Θ. Μαλκίδης
«Η Γενοκτονία συνεχίζεται»
Μέρος της συνέντευξης στο ραδιοφωνικό σταθμό
Κανάλι Ένα του Πειραιά
Ο Θεοφάνης Μαλκίδης, μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για την μελέτη των Γενοκτονιών, μίλησε στο Κανάλι Ένα, και αναφέρθηκε μεταξύ των άλλων και στα εξής:
«Η Γενοκτονία των άνω του ενός εκατομμυρίου Ελλήνων από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς στην Μικρά Ασία, τον Πόντο, την Καππαδοκία και την Ανατολική Θράκη συνεχίζεται και σήμερα με την φυλάκιση των διασωθέντων απογόνων όπως είναι ο Γιάννης – Βασίλης Γιαϊλαλί.
Πρόκειται για μία περίπτωση Έλληνα του Πόντου, ο οποίος ανακάλυψε την ταυτότητα του και βρίσκεται στην απομόνωση πέντε ολόκληρους μήνες σε τουρκική φυλακή.
Υποθέσεις όπως αυτή δείχνει πόσο δημοκράτης, πόσο ανθρωπιστής και πόσο προασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είσαι», δήλωσε ο κ. Μαλκίδης.
Όπως είπε στη συνέχεια: «Πέρα από το ιστορικό καθήκον που έχει ένας άνθρωπος, πέρα από το χρέος που έχει ένας Έλληνας να αναδείξει αυτά τα εγκλήματα και να μνημονεύει, μην ξεχνάμε ότι η μνήμη είναι χαρακτηριστικό όχι μόνο του ανθρώπου αλλά κυρίως των Ελλήνων και των Ελληνίδων, οφείλουμε να αναδείξουμε τις σύγχρονες διαστάσεις της Γενοκτονίας, στην οποία έχασαν τη ζωή τους πάνω από ένα εκατομμύριο Έλληνες του Πόντου, της Μικράς Ασίας, της Θράκης, της Καππαδοκίας.
Η Γενοκτονία των Ελλήνων πανομοιότυπη με όσα διαπράχθησαν από τους Ναζί, με όσα συνέβησαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Νταχάου, στο Άουσβιτς, στο Μαουντχάουζεν, αλλά και στο Δίστομο και τα Καλάβρυτα. Επιβεβαιώνεται λοιπόν ότι ο Κεμαλισμός είναι Ναζισμός και ότι ο Ναζισμός αντέγραψε τα εγκλήματα του Κεμαλισμού. Άλλωστε ο Χίτλερ έλεγε ότι ο δάσκαλος του ήταν ο Κεμάλ».
Πρόσθεσε επίσης ότι «το ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η προσπάθεια ανάδειξης των εγκλημάτων αναγνωρίζεται από ξένες χώρες.».
Μιλώντας για τον Γιάννη – Βασίλη Γιαϊλαλί είπε πως «Είναι ένας δικός μας άνθρωπος ο οποίος γεννήθηκε στην Πάφρα της Σαμψούντας, μη γνωρίζοντας αρχικά την καταγωγή του. Υπηρετώντας στον τουρκικό στρατό, αιχμαλωτίστηκε σε μάχη κατά των Κούρδων το 1994, ενώ στη συνέχεια έμαθε για την ταυτότητα του. Άλλαξε το όνομα του από Ιμπραήμ σε Γιάννης – Βασίλης και από τότε που αφέθηκε ελεύθερος διεξάγει έναν αγώνα για την ανάδειξη των εγκλημάτων που έγιναν κατά των προγόνων του με σειρά άρθρων και εκδηλώσεων.
Η δραστηριότητα του αυτή τον οδήγησε στην φυλακή από το καθεστώς Ερντογάν όπου βρίσκεται για έξι σχεδόν μήνες με ψεύτικες κατηγορίες. Πρόκειται ουσιαστικά για παράνομη κράτηση. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι η ιστορία που κάποιοι νομίζουν ότι τελείωσε το 1922 συνεχίζεται και σήμερα».
Εχθρικό κράτος έναντι του έθνους και του λαού
Μαλκίδης μίλησε και για την στάση του πολιτικού κόσμου στην Ελλάδα:
«Εκτός από τον πρώην υπουργό παιδείας που αμφισβήτησε- αρνήθηκε τη Γενοκτονία, να μην ξεχνάμε ότι ένας πρώην πρωθυπουργός και πρώην υπουργός εξωτερικών κατέθεσαν στεφάνι στον Κεμάλ, αυτόν που δύο νομοσχέδια της Βουλής των Ελλήνων έχουν κατηγορήσει ότι ήταν ο πρωτεργάτης, ο φυσικός και ο ηθικός αυτουργός της Γενοκτονίας.
Ενώ υπάρχουν τεκμηριωμένα ιστορικά γεγονότα πως είναι δυνατόν ένας Έλληνας πρωθυπουργός, ένας Έλληνας υπουργός εξωτερικών, να καταθέτουν στεφάνι στον σφαγέα μας και να αμφισβητούν την Γενοκτονία;
Μπορείτε να φανταστείτε έναν Αρμένιο υπουργό να καταθέτει στεφάνι στον Κεμάλ ή έναν πρωθυπουργό ή υπουργό του Ισραήλ να καταθέτει στεφάνι σε μνημείο για τον Χίτλερ ή τον Άιχμαν;
Οι ομοιότητες λοιπόν όχι μόνο είναι τρομακτικές αλλά και μας θλίβουν, την ίδια στιγμή που βλέπουμε ότι υπάρχουν κράτη και έθνη τα οποία σέβονται την ιστορία τους, την μνήμη τους και τους προγόνους τους. Κατά πόσο ένα έθνος που έχει υποστεί τέτοια εγκλήματα εις βάρος του μπορεί να βαδίσει στο μέλλον έχοντας διαγράψει από την μνήμη του μαζικά ιστορικά εγκλήματα, μαζικές ιστορικές καταγραφές;
Αν σήμερα στο Σύνταγμα της Αρμενίας γράφει ότι καμία διπλωματική ή άλλη επαφή δεν μπορεί να γίνει με την Τουρκία αν αυτή η χώρα δεν αναγνωρίσει τη Γενοκτονία, την ίδια στιγμή εμείς έχουμε έναν πρωθυπουργό ο οποίος έγινε επίτιμος διδάκτορας ενός πανεπιστημίου στη Σμύρνη, το οποίο δημιουργήθηκε με τη λεηλασία και το πλιάτσικο από τις περιουσίες μας και τις ζωές μας.
Στην Ελλάδα μετράμε πάνω από 1.170 ολοκαυτώματα. Αυτά τα εγκλήματα που στοίχισαν τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους δεν θα γίνονταν αν τιμωρούνταν τα πρώτα εγκλήματα που έγιναν σε Σμύρνη και Πόντο. Δεν θα είχαμε τα θύματα σε Χορτιάτη και Καλάβρυτα. Αλήθεια πόσοι σήμερα κυβερνητικοί παράγοντες μιλούν για τη Γενοκτονία του Κεμάλ για αποζημιώσεις και για διεκδικήσεις από τη Γερμανία για τα θύματα της κατοχής; Πριν λίγες μέρες τιμήθηκε η επέτειος της Γενοκτονίας των Μικρασιατών, όμως στην ειδική συνεδρίαση της Βουλής δεν έγινε καμία αναφορά σε Γενοκτονία αλλά σε ημέρα εθνικής μνήμης» και διερωτήθηκε «Γιατί δεν λέμε τη λέξη Γενοκτονία; Είναι τρομακτική; Φοβίζει κάποιον; Όταν μιλάς για την αλήθεια πρέπει να φοβάσαι;».
Σε ένα ελληνικό χωριό της Καππαδοκίας, το Γκιουρούμτζε, με απόσταση περίπου 80 χλμ. από την Καισάρεια, κλείσανε τους άνδρες μέσα σε ένα χώρο και τους δολοφόνησαν ομαδικά. Κλείσανε τις γυναίκες στην εκκλησία και τις έκαψαν ζωντανές.
Το ίδιο ακριβώς συνέβη και στα Ολοκαυτώματα στην Ελλάδα. Υπάρχουν εκατοντάδες ανάλογα περιστατικά που συνέβησαν στην Τραπεζούντα, στη Σαμψούντα, στην Αδριανούπολη, στην Σμύρνη, στο Αϊδίνι και αλλού που επαναλήφθηκαν στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της γερμανο-ιταλικής κατοχής.Η δική μου έχει θύματα και αγνοούμενους, πρόσφυγες και ορφανά τόσο από τον Κεμαλισμό όσο και από το Ναζισμό.
Πρέπει να αναδειχθεί η Γενοκτονία των Ελλήνων στην ολότητα και σε αυτή την προσπάθεια δεν έχουμε δίπλα μας το ελληνικό κράτος που είναι εχθρός του ελληνικού έθνους.
Στο βιβλίο Ιστορίας της Γ΄ Λυκείου υπάρχει ένα κομμάτι για την Γενοκτονία το οποίο όμως κάθε χρόνο βγαίνει εκτός ύλης. Στο βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού, στις 250 σελίδες υπάρχουν όλες κι όλες πέντε σειρές για αυτό το οποίο συνέβη στην Θράκη και δέκα σειρές για την Γενοκτονία στον Πόντο».
Στις 28 και 29 Οκτωβρίου θα βρεθούμε στη Γερμανία και συγκεκριμένα στη Στουτγκάρδη και στο Νταχάου όπου θα γίνει τιμητική εκδήλωση για τους Έλληνες που υπήρξαν θύματα των Γενοκτονιών από τον Κεμαλισμό και τον Ναζισμό.
Κλείνοντας ο Θεοφάνης Μαλκίδης σημείωσε: «Στον αγώνα για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας έχουμε συνομιλητές και συμπαραστάτες σε ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία, Γερμανία και αλλού στον κόσμο. Όσες αναγνωρίσεις έχουμε πάρει το έχουμε κάνει μην έχοντας δίπλα μας την Ελλάδα σε επίπεδο κυβερνητικό, κομματικό, διπλωματικό! Έχουμε όμως δίπλα μας ανθρώπους είτε λέγονται γερουσιαστές, κυβερνήτες ή δήμαρχοι σε διάφορε χώρες του κόσμου γιατί ξέρουν ότι αυτή είναι η αλήθεια που δεν μπορεί να κρυφτεί άλλο.Η αλήθεια που έρχεται από τη Σμύρνη, από την Τραπεζούντα ή από το Δίστομο, τα Καλάβρυτα, το Χορτιάτη, τα Κερδύλια δεν μπορεί να είναι κρυμμένη. Το μήνυμα από το Νταχάου είναι η διεκδίκηση της δικαίωσης και της αλήθειας για όλους όσους δολοφονήθηκαν».