαση του Συνταγματικού δικαστηρίου το οποίο νομιμοποιεί την στρατοκρατική επί της ουσίας παρέμβαση της Guardia Civil σε βάρος των Καταλανών.
Και ο δεύτερος σχετίζεται με την απόπειρα επένδυσης στην ανησυχία, για μελλοντικές πράξεις ή επιδιώξεις των Σκωτσέζων, των Φλαμανδών, της Ιταλικής Λίγκα, των κάθε λογής εθνοτικών συμφύσεων στα όμορα κράτη της Βαλκανικής κλπ.
Και φυσικά η παντελώς αυθαίρετη κατακλείδα αυτής της συλλογιστικής είναι η απόπειρα να εμπλακούν στη συζήτηση, ανυπόστατοι συλλογισμοί που επιχειρούν να παραλληλίσουν όλα τα παραπάνω με πιθανολογούμενες εξελίξεις στη Θράκη.
Κοινός τόπος αυτής της συλλογιστικής λαθροχειρίας, είναι μια συνειδητή αποσιώπηση, και ακόμη μια επίσης συνειδητή απόκρυψη μιας κατά τα λοιπά αυτονόητης αποδοχής.
Τι αποσιωπούν;;;
Αποσιωπούν το προκλητικά αυτονόητο. Δηλαδή το γεγονός πως το Σύνταγμα του 1978, δεν απαγορεύει μονάχα το δικαίωμα της απόσχισης. Αυτό που πρωτίστως κάνει, είναι να αναγνωρίζει πως η ταυτότητα των Καταλανών είναι ΕΘΝΙΚΗ, και ενώ αναγνωρίζει την εθνική τους υπόσταση, επιχειρεί να πνίξει το αυτοδιαθεσιακό τους δικαίωμα και δεν το επιχειρεί τυχαία.
Το επιχειρεί διότι, η ίδια η γεωπολιτική υπόσταση της Ισπανίας ως κρατική οντότητα, συναπαρτίζεται όχι από μία μόνο, αλλά από 16 συνολικά αυτόνομες εθνικές περιφέρειες.
Η συνταγματική απαγόρευση επομένως, είναι αυτή που προσδίδει ντεφάκτο υπόσταση στην Ισπανική κρατική οντότητα, στη βάση της όμως αποδέχεται πως το στοιχείο της διαφοροποίησης, είναι η ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ και όχι κάτι διαφορετικό.
Τι αποκρύπτουν;;;
Αποκρύπτουν τη γενικευμένη πολιτική υποκρισία μιας Ευρώπης που τελεί σε αποσύνθεση, και η οποία ενώ από τη μια μεριά νομιμοποιεί στο όνομα ενός Συντάγματος, τις δολοφονικές επιδρομές της Guardia Civil σε βάρος των Καταλανών, από την άλλη έχει στήσει βιομηχανία πολιτικών αποφάσεων με ανεπίτρεπτη γεωπολιτική διάσταση που θέλουν σε καθολική αμφισβήτηση την ισχύ διεθνών συμφωνιών με ευρύτατη σημασία.
Πάμε λοιπόν τώρα και στην ουσία της επικίνδυνης λαθροχειρίας που επιχειρεί να εμπλέξει τη Θράκη σε αυτό το ανυπόστατο παραλήρημα:
Η υπόσταση των Καταλανών είναι υπόσταση ΕΘΝΙΚΗ, και αυτό το επιβεβαιώνει πρώτα απ όλα και κυρίως η ίδια η ιστορία τους, ενώ το επισφραγίζει και τυπικά το ίδιο το Σύνταγμα της Ισπανίας, το οποίο κατά τα λοιπά επικαλούνται οι σύγχρονοι μακελάρηδες.
Η μειονότητα στη Θράκη ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μειονότητα εθνική. Είναι μειονότητα ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ. Και αυτό ιστορικά επιβεβαιώνεται από την ίδια τη φυσιογνωμία της πραγματοποιηθείσης ανταλλαγή πληθυσμών, και τυπικά επισφραγίζεται ΟΧΙ ΜΟΝΑΧΑ από το Ελληνικό Σύνταγμα, αλλά ΚΑΙ ΑΠΟ ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΝΘΗΚΗ. Και αυτή είναι η συνθήκη της Λωζάνης, της οποίας η γεωπολιτική σημασία και αποτύπωση είναι ευρύτατη και ως εκ τούτου δεν επιδέχεται καμιάς απολύτως εκπτώσεως.
Το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, είναι ΕΘΝΙΚΟ δικαίωμα, ως τέτοιο διέπεται ακόμη και από σχετικώς προβλεπόμενα του ίδιου του ΟΗΕ, και σε καμία περίπτωση αυτό δεν μπορεί να συγχέεται με τα ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ διακιώματα των οποίων η υπόσταση είναι αποκλειστικά και μόνο διαχειριστική και στο επίπεδο της διαχείρισης εξαντλείται με μοναδικό οδηγό τα Συνταγματικώς προβλεπόμενα.
Η Ελλάδα επομένως, όχι μονάχα δεν έχει λόγο να ανησυχεί από το πρωτογενές δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση…
- Όχι μονάχα έχει κάθε λόγο να το ενισχύσει στηρίζοντας ως προς αυτό και το δικαίωμα άσκησής του από την ίδια την Κυπριακή Δημοκρατία…
- Αλλά έχει και κάθε λόγο ΚΑΙ να αγνοήσει τις κάθε λογής παράνομες και πιεστικές αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα υποτιθέμενα δικαιώματα της ΤΕΞ και των τουρκοπρακτόρων της περιοχής, και όχι να πειθαναγκάζεται και να υποκύπτει σε αυτές, υλοποιώντας αθλιότητες όπως η τροπολογία Κοντονή .
Απέναντι σε μια Ευρώπη, που ταμπουρώνεται υποκριτικά πίσω από τη Συνταγματική νομιμότητα για να δικαιώσει τα φονικά χτυπήματα των μακελάρηδων του Ραχόι, η πατρίδα μας οφείλει να αντιτάξει την υπερβάλουσα ισχύ των διεθνών συνθηκών, για να κλείσει άπαξ και δια παντός κάθε υπονομευτική συζήτηση που απειλεί ευθέως την εθνικής κυριαρχία στη Θράκη, στη Μακεδονία στις νήσους του Αιγαίου και αλλού.