 |
| 12019 - pixabay |
[Από την επομένη της σφαγής στο Λας Βέγκας ο υπογράφων εντόπισε τουλάχιστον τρία δημοσιεύματα στον αλογόκριτο ηλεκτρονικό αμερικανικό Τύπο που αμφισβητούσαν την επίσημη αφήγηση και παρέθεταν μαρτυρίες αυτοπτών και εικόνες βίντεο για την ύπαρξη και δεύτερου ή περισσότερων δραστών. Το αναμφισβήτητου πατριωτισμού όργανο των Αμερικανών βετεράνων Veteran News Now ήταν μεταξύ των τριών. Προχθές οι σχετικές πληροφορίες αναβαθμίστηκαν με δημοσίευση στο ανεξάρτητο οικονομικό πρακτορείο Zero Hedge. Xθες η επίσης έγκυρη αμερικανική ιστοσελίδα Unz Review αναδημοσίευσε το ακόλουθο άρθρο με την ψυχρή, ορθολογική αλλά και διαφωτιστική προσέγγιση του καθηγητή Paul Craig Roberts, η οποία οξύνει πάντοτε την όραση και την κρίση απείρων αναγνωστών του στις πέντε ηπείρους . Ο λιτός τίτλος του άρθρου του: Las Vegas Shooting.]
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Το Φονικό στο Λας Βέγκας
Paul Craig Roberts, 4-10-17
Αγαπητοί αναγνώστες, εκτιμώ την εμπιστοσύνη που μου δείχνετε, ρωτώντας με στα ηλεκτρονικά μηνύματά σας ποια είναι η γνώμη μου για το φονικό στο Λας Βέγκας. Πολλοί από σας υποπτεύονται ότι πρόκειται για άλλη μια υπόθεση «ψευδούς σημαίας» και με ρωτάτε με ποιο σκοπό έγινε.
Δεν ξέρω αν ήταν επίθεση από άλλους δράστες και αν ήταν από ποιον έγινε και με ποιαν επιδίωξη. Και δεν περιμένω να μάθω ποτέ. Μια αφήγηση στήνεται από αξιωματούχους και ΜΜΕ. Ο μόνος τρόπος για να μάθεις είναι να ερευνήσεις ο ίδιος. Θα έπρεπε να πας στο Λας Βέγκας, να εξετάσεις την σκηνή των γεγονότων, να θέσεις ερωτήματα στο ξενοδοχείο, να ερευνήσεις τις απαντήσεις -εάν σου δώσουν, να βρεις και να θέσεις ερωτήματα στους παριστάμενους στην συναυλία που έγιναν στόχοι, να παραστείς στις κηδείες και να δεις τα σώματα των νεκρών, να μιλήσεις με τους οικείους τους, να μάθεις για τα όπλα που υποτίθεται πως χρησιμοποιήθηκαν, να συγκρίνεις τον αριθμό των θυμάτων με τον καταγεγραμμένο χρόνο των πυροβολισμών και ούτω καθεξής. Με άλλα λόγια θα πρέπει να κάνουμε την δουλειά που σε άλλους καιρούς θα γινόταν από τους δημοσιογράφους, αλλά δεν γίνεται πια.
Είναι σαν το ιστορικό να κρατιέται απρόσιτο στη γνώση μας. Για παράδειγμα, από πληροφορίες των ΜΜΕ ότι τα γεγονότα συνέβησαν στην άλλη πλευρά του δρόμου από το ξενοδοχείο, δεν ήξερα πως η «άλλη πλευρά του δρόμου» ήταν μια απόσταση 1.170 ποδών. Όπως δεν περιμένω να έχω ποτέ μιαν ασφαλή εικόνα για το τι πραγματικά έχει συμβεί, δεν δίνω μεγάλη προσοχή στους ομαδικούς φόνους, ή θα έπρεπε να πω τους παρουσιαζόμενους ως τέτοιους. Μας έχουν πει τόσα ψέματα και μας έχουν εξαπατήσει τόσες φορές ώστε ποτέ δεν μπορούμε να πούμε πότε μας λένε την αλήθεια. Είναι όπως το γράφει ο Ντιμίτρι Ορλώφ:
«…το καλό όνομα ότι λες την αλήθεια μπορεί να το χάσεις ακριβώς μια φορά και από τότε κι’ έπειτα η χρήση της φράσης «πηγές των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών» έγινε συνώνυμη με «ξετσίπωτοι ψεύτες συνωμότες».
