 |
| Arcaion - pixabay |
Διαβάζω προχθές στον τοίχο γνωστού δημοσιογράφου πόσο τέλεια είναι η κόρη του σε όλα η οποία τελειώνει το Λύκειο και θέλει να φύγει στο εξωτερικό. Το ίδιο, σημειώνει ο δημοσιογράφος, επιθυμούν και φίλοι των παιδιών του. Εν συνεχεία διαβάζω τη θλίψη του και για ακόμη μια αφορά το αναμασημένο "η Ελλάδα χάνει τα καλύτερα μυαλά της και τους ικανότερους επαγγελματίες".
Ε φτάνει πια! Ας σταματήσει αυτή η καραμέλα των ικανότερων, των εξυπνότερων και των πιο μυαλομένων, διότι κατά μία έννοια, αν είσαι καλύτερο μυαλό κάτσε στον τόπο σου και βρες μια λύση να τον σώσεις.
Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Η φυγή στο εξωτερικό δεν είναι εύκολη. Δεν είναι ωραίο να αφήνεις τον τόπο σου, το σπίτι σου, τους δικούς σου. Και σίγουρα μια από τις μεγάλες ζημιές της πατρίδας είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες που την εγκατέλειψαν για να βρουν όχι απλά μια καλύτερη τύχη αλλά μια τύχη, αφού εδώ δεν υπήρχε καμία.
Και είτε μορφωμένοι, είτε αμόρφωτοι, η φυγή τους είναι η μεγαλύτερη ζημιά διότι αυτοί και τα παιδιά τους που είτε έχουν, είτε αποκτήσουν, δε θα ξαναγυρίσουν.
Τα όποια προσόντα αρκετών εξ αυτών, δε σημαίνει ότι όσοι εξακολουθούν να αγωνίζονται στην Ελλάδα ή δεν μπορούν να φύγουν, πως είναι τα χειρότερα μυαλά ή ανίκανοι επαγγελματίες.
Αυτοί οι άνθρωποι κρατούν ακόμη τον τόπο όρθιο, έστω και σε τρεμάμενα πόδια. Μην τους μειώνετε, μην τους υποβαθμίζετε, διότι κατά μια έννοια αυτοί παρέμειναν εδώ, να φυλάξουν τις Θερμοπύλες ως το τέλος. Κι αναφέρομαι στους ανθρώπους του μόχθου, ούτε τους διορισμένους στου Ξαπλώπουλου ούτε τους 45ρηδες συνταξιούχους.
Και ακριβώς το ότι δεν έχει καταρρεύσει ακόμη εντελώς η Ελλάδα, οφείλεται σε αυτούς. Συνεπώς κάτι αξίζουν κι αυτοί.