 |
| petto123 - pixabay |
Η Βουλγαρία μπορεί τις τελευταίες δεκαετίες να τηρεί μια ήσυχη στάση στα Βαλκάνια, ωστόσο δεν σταματά να διακατέχεται από επεκτατικές ανησυχίες. Η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου δεν παύει να αποτελεί ένα όνειρο για ορισμένες ομάδες στη γειτονική χώρα η οποία αργότερα στους Βαλκανικούς Πολέμους έχασε για λίγες ώρες την είσοδο στη Θεσσαλονίκη.
Η Σόφια γνωρίζοντας τα δικά της πρόβληματα και τα παθήματα του παρελθόντος κινείται μεθοδικά. Στα Σκόπια μοιράζει δεκάδες χιλιάδες διαβατήρια και ιθαγένεια σε Σλάβους. Στο γειτονικό κρατίδιο μπορεί οι Αλβανοί να φαίνονται πιο θορυβώδεις, ωστόσο η Βουλγαρία κινείται με μεθοδικότητα δημιουργώντας ένα έντονο βουλγαροσλάβικο στοιχείο στο οποίο εμφανίζεται ως προστάτιδα υιοθέτοντας όποιον το επιθυμεί και όχι μόνο τους εκ Βουλγαρίας.
Την ίδια στιγμή διαβάζουμε στο voria.gr σε άρθρο του "Μακεδών":
Είναι πολλοί οι Πομάκοι, που ανθίστανται στους εκβιασμούς και τον χρηματισμό από το Προξενείο, και αυτό εκ πρώτης όψεως είναι ενθαρρυντικό. Όμως κρύβει παγίδες. Προ πέντε μηνών, σε ανάλογο άρθρο, είχα γράψει και πως «Την ώρα που βαθύς ύπνος κυριεύει τους ημετέρους αρμοδίους για τα όσα συμβαίνουν στη Θράκη, οι Βούλγαροι ανησυχούν και επιχειρούν να περιορίσουν την ισχύ των μουσουλμάνων της χώρας τους, […]Στο πλαίσιο των ενεργειών τους, σκοπεύουν και στον εκβουλγαρισμό των Πομάκων της Βουλγαρίας, που κάποιες πηγές τους ανεβάζουν σε 150-200.000.
»Δεν αρκούνται όμως σ’ αυτό, αλλά διεκδικούν και τους Πομάκους της Ελλάδας! Είναι χαρακτηριστικό, ότι παλαιότερο ρεπορτάζ της βουλγαρικής εφημερίδας "Σέγκα" έφερε τον τίτλο: "Αντιστέκονται απεγνωσμένα στον εκτουρκισμό οι Βούλγαροι Πομάκοι στην Ελλάδα"»!
Προσέξατε τον όρο, "Βούλγαροι Πομάκοι στην Ελλάδα"; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα έχουμε σε λίγο καιρό με τους Βουλγάρους, το ίδιο πρόβλημα που έχουμε τώρα με τους Τούρκους. Η συνειδητή εγκατάλειψη των Πομάκων από την ελληνική πολιτεία, τους υποχρεώνει να απευθύνονται στους ανθρώπους του Τουρκικού Προξενείου, για να διεκπεραιώσουν ακόμη και μια απλή υπόθεσή τους.
»Δεν αρκούνται όμως σ’ αυτό, αλλά διεκδικούν και τους Πομάκους της Ελλάδας! Είναι χαρακτηριστικό, ότι παλαιότερο ρεπορτάζ της βουλγαρικής εφημερίδας "Σέγκα" έφερε τον τίτλο: "Αντιστέκονται απεγνωσμένα στον εκτουρκισμό οι Βούλγαροι Πομάκοι στην Ελλάδα"»!
Προσέξατε τον όρο, "Βούλγαροι Πομάκοι στην Ελλάδα"; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα έχουμε σε λίγο καιρό με τους Βουλγάρους, το ίδιο πρόβλημα που έχουμε τώρα με τους Τούρκους. Η συνειδητή εγκατάλειψη των Πομάκων από την ελληνική πολιτεία, τους υποχρεώνει να απευθύνονται στους ανθρώπους του Τουρκικού Προξενείου, για να διεκπεραιώσουν ακόμη και μια απλή υπόθεσή τους.
Με άλλα λόγια η Βουλγαρία διεκδικεί να δημιουργήσει εκ του μηδενός μια βουλγαρική παρουσία στην περιοχή ακολουθώντας ακριβώς την ίδια τακτική που υλοποιεί με τα Σκόπια, την υιοθέτηση πληθυσμιακών ομάδων.
Δεν είναι ολοφάνερο πως αυτές οι κινήσεις έχουν κάποιον απώτερο σκοπό στο όχι πολύ μακρινό μέλλον;
Μέσα σε όλα αυτά σημειώστε και την πρόσφατη δήλωση του Βούλγαρου υπουργού αμυνας Νικολάι Νέντσεφ: «φανταστείτε να γίνει σύγκρουση με την Ελλάδα εμείς πως θα υπερασπισθούμε τον εναέριο χώρο μας, εμείς τι θα κάνουμε;»
Τι ακριβώς πρέπει να φανταζόμαστε; Γιατί να γίνει σύγκρουση με την Ελλάδα και όχι πχ με την Τουρκία;
Σε όλα αυτά η Βουλγαρία έχει ένα βασικό πρόβλημα το οποίο αναδεικνύει το balkanist.net και δεν είναι άλλο από το δημογραφικό.
Όπως αναφέρει σε ανάλυσή της η ιστοσελίδα, το 1989 η Βουλγαρία είχε πληθυσμό κοντά στα 9.000.000. Σήμερα έχει μειωθεί κατά το 1/5 ενώ μέχρι το 2050 αναμένεται πως ο πληθυσμός θα είναι μόλις 5.500.000. Όμως πίσω από τα νούμερα αυτά κρύβεται μια ακόμη αλήθεια. Στη γειτονική χώρα υπάρχουν δύο μεγάλες μειονότητες, οι Τούρκοι και οι Ρομά με 9% και 7-10% επί του πληθυσμού αντίστοιχα. Η μείωση του πληθυσμού δεν αφορά τις δύο μειονότητες όπως σημειώνει η ιστοσελίδα αλλά μόνο τους Βούλγαρους.
Με βάση τα παραπάνω δεν αποκλείεται η Βουλγαρία να είναι ένας από τους επόμενους πρωταγωνιστές εσωτερικών και όχι μόνο διαμαχών. Δεδομένων πάλι των εξωτερικών της κινήσεων, πιθανές τοπικές γεωπολιτικές εξελίξεις δεν μπορούν να αποκλειστούν. Το ερώτημα είναι, η Αθήνα πώς αξιολογεί την κατάσταση.