«Οποιοδήποτε μήνυμα επιχειρούν να πλασάρουν τα αμερικανικά και Δυτικά ΜΜΕ, μια απόλυτα θεμελιωμένη απόκριση είναι να απαριθμήσεις πόσες φορές ψευδολόγησαν στο παρελθόν και να τους θέσεις το απλό ερώτημα: Πότε έπαψαν να ψεύδονται;»
Επίσημες εξηγήσεις για γεγονότα όπως του Λας Βέγκας, του Σάντι Χουκ και ούτω καθεξής πάντοτε υψώνουν κόκκινη σημαία (απειλής), επειδή οι επίσημες εξηγήσεις πάντοτε αγνοούν πεισματικά αντίθετες μαρτυρίες αυτοπτών και άλλα στοιχεία. Επίσης, συχνά δεν υπάρχουν ούτε βίντεο από κινητά τηλέφωνα, ούτε νεκροί ή τραυματίες. Από όσο ξέρω τα σώματα των νεκρών και των τραυματιών απουσιάζουν από τα στοιχεία σε βίντεο για το Λας Βέγκας. Με δεδομένη την υποψία που προκαλούν τέτοια γεγονότα, θα περίμενε κανείς πως οι αρχές θα κατέβαλαν ιδιαίτερη προσπάθεια να παρουσιάσουν τους νεκρούς και τους τραυματίες. Σε άλλες περιπτώσεις ανάλογων γεγονότων, οι υποτιθέμενοι σωροί μοιάζουν με ανθρώπινα ομοιώματα ή είναι σκεπασμένα και θα μπορούσαν να είναι σωροί από οτιδήποτε. Η παρουσία στη σκηνή προσώπων της κρίσεως, όπως στην περίπτωση της βομβιστικής επίθεσης στον Μαραθώνιο της Βοστώνης, γεννά πρόσθετα ερωτήματα. Θυμάμαι πως ανεμένετο ότι η Αστυνομία και τα ΜΜΕ θα ερευνούσαν όλες τις μαρτυρίες και θα ξεκαθάριζαν τις αντιφάσεις. Τώρα αυτό που μας δίνουν είναι ένα επίσημο, ετοιμοπαράδοτο αφήγημα, ατέλειωτα επαναλαμβανόμενο από αξιωματούχους και ΜΜΕ.
Θα πρέπει οι ίδιοι να διαμορφώσετε κρίση για το Λας Βέγκας. Ιδού ορισμένα από τα αναφερθέντα γεγονότα που θα πρέπει να λάβει κανείς υπ’ όψιν του.
Τα θύματα, νεκροί και τραυματίες, είναι 573. Αυτός ο αριθμός είναι ο όγκος ενός στρατιωτικού τάγματος. Είναι πολύ δύσκολο να μετατραπεί ένα ολόκληρο τάγμα σε απώλειες με βολές μικρών όπλων, ακόμη και σε συνθήκες σφοδρής μάχης. Δεν ξέρω εάν έχει συμβεί ποτέ. Μπορεί ένα άτομο, χωρίς στρατιωτική εκπαίδευση, πυροβολώντας από ύψος 32 ορόφων –κάτι που απαιτεί ειδικές γνώσεις σκόπευσης- και σε απόσταση μήκους ίσου με τέσσερα γήπεδα ποδοσφαίρου, να πλήξει 573 άτομα με πυροβολισμούς λίγων λεπτών; Ο Jon Rappoport δεν το πιστεύει:.https://jonrappoport.wordpress.com/2017/10/03/more-than-one-vegas-shooter-the-evidence-builds/
Αλλά ούτε και ο προοδευτικός Steve Lendman: http://stephenlendman.org/2017/10/slaughter-las-vegas/ and http://stephenlendman.org/2017/10/las-vegas-another-false-flag/
Υπάρχουν πληροφορίες για πολλούς πυροβολητές.
Υπάρχουν πληροφορίες για λάμψεις εκπυρσοκροτήσεων από τον 4ον όροφο.
Τα παράθυρα του ξενοδοχείου δεν ανοίγουν και θα έπρεπε να σπάσουν τα τζάμια.
Ο Στέφεν Πάντοκ δεν ταιριάζει στο προφίλ του ψυχοπαθούς. Αναφέρεται ως πολυεκατομμυριούχος, με αεροπλάνα και ιδιωτικό πιλότο. Απολάμβανε τη ζωή. Ο αδελφός του είναι εμβρόντητος, λέει πως είναι πέραν της λογικής πως ο Στέφεν είναι δράστης του φονικού.
Το ξενοδοχείο Μαντελέϊ αναφέρεται πως είναι Καζίνο. Εάν είναι έτσι, κάμερες ασφαλείας είναι τοποθετημένες παντού. Γιατί δεν υπάρχουν βίντεο με τον Στέφεν Πάντοκ να εισάγει τα πολλά δέματα με 23 πυροβόλα όπλα και πυρομαχικά; Πως μπορούσε το υπηρετικό προσωπικό να καθαρίζει το δωμάτιο του επί τρεις μέρες και να μην δει τα 23 όπλα και τις σφαίρες; Δεν έχουν αυτά λογική.
Γιατί 23 όπλα; Ο αριθμός είναι περισσότερο από υπερβολικός. Ο όγκος του αριθμού σχεδόν υποδεικνύει επεισόδιο με στόχο το δικαίωμα της οπλοφορίας. Ο μέγας αριθμός των όπλων, ο μέγας αριθμός των θυμάτων. Τελικά, επί τέλους, αρκετή «οπλική βία» για να επιβληθεί έλεγχος.*
Οι σκεπτικιστές περιμένουν να ακούσουν από τις αρχές πως ένα άτομο, από τέτοιαν απόσταση, κατάφερε να χτυπήσει τόσους πολλούς ανθρώπους, σε τόσο σύντομο χρόνο και με ποιου είδους όπλο, ποιας διαμέτρου έγινε το κακό. Καθώς αυτό το μέρος του αφηγήματος είναι δύσκολο να γίνει πιστευτό, δεν πρόκειται πιθανότατα να έχουμε καμία εξήγηση.
Και η αλήθεια δεν σκοντάφτει μόνο στις Αρχές και στα εκπορνευόμενα ΜΜΕ. Το λόμπι του ελέγχου των όπλων έχει τεράστια επενδυμένα συμφέροντα στην επίσημη εκδοχή. Και μπορεί να στοιχηματίσετε πως θα αγνοήσει τελείως όλα τα προβλήματα που παρουσιάζει αυτό το αφήγημα. Και η εκστρατεία έχει ήδη εξαπολυθεί.
Καθώς ο Πάντοκ ήταν λευκός, άρσενικός και πλούσιος, το αφήγημα βολεύει επίσης την «πολιτική ταυτότητας». Είναι άλλο ένα παράδειγμα του κακοποιού λευκού άρρενα. Δείγμα γραφής από την Ουάσιγκτον Ποστ: «Παντού, σε όλη την Αμερική, λευκοί άνδρες, μερικοί νέοι, μερικοί μεσήλικες, γίνονται λύκοι. Πάντοτε, αφού διαπράξουν τρομακτικά εγκλήματα, αποκαλύπτεται ότι αυτοί οι δράστες δεν ήταν τελικά άνθρωποι. Ήσαν κτήνη, ανεγκέφαλα τέρατα, των οποίων η διαστροφή ήταν απρόσωπη, και ψυχρή και τρομακτική».
Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται περισσότερο για την επιβεβαίωση των πεποιθήσεων και των προκαταλήψεών τους παρά για την αλήθεια. Εάν ο Πάντοκ ήταν Μουσουλμάνος, οι ισλαμοφοβικοί θα ασπάζονταν την επίσημοι εκδοχή.
Η αλήθεια απαιτεί να πιστεύουν οι άνθρωποι στην Αλήθεια περισσότερο από όσο πιστεύουν στις δικές τους απόψεις και προκαταλήψεις. Στις Ηνωμένες Πολιτείες τέτοιοι άνθρωποι γίνονται συνεχώς λιγότεροι.
Θυμηθείτε πάντοτε το ρωμαϊκό ερώτημα: Qui Bono? –Ποιος ωφελείται;
Επικαιροποίηση: Η σύντροφος του Πάντοκ τον περιγράφει ως «ευγενικόν, προστατευτικόν, ήρεμο» άνθρωπο, με τον οποίον προσέβλεπε σε ένα «ήσυχο μέλλον». Μια γυναίκα ξέρει έναν άνδρα. Η περιγραφή της δεν παρουσιάζει έναν ψυχοπαθή.
Μίλησα με περισσότερο πεπειραμένους ανθρώπους, ειδικούς, μεταξύ των οποίων και πεζοναύτες ελεύθερους σκοπευτές. Δεν πιστεύουν ούτε λέξη από το επίσημο αφήγημα. Θα τους χαρακτηρίσουν και πάλι «κατασκευαστές θεωριών» συνωμοσίας, όπως τους 3.000 αρχιτέκτονες και μηχανικούς που αμφισβητούν την επίσημη εκδοχή για την πτώση των Πύργων της Νέας Υόρκης στις 11 Νοεμβρίου 2001;
*Η οπλοφορία είναι πολιτικό δικαίωμα κατοχυρωμένο από το Αμερικανικό Σύνταγμα για την δυνατότητα αντίστασης των πολιτών στους πειρασμούς αυταρχισμού της κρατικής εξουσίας.
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Το Φονικό στο Λας Βέγκας
Paul Craig Roberts, 4-10-17
Αγαπητοί αναγνώστες, εκτιμώ την εμπιστοσύνη που μου δείχνετε, ρωτώντας με στα ηλεκτρονικά μηνύματά σας ποια είναι η γνώμη μου για το φονικό στο Λας Βέγκας. Πολλοί από σας υποπτεύονται ότι πρόκειται για άλλη μια υπόθεση «ψευδούς σημαίας» και με ρωτάτε με ποιο σκοπό έγινε.
Δεν ξέρω αν ήταν επίθεση από άλλους δράστες και αν ήταν από ποιον έγινε και με ποιαν επιδίωξη. Και δεν περιμένω να μάθω ποτέ. Μια αφήγηση στήνεται από αξιωματούχους και ΜΜΕ. Ο μόνος τρόπος για να μάθεις είναι να ερευνήσεις ο ίδιος. Θα έπρεπε να πας στο Λας Βέγκας, να εξετάσεις την σκηνή των γεγονότων, να θέσεις ερωτήματα στο ξενοδοχείο, να ερευνήσεις τις απαντήσεις -εάν σου δώσουν, να βρεις και να θέσεις ερωτήματα στους παριστάμενους στην συναυλία που έγιναν στόχοι, να παραστείς στις κηδείες και να δεις τα σώματα των νεκρών, να μιλήσεις με τους οικείους τους, να μάθεις για τα όπλα που υποτίθεται πως χρησιμοποιήθηκαν, να συγκρίνεις τον αριθμό των θυμάτων με τον καταγεγραμμένο χρόνο των πυροβολισμών και ούτω καθεξής. Με άλλα λόγια θα πρέπει να κάνουμε την δουλειά που σε άλλους καιρούς θα γινόταν από τους δημοσιογράφους, αλλά δεν γίνεται πια.
Είναι σαν το ιστορικό να κρατιέται απρόσιτο στη γνώση μας. Για παράδειγμα, από πληροφορίες των ΜΜΕ ότι τα γεγονότα συνέβησαν στην άλλη πλευρά του δρόμου από το ξενοδοχείο, δεν ήξερα πως η «άλλη πλευρά του δρόμου» ήταν μια απόσταση 1.170 ποδών. Όπως δεν περιμένω να έχω ποτέ μιαν ασφαλή εικόνα για το τι πραγματικά έχει συμβεί, δεν δίνω μεγάλη προσοχή στους ομαδικούς φόνους, ή θα έπρεπε να πω τους παρουσιαζόμενους ως τέτοιους. Μας έχουν πει τόσα ψέματα και μας έχουν εξαπατήσει τόσες φορές ώστε ποτέ