(Αυτό που θέλω να πω σήμερα, να το ξεκινήσω λίγο «γλυκά», γιατί… χοντραίνει από μόνο του στη συνέχεια…)
Σήμερα λοιπόν, θα σας πω σήμερα ένα «μυστικό» - η μάλλον δύο-τρία μυστικά:
Τα ξέρουν οι σοβαροί οικονομολόγοι. Αλλά δεν τα λένε…
Τα ξέρουν οι άνθρωποι της αγοράς. Αλλά δεν τα λένε…
Τα ξέρουν όλοι οι αναλυτές της παγκόσμιας οικονομίας. Αλλά δεν τα λένε…
Καιρός να τα μάθουν και όλοι οι υπόλοιποι. Για να πάψουν να μας «παραμυθιάζουν» οι άσχετοι...
--Πρώτο μυστικό: Σοβαρές ξένες, μεγάλες παραγωγικές επενδύσεις στην Ελλάδα δεν έγιναν σχεδόν ποτέ στο 40ετία της μεταπολίτευσης!
--Δεύτερον, κανείς δεν επενδύει σε μια ξένη χώρα – κι έτσι κανείς δεν πρόκειται να επενδύσει στην Ελλάδα – αν δεν επενδύσουν πρώτα οι ίδιοι οι Έλληνες.
--Και κυρίως, δεν θα επενδύσουν ποτέ – ούτε ξένοι, ούτε οι Έλληνες – όταν υπάρχουν τρία βασικά προβλήματα:
* Πρώτον υψηλή φορολογία,
* δεύτερον έλλειψη νόμου και τάξης (γενικευμένη ανασφάλεια)
* και τρίτον, καθυστέρηση απονομής δικαιοσύνης.
Θα πρόσθετα και την πολύ εκτεταμένη γραφειοκρατία, αλλά εδώ έγιναν κατά το παρελθόν κάποιες σοβαρές τομές (με τον επαναστατικό επενδυτικό νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση Σαμαρά κυρίως), αλλά ανατράπηκαν από την κυβέρνηση Τσίπρα. Ο οποίος τώρα «ανακάλυψε» τις επενδύσεις, αλλά κάνει ό,τι μπορεί για να τις διώξει.
Θα πρόσθετα ακόμα και την «τακτοποίηση του χρέους» (ώστε να χαμηλώσουν τα επιτόκια δανεισμού και εν γένει, το country risk), αλλά αυτό υποτίθεται θα ρυθμιστεί από τους δανειστές αργά ή γρήγορα.
Και πάντως στο τελευταίο χρόνο του Σαμαρά, το ΔΝΤ δήλωνε ότι το ελληνικό χρέος είχε μπει – τότε - «σταθερά πια σε τροχιά βιωσιμότητας»! Ενώ μετά, επί Τσίπρα, εκτροχιάστηκε πάλι! Και σήμερα είναι «εξαιρετικά μη βιώσιμο».
Γι’ αυτό όσες επισκέψεις κι αν κάνει ο Τσίπρας στο εξωτερικό (κι όσες …παραγγελίες αμυντικών συστημάτων κι αν του «αποσπούν» – χωρίς να ρωτήσει τους δανειστές), όσες φορές κι αν εξαγγέλλει ο φουκαράς: «να τες έρχονται οι επενδύσεις» και… «δεν θα προλάβουμε να τις απορροφούμε» (κατά τον άλλο …κατακαημένο, τον Ευκλείδη), πραγματικές παραγωγικές επενδύσεις που μπορούν να ξελασπώσουν μια χώρα σε κρίση, ΔΕΝ πρόκειται να δούνε!
* Πάρτε τη φορολογία για παράδειγμα. Στα επιχειρηματικά κέρδη ο συντελεστής είναι 29% ετησίως, συν 15% στα μερίσματα συν 100% προκαταβολή…
Επί Σαμαρά ο φόρος ήταν 26% στα κέρδη (με διακηρυγμένη προοπτική να κατέβει στο 15% μέχρι το 2020), ο φόρος στα μερίσματα 10% και η προκαταβολή φόρου στο 55% (με προοπτική να πέσει κι αυτή).
Σήμερα στις γύρω μας χώρες (εντός κι εκτός Ένωσης - εντός και εκτός Ευρωζώνης) η φορολογία επί των κερδών είναι από 10%-18% με μεγάλες απαλλαγές (σχεδόν μηδενισμό) για τα πρώτα 5 χρόνια και συχνά χωρίς καθόλου προκαταβολή φόρου!
Τι σύγκριση να υπάρξει;
Και ποιος να έλθει να επενδύσει εδώ, όταν μπορεί να πάει οπουδήποτε δίπλα;
Αν υπήρχε οποιαδήποτε ρεαλιστική προοπτική αποκλιμάκωσης των φόρων όπως επί Σαμαρά, τότε κάτι μπορούσε να αρχίσει να κινείται από τώρα.
Πολλές φορές δεν μετράει τόσο το τωρινό «επίπεδο» (δηλαδή που βρίσκονται οι φόροι σήμερα), όσο μετράει κυρίως η «τάση» (δηλαδή, αν πρόκειται να πέσουν οι ή να αυξηθούν, στο εγγύς μέλλον).
Επί Σαμαρά το επίπεδο των φορολογικών συντελεστών ήταν σαφώς χαμηλότερο και η τάση απολύτως πτωτική για τους φόρους.
Οπότε κάτι είχε αρχίσει, πράγματι, να κινείται. Και προς το τέλος με όλο και πιο μεγάλη ορμή. Αλλά τον έριξαν το Σαμαρά…
Το Νοέμβριο του 2014 υπήρχαν ήδη 14 πολύ μεγάλα επενδυτικά σχέδια μεγάλων πολυεθνικών (Microsoft, Google, Huawai, Nestle κλπ.) και συνολικού ύψους άνω των 20 δισεκατομμυρίων, με πρόβλεψη για πραγματικές θέσεις εργασίας περί τις 100 χιλιάδες για τα επόμενα δύο χρόνια…
Όλες με «προέγκριση» (με βάση τον επαναστατικό αδειοδοτικό νόμο που είχε ψηφίσει η τότε κυβέρνηση).
Χώρια πολύ περισσότερες μικρότερες – αλλά σημαντικές επίσης - επενδυτικές προτάσεις, που περίμεναν κι αυτές προέγκριση τότε.
Και γι’ αυτό προέβλεπε τότε η Τρόικα, τα επόμενα δύο χρόνια (2015 και 2016) συνολική «πραγματική» ανάπτυξη στην Ελλάδα 6,7% (και 10% «ονομαστικά»). Γιατί γνώριζαν μεταξύ άλλων, όλες αυτές τις παραγωγικές επενδύσεις που είχαν ήδη πάρει προέγκριση τότε…
Αλλά ήλθε ο Τσίπρας και τις έδιωξε. Και κατάργησε τον τρόπο αδειοδότησης. Και αύξησε την φορολογία πολύ περισσότερο. Και επανέφερε την Ελλάδα στην ύφεση (τώρα πια και με τη βούλα της ΕΛΣΤΑΤ).
Οπότε, αδέλφια, ξεχάστε τις παραγωγικές επενδύσεις! Λόγω φόρων, πρώτα απ’ όλα. Αλλά όχι μόνο…
* Γιατί υπάρχει και η καθυστέρηση απονομής της δικαιοσύνης. Πρωτοφανής για δημοκρατική χώρα. Εκεί επί Σαμαρά δεν είχαν προλάβει να γίνουν πολλά πράγματα. Αλλά είχε ανοίξει ο δρόμος με τις απλουστεύσεις της αδειοδοτικής διαδικασίας, να υπάρχουν πολύ λιγότερες δικαστικές «εμπλοκές».
Γιατί όσο πιο σύνθετη είναι η «αδειοδότηση», τόσο περισσότερες είναι οι «δικαστικές εμπλοκές» μιας επιχείρησης (συνήθως υποκινούμενες από «ανταγωνιστές»…) και επί Σαμαρά απλουστεύθηκαν όσο δεν πήγαινε…
Για παράδειγμα, στον τομέα της «έναρξης νέων επιχειρήσεων» (ένας από τους πιο σημαντικούς δείκτες «αναπτυξιακής ορμής» μιας χώρας), η Ελλάδα επί Σαμαρά σε δύο χρόνια βρέθηκε από της 146η θέση διεθνώς (σε 160 χώρες!) στην 36η θέση! Στη διεθνή κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας (Doing Business Report – World Bank).
Βέβαια υπήρχαν ακόμα μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Αλλά τέτοιο άλμα σε διεθνή κατάταξη – και μάλιστα σε τέτοιο δείκτη - δεν θυμόταν κανείς στο παρελθόν!
(Αν και ο ίδιος ο Σαμαράς, όταν τον συνεχάρησαν διεθνώς, τους είπε: εγώ δεν είμαι ευχαριστημένος ακόμα! Σ’ αυτόν ειδικά το δείκτη θέλω να φτάσω την Ελλάδα στην πρώτη δεκάδα – μη σας πω στην πρώτη πεντάδα!)
Εν πάση περιπτώσει, ήλθε ο Τσίπρας και πήγαμε πίσω πολλές δεκάδες ξανά. Και πέφτουμε συνέχεια. Οπότε και οι «εμπλοκές» στη δικαιοσύνη πολλαπλασιάζονται. Και γι’ αυτό - ένας λόγος ακόμα – ξεχάστε τις παραγωγικές επενδύσεις όσο υπάρχει Τσίπρας…
Αλλά υπάρχει κι άλλος λόγος.
* Το κλίμα εσωτερικές ασφάλειας: Όσο οι ξένες πρεσβείες βλέπουν τα καθεστώς αναρχίας που έχει επιβληθεί μέσα στην Αθήνα (και όχι μόνο) από «μπάχαλους» και διάφορες ΜΚΟ που τους υποκινούν και τους χρηματοδοτούν, και την αδυναμία της αστυνομίας να τους μπουζουριάσει και την απροθυμία της Κυβέρνησης Τσίπρα να τους βγάλει από τη μέση, τόσο ενημερώνουν τους επιχειρηματίες τους να έχουν το νου τους.
Κι όσο ο «Ρουβίκωνας» μπορεί να «επισκέπτεται» και να τα κάνει … «κεραμιδαριό» στα διεθνή αεροδρόμια ακόμα και σε ξένες πρεσβείες και στα γραφεία εταιριών και σε σταθμούς του μετρό, και να τα «σπάει» κατά βούλησιν και να μη παραπέμπεται ποτέ κανείς - όσο τα βλέπουν όλα αυτά, ξεχάστε αδέλφια τις παραγωγικές επενδύσεις.
Τίποτε «αρπαχτές» στα ακίνητα μπορεί να δείτε (τώρα που είναι πάμφθηνα), τίποτε «κερδοσκοπικά γυρίσματα» στο χρηματιστήριο (αν και τώρα από-επενδύουν κι αυτοί που είχαν μπει νωρίτερα), τίποτε αγορές χρεοκοπημένων ελληνικών ξενοδοχείων κοψοχρονιά σε μαγευτικές τοποθεσίες ίσως, αλλά μέχρις εκεί.
Κι αυτά όλα δεν έχουν πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα στην Οικονομία (άντε να καθαρίσουν μερικά «κόκκινα δάνεια» στις τράπεζες – στην καλύτερη).
Δεν δημιουργούν θέσεις εργασίας, παρά ελάχιστες. Δεν φέρνουν τεχνολογία. Δεν δημιουργούν συνέχεια. Δεν δημιουργούν ούτε επενδυτικό «επιταχυντή». Είναι «στέρφες».
Κι όσο βλέπουν οι ξένοι την Eldorado στις Σκουριές να σκιαμαχεί με τους ψεκασμένους, κι όσο βλέπουν το «Ελληνικό» να βουλιάζει στο τέλμα των οικολόγων και των αρχαιολόγων, ξεχάστε τις παραγωγικές επενδύσεις αδέλφια.
Κι όσο οι «μπάχαλοι» καίνε το κέντρο της πόλης για την Ηριάννα Βασιλειάδη-Λιναρδάκη και τρομοκρατούν δικαστές χωρίς να αντιδρά το κράτος, κι όσο φαίνεται να έχει επιβληθεί η «ομερτά» των κουκουλοφόρων στον Τύπο (και δεν γράφεται καν το όνομά της) κι όσο ετοιμάζονται για γενικό γιουρούσι ξανά – να κάψουν και να ρημάξουν περιουσίες και επιχειρήσεις στο κέντρο, κι όχι μόνο – ξεχάστε τις επενδύσεις!
Ο Σαμαράς είχε ξεκάθαρη ατζέντα «νόμου και τάξης», τους είχε στριμώξει, είχε καθαρίσει μεγάλο μέρος από το κέντρο της πόλης (Πλ. Αμερικής μέχρι Ομόνοια) τους είχε διώξει από πολλά κατειλημμένα ακίνητα, εντός κι εκτός Πανεπιστημίων (όπου είχε καταργήσει το «άσυλο» μαζί με το ΠΑΣΟΚ), είχε φτιάξει «φυλακές υψίστης ασφαλείας», όλοι έβλεπαν κι όλοι καταλάβαιναν ότι κάτι πήγαινε να γίνει, για πρώτη φορά!
Και τότε δεν υπήρχε ούτε επιβολή «ομερτά» στον Τύπο, ούτε Ηριάννα «αγνώστων λοιπών στοιχείων», ούτε εκτεταμένες ασκήσεις «αντάρτικου πόλης» κάθε σαββατοκύριακο, ούτε εμπρησμοί καταστημάτων στο κέντρο.
Κι είχαν ενισχυθεί τότε οι μονάδες Δίας/Δέλτα που τώρα ουσιαστικά καταργήθηκαν. Τότε κάτι άλλαζε. Κι είχε πολύ ακόμα. Τώρα πήγαμε πολύ πίσω!
Η κυβέρνηση «συγκυβερνά» με το… «Ρουβίκωνα»! Κι αυτό είναι ένα ακόμα «μυστικό» που το ξέρουν όλοι, αλλά δεν το λέει κανείς.
Το έχει αποκαλύψει άλλωστε, ο ίδιος ο πρώην υπουργός της «Ασφαλείας του Πολίτη» ο Γιάννης Πανούσης. Έστησαν κανονικό «κόκκινο παρακράτος»! Το οποίο μάλλον δεν το ελέγχουν πια. Και το οποίο, όπως συχνά συμβαίνει, θα γυρίσει κάποια στιγμή να τους… «δαγκώσει»!
Και πάντως, όταν συγκυβερνάς με το «Ρουβίκωνα», φίλε, ΜΗΝ περιμένεις ξένες επενδύσεις. Στον αιώνα τον άπαντα.
Κι αν θέλει ο Κυριάκος να πείσει πως εκείνος μπορεί να φέρει πραγματικά επενδύσεις, πέρα από τη μείωση της φορολογίας (που χρειάζονται σαφώς περισσότερα) και τις μεταρρυθμίσεις (που σε γενικές γραμμές καλά το πάει, αλλά χρειάζεται περισσότερη τόλμη), πάνω απ’ όλα πρέπει να υιοθετήσει πλατφόρμα «νόμου και τάξης»! Χωρίς να φοβάται μην τον πούνε «ακροδεξιό».
Καλό θα του κάνουν να τον πούνε. Μεγάλο μέρος της κοινωνίας αυτό περιμένει. Να βρεθεί κάποιος να επιβάλει το Νόμο!
Γιατί ο απλός κόσμος φοβάται, αλλά και οι δικαστές φοβούνται και οι πανεπιστημιακοί φοβούνται και οι δημοσιογράφοι φοβούνται και οι φοιτητές φοβούνται.
Και κάποιος πρέπει να πάψει να φοβάται (τι θα του… πουν οι «φίλοι και προστάτες των μπάχαλων») και να διακηρύξει πως όταν θα έλθει στην κυβέρνηση όλη αυτή την ανομία θα την εξαλείψει! Και την αστυνομία θα την ξαναστήσει στα πόδια της. Και τους «μπάχαλους» θα τους πάρει ο διάολος.
Κάτι σωστό είχε πει ο Κυριάκος πριν λίγο καιρό, όταν διακήρυξε πως «θα καθαρίσει τα Εξάρχεια σε μια βδομάδα».
Ας τα καθαρίσει και σε ένα μήνα. Ή και σε δύο. Ή και σε τρεις.
Αλλά δεν θα τα καθαρίσει ποτέ, αν δεν υιοθετήσει πλήρη ατζέντα «νόμου και τάξης», κι αν δεν αποβάλει τις φοβίες μη τον πουν… «ακροδεξιό».
Ας τον πουν ό,τι θέλουν. Αυτό περιμένει η κοινωνία για να ανασάνει και να ελπίσει.
Η οικονομία μπορεί να πάρει κάποιο χρόνο για να ανακάμψει πραγματικά. Τα μνημόνια και η «επιτροπεία» θα μας κυνηγάνε για καιρό ακόμα. Αλλά η ασφάλεια του πολίτη μπορεί να λυθεί άμεσα.
Τα μνημόνια εδώ δεν είναι εμπόδιο – ούτε άλλοθι, ούτε δικαιολογία για να μην κάνουμε τίποτε. Και η κοινωνία, όχι απλώς είναι «έτοιμη» να το δεχθεί, αλλά το λαχταράει. Και τότε να δείτε πως θα αρχίσουν σιγά-σιγά να έρχονται και επενδύσεις.
Γιατί ως τώρα από άποψη «νόμου και τάξης» είμαστε (για να το πω «κομψά») σκέτο… μπουρδέλο! Ήμασταν κι από παλιά, αλλά τώρα έχουμε γίνει πιο… μπουρδέλο από ποτέ, με το ΣΥΡΙΖΑ…
Και δεν υπάρχει επιχειρηματίας που πάει να επενδύσει, δηλαδή να δεσμεύσει για χρόνια τα κεφάλαιά του, σε ένα μπουρδέλο! Η επένδυση είναι δημιουργικό πράγμα. Είναι «έρωτας». Και στα μπουρδέλα δεν πας να… ερωτευθείς! Πάει για να…τέλος πάντων!
Σε χώρες που λειτουργούν ως τεράστια «μπουρδέλα»,
μπορεί να σου έλθει κανείς για «αρπαχτή»,
μπορεί να σου έλθουν για «ξέπλυμα»,
μπορεί να σου έλθουν τίποτε βραχυχρόνια κερδοσκόποι…
Αλλά παραγωγικές επενδύσεις, με μακροχρόνιο ορίζοντα, με μεγάλο πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα με δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας, με προοπτικές αξιοπρεπούς καριέρας για τους νέους μας και εξαγωγικό προσανατολισμό για τα προϊόντα μας, ε λοιπόν τέτοιες επενδύσεις που χρειαζόμαστε, δεν γίνονται σε χώρες-μπουρδέλα!
Αυτό είναι το «μυστικό» που όλοι το ξέρουν, όλοι το καταλαβαίνουν και δεν το λέει κανείς…
Σήμερα λοιπόν, θα σας πω σήμερα ένα «μυστικό» - η μάλλον δύο-τρία μυστικά:
Τα ξέρουν οι σοβαροί οικονομολόγοι. Αλλά δεν τα λένε…
Τα ξέρουν οι άνθρωποι της αγοράς. Αλλά δεν τα λένε…
Τα ξέρουν όλοι οι αναλυτές της παγκόσμιας οικονομίας. Αλλά δεν τα λένε…
Καιρός να τα μάθουν και όλοι οι υπόλοιποι. Για να πάψουν να μας «παραμυθιάζουν» οι άσχετοι...
--Πρώτο μυστικό: Σοβαρές ξένες, μεγάλες παραγωγικές επενδύσεις στην Ελλάδα δεν έγιναν σχεδόν ποτέ στο 40ετία της μεταπολίτευσης!
--Δεύτερον, κανείς δεν επενδύει σε μια ξένη χώρα – κι έτσι κανείς δεν πρόκειται να επενδύσει στην Ελλάδα – αν δεν επενδύσουν πρώτα οι ίδιοι οι Έλληνες.
--Και κυρίως, δεν θα επενδύσουν ποτέ – ούτε ξένοι, ούτε οι Έλληνες – όταν υπάρχουν τρία βασικά προβλήματα:
* Πρώτον υψηλή φορολογία,
* δεύτερον έλλειψη νόμου και τάξης (γενικευμένη ανασφάλεια)
* και τρίτον, καθυστέρηση απονομής δικαιοσύνης.
Θα πρόσθετα και την πολύ εκτεταμένη γραφειοκρατία, αλλά εδώ έγιναν κατά το παρελθόν κάποιες σοβαρές τομές (με τον επαναστατικό επενδυτικό νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση Σαμαρά κυρίως), αλλά ανατράπηκαν από την κυβέρνηση Τσίπρα. Ο οποίος τώρα «ανακάλυψε» τις επενδύσεις, αλλά κάνει ό,τι μπορεί για να τις διώξει.
Θα πρόσθετα ακόμα και την «τακτοποίηση του χρέους» (ώστε να χαμηλώσουν τα επιτόκια δανεισμού και εν γένει, το country risk), αλλά αυτό υποτίθεται θα ρυθμιστεί από τους δανειστές αργά ή γρήγορα.
Και πάντως στο τελευταίο χρόνο του Σαμαρά, το ΔΝΤ δήλωνε ότι το ελληνικό χρέος είχε μπει – τότε - «σταθερά πια σε τροχιά βιωσιμότητας»! Ενώ μετά, επί Τσίπρα, εκτροχιάστηκε πάλι! Και σήμερα είναι «εξαιρετικά μη βιώσιμο».
Γι’ αυτό όσες επισκέψεις κι αν κάνει ο Τσίπρας στο εξωτερικό (κι όσες …παραγγελίες αμυντικών συστημάτων κι αν του «αποσπούν» – χωρίς να ρωτήσει τους δανειστές), όσες φορές κι αν εξαγγέλλει ο φουκαράς: «να τες έρχονται οι επενδύσεις» και… «δεν θα προλάβουμε να τις απορροφούμε» (κατά τον άλλο …κατακαημένο, τον Ευκλείδη), πραγματικές παραγωγικές επενδύσεις που μπορούν να ξελασπώσουν μια χώρα σε κρίση, ΔΕΝ πρόκειται να δούνε!
* Πάρτε τη φορολογία για παράδειγμα. Στα επιχειρηματικά κέρδη ο συντελεστής είναι 29% ετησίως, συν 15% στα μερίσματα συν 100% προκαταβολή…
Επί Σαμαρά ο φόρος ήταν 26% στα κέρδη (με διακηρυγμένη προοπτική να κατέβει στο 15% μέχρι το 2020), ο φόρος στα μερίσματα 10% και η προκαταβολή φόρου στο 55% (με προοπτική να πέσει κι αυτή).
Σήμερα στις γύρω μας χώρες (εντός κι εκτός Ένωσης - εντός και εκτός Ευρωζώνης) η φορολογία επί των κερδών είναι από 10%-18% με μεγάλες απαλλαγές (σχεδόν μηδενισμό) για τα πρώτα 5 χρόνια και συχνά χωρίς καθόλου προκαταβολή φόρου!
Τι σύγκριση να υπάρξει;
Και ποιος να έλθει να επενδύσει εδώ, όταν μπορεί να πάει οπουδήποτε δίπλα;
Αν υπήρχε οποιαδήποτε ρεαλιστική προοπτική αποκλιμάκωσης των φόρων όπως επί Σαμαρά, τότε κάτι μπορούσε να αρχίσει να κινείται από τώρα.
Πολλές φορές δεν μετράει τόσο το τωρινό «επίπεδο» (δηλαδή που βρίσκονται οι φόροι σήμερα), όσο μετράει κυρίως η «τάση» (δηλαδή, αν πρόκειται να πέσουν οι ή να αυξηθούν, στο εγγύς μέλλον).
Επί Σαμαρά το επίπεδο των φορολογικών συντελεστών ήταν σαφώς χαμηλότερο και η τάση απολύτως πτωτική για τους φόρους.
Οπότε κάτι είχε αρχίσει, πράγματι, να κινείται. Και προς το τέλος με όλο και πιο μεγάλη ορμή. Αλλά τον έριξαν το Σαμαρά…
Το Νοέμβριο του 2014 υπήρχαν ήδη 14 πολύ μεγάλα επενδυτικά σχέδια μεγάλων πολυεθνικών (Microsoft, Google, Huawai, Nestle κλπ.) και συνολικού ύψους άνω των 20 δισεκατομμυρίων, με πρόβλεψη για πραγματικές θέσεις εργασίας περί τις 100 χιλιάδες για τα επόμενα δύο χρόνια…
Όλες με «προέγκριση» (με βάση τον επαναστατικό αδειοδοτικό νόμο που είχε ψηφίσει η τότε κυβέρνηση).
Χώρια πολύ περισσότερες μικρότερες – αλλά σημαντικές επίσης - επενδυτικές προτάσεις, που περίμεναν κι αυτές προέγκριση τότε.
Και γι’ αυτό προέβλεπε τότε η Τρόικα, τα επόμενα δύο χρόνια (2015 και 2016) συνολική «πραγματική» ανάπτυξη στην Ελλάδα 6,7% (και 10% «ονομαστικά»). Γιατί γνώριζαν μεταξύ άλλων, όλες αυτές τις παραγωγικές επενδύσεις που είχαν ήδη πάρει προέγκριση τότε…
Αλλά ήλθε ο Τσίπρας και τις έδιωξε. Και κατάργησε τον τρόπο αδειοδότησης. Και αύξησε την φορολογία πολύ περισσότερο. Και επανέφερε την Ελλάδα στην ύφεση (τώρα πια και με τη βούλα της ΕΛΣΤΑΤ).
Οπότε, αδέλφια, ξεχάστε τις παραγωγικές επενδύσεις! Λόγω φόρων, πρώτα απ’ όλα. Αλλά όχι μόνο…
* Γιατί υπάρχει και η καθυστέρηση απονομής της δικαιοσύνης. Πρωτοφανής για δημοκρατική χώρα. Εκεί επί Σαμαρά δεν είχαν προλάβει να γίνουν πολλά πράγματα. Αλλά είχε ανοίξει ο δρόμος με τις απλουστεύσεις της αδειοδοτικής διαδικασίας, να υπάρχουν πολύ λιγότερες δικαστικές «εμπλοκές».
Γιατί όσο πιο σύνθετη είναι η «αδειοδότηση», τόσο περισσότερες είναι οι «δικαστικές εμπλοκές» μιας επιχείρησης (συνήθως υποκινούμενες από «ανταγωνιστές»…) και επί Σαμαρά απλουστεύθηκαν όσο δεν πήγαινε…
Για παράδειγμα, στον τομέα της «έναρξης νέων επιχειρήσεων» (ένας από τους πιο σημαντικούς δείκτες «αναπτυξιακής ορμής» μιας χώρας), η Ελλάδα επί Σαμαρά σε δύο χρόνια βρέθηκε από της 146η θέση διεθνώς (σε 160 χώρες!) στην 36η θέση! Στη διεθνή κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας (Doing Business Report – World Bank).
Βέβαια υπήρχαν ακόμα μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Αλλά τέτοιο άλμα σε διεθνή κατάταξη – και μάλιστα σε τέτοιο δείκτη - δεν θυμόταν κανείς στο παρελθόν!
(Αν και ο ίδιος ο Σαμαράς, όταν τον συνεχάρησαν διεθνώς, τους είπε: εγώ δεν είμαι ευχαριστημένος ακόμα! Σ’ αυτόν ειδικά το δείκτη θέλω να φτάσω την Ελλάδα στην πρώτη δεκάδα – μη σας πω στην πρώτη πεντάδα!)
Εν πάση περιπτώσει, ήλθε ο Τσίπρας και πήγαμε πίσω πολλές δεκάδες ξανά. Και πέφτουμε συνέχεια. Οπότε και οι «εμπλοκές» στη δικαιοσύνη πολλαπλασιάζονται. Και γι’ αυτό - ένας λόγος ακόμα – ξεχάστε τις παραγωγικές επενδύσεις όσο υπάρχει Τσίπρας…
Αλλά υπάρχει κι άλλος λόγος.
* Το κλίμα εσωτερικές ασφάλειας: Όσο οι ξένες πρεσβείες βλέπουν τα καθεστώς αναρχίας που έχει επιβληθεί μέσα στην Αθήνα (και όχι μόνο) από «μπάχαλους» και διάφορες ΜΚΟ που τους υποκινούν και τους χρηματοδοτούν, και την αδυναμία της αστυνομίας να τους μπουζουριάσει και την απροθυμία της Κυβέρνησης Τσίπρα να τους βγάλει από τη μέση, τόσο ενημερώνουν τους επιχειρηματίες τους να έχουν το νου τους.
Κι όσο ο «Ρουβίκωνας» μπορεί να «επισκέπτεται» και να τα κάνει … «κεραμιδαριό» στα διεθνή αεροδρόμια ακόμα και σε ξένες πρεσβείες και στα γραφεία εταιριών και σε σταθμούς του μετρό, και να τα «σπάει» κατά βούλησιν και να μη παραπέμπεται ποτέ κανείς - όσο τα βλέπουν όλα αυτά, ξεχάστε αδέλφια τις παραγωγικές επενδύσεις.
Τίποτε «αρπαχτές» στα ακίνητα μπορεί να δείτε (τώρα που είναι πάμφθηνα), τίποτε «κερδοσκοπικά γυρίσματα» στο χρηματιστήριο (αν και τώρα από-επενδύουν κι αυτοί που είχαν μπει νωρίτερα), τίποτε αγορές χρεοκοπημένων ελληνικών ξενοδοχείων κοψοχρονιά σε μαγευτικές τοποθεσίες ίσως, αλλά μέχρις εκεί.
Κι αυτά όλα δεν έχουν πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα στην Οικονομία (άντε να καθαρίσουν μερικά «κόκκινα δάνεια» στις τράπεζες – στην καλύτερη).
Δεν δημιουργούν θέσεις εργασίας, παρά ελάχιστες. Δεν φέρνουν τεχνολογία. Δεν δημιουργούν συνέχεια. Δεν δημιουργούν ούτε επενδυτικό «επιταχυντή». Είναι «στέρφες».
Κι όσο βλέπουν οι ξένοι την Eldorado στις Σκουριές να σκιαμαχεί με τους ψεκασμένους, κι όσο βλέπουν το «Ελληνικό» να βουλιάζει στο τέλμα των οικολόγων και των αρχαιολόγων, ξεχάστε τις παραγωγικές επενδύσεις αδέλφια.
Κι όσο οι «μπάχαλοι» καίνε το κέντρο της πόλης για την Ηριάννα Βασιλειάδη-Λιναρδάκη και τρομοκρατούν δικαστές χωρίς να αντιδρά το κράτος, κι όσο φαίνεται να έχει επιβληθεί η «ομερτά» των κουκουλοφόρων στον Τύπο (και δεν γράφεται καν το όνομά της) κι όσο ετοιμάζονται για γενικό γιουρούσι ξανά – να κάψουν και να ρημάξουν περιουσίες και επιχειρήσεις στο κέντρο, κι όχι μόνο – ξεχάστε τις επενδύσεις!
Ο Σαμαράς είχε ξεκάθαρη ατζέντα «νόμου και τάξης», τους είχε στριμώξει, είχε καθαρίσει μεγάλο μέρος από το κέντρο της πόλης (Πλ. Αμερικής μέχρι Ομόνοια) τους είχε διώξει από πολλά κατειλημμένα ακίνητα, εντός κι εκτός Πανεπιστημίων (όπου είχε καταργήσει το «άσυλο» μαζί με το ΠΑΣΟΚ), είχε φτιάξει «φυλακές υψίστης ασφαλείας», όλοι έβλεπαν κι όλοι καταλάβαιναν ότι κάτι πήγαινε να γίνει, για πρώτη φορά!
Και τότε δεν υπήρχε ούτε επιβολή «ομερτά» στον Τύπο, ούτε Ηριάννα «αγνώστων λοιπών στοιχείων», ούτε εκτεταμένες ασκήσεις «αντάρτικου πόλης» κάθε σαββατοκύριακο, ούτε εμπρησμοί καταστημάτων στο κέντρο.
Κι είχαν ενισχυθεί τότε οι μονάδες Δίας/Δέλτα που τώρα ουσιαστικά καταργήθηκαν. Τότε κάτι άλλαζε. Κι είχε πολύ ακόμα. Τώρα πήγαμε πολύ πίσω!
Η κυβέρνηση «συγκυβερνά» με το… «Ρουβίκωνα»! Κι αυτό είναι ένα ακόμα «μυστικό» που το ξέρουν όλοι, αλλά δεν το λέει κανείς.
Το έχει αποκαλύψει άλλωστε, ο ίδιος ο πρώην υπουργός της «Ασφαλείας του Πολίτη» ο Γιάννης Πανούσης. Έστησαν κανονικό «κόκκινο παρακράτος»! Το οποίο μάλλον δεν το ελέγχουν πια. Και το οποίο, όπως συχνά συμβαίνει, θα γυρίσει κάποια στιγμή να τους… «δαγκώσει»!
Και πάντως, όταν συγκυβερνάς με το «Ρουβίκωνα», φίλε, ΜΗΝ περιμένεις ξένες επενδύσεις. Στον αιώνα τον άπαντα.
Κι αν θέλει ο Κυριάκος να πείσει πως εκείνος μπορεί να φέρει πραγματικά επενδύσεις, πέρα από τη μείωση της φορολογίας (που χρειάζονται σαφώς περισσότερα) και τις μεταρρυθμίσεις (που σε γενικές γραμμές καλά το πάει, αλλά χρειάζεται περισσότερη τόλμη), πάνω απ’ όλα πρέπει να υιοθετήσει πλατφόρμα «νόμου και τάξης»! Χωρίς να φοβάται μην τον πούνε «ακροδεξιό».
Καλό θα του κάνουν να τον πούνε. Μεγάλο μέρος της κοινωνίας αυτό περιμένει. Να βρεθεί κάποιος να επιβάλει το Νόμο!
Γιατί ο απλός κόσμος φοβάται, αλλά και οι δικαστές φοβούνται και οι πανεπιστημιακοί φοβούνται και οι δημοσιογράφοι φοβούνται και οι φοιτητές φοβούνται.
Και κάποιος πρέπει να πάψει να φοβάται (τι θα του… πουν οι «φίλοι και προστάτες των μπάχαλων») και να διακηρύξει πως όταν θα έλθει στην κυβέρνηση όλη αυτή την ανομία θα την εξαλείψει! Και την αστυνομία θα την ξαναστήσει στα πόδια της. Και τους «μπάχαλους» θα τους πάρει ο διάολος.
Κάτι σωστό είχε πει ο Κυριάκος πριν λίγο καιρό, όταν διακήρυξε πως «θα καθαρίσει τα Εξάρχεια σε μια βδομάδα».
Ας τα καθαρίσει και σε ένα μήνα. Ή και σε δύο. Ή και σε τρεις.
Αλλά δεν θα τα καθαρίσει ποτέ, αν δεν υιοθετήσει πλήρη ατζέντα «νόμου και τάξης», κι αν δεν αποβάλει τις φοβίες μη τον πουν… «ακροδεξιό».
Ας τον πουν ό,τι θέλουν. Αυτό περιμένει η κοινωνία για να ανασάνει και να ελπίσει.
Η οικονομία μπορεί να πάρει κάποιο χρόνο για να ανακάμψει πραγματικά. Τα μνημόνια και η «επιτροπεία» θα μας κυνηγάνε για καιρό ακόμα. Αλλά η ασφάλεια του πολίτη μπορεί να λυθεί άμεσα.
Τα μνημόνια εδώ δεν είναι εμπόδιο – ούτε άλλοθι, ούτε δικαιολογία για να μην κάνουμε τίποτε. Και η κοινωνία, όχι απλώς είναι «έτοιμη» να το δεχθεί, αλλά το λαχταράει. Και τότε να δείτε πως θα αρχίσουν σιγά-σιγά να έρχονται και επενδύσεις.
Γιατί ως τώρα από άποψη «νόμου και τάξης» είμαστε (για να το πω «κομψά») σκέτο… μπουρδέλο! Ήμασταν κι από παλιά, αλλά τώρα έχουμε γίνει πιο… μπουρδέλο από ποτέ, με το ΣΥΡΙΖΑ…
Και δεν υπάρχει επιχειρηματίας που πάει να επενδύσει, δηλαδή να δεσμεύσει για χρόνια τα κεφάλαιά του, σε ένα μπουρδέλο! Η επένδυση είναι δημιουργικό πράγμα. Είναι «έρωτας». Και στα μπουρδέλα δεν πας να… ερωτευθείς! Πάει για να…τέλος πάντων!
Σε χώρες που λειτουργούν ως τεράστια «μπουρδέλα»,
μπορεί να σου έλθει κανείς για «αρπαχτή»,
μπορεί να σου έλθουν για «ξέπλυμα»,
μπορεί να σου έλθουν τίποτε βραχυχρόνια κερδοσκόποι…
Αλλά παραγωγικές επενδύσεις, με μακροχρόνιο ορίζοντα, με μεγάλο πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα με δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας, με προοπτικές αξιοπρεπούς καριέρας για τους νέους μας και εξαγωγικό προσανατολισμό για τα προϊόντα μας, ε λοιπόν τέτοιες επενδύσεις που χρειαζόμαστε, δεν γίνονται σε χώρες-μπουρδέλα!
Αυτό είναι το «μυστικό» που όλοι το ξέρουν, όλοι το καταλαβαίνουν και δεν το λέει κανείς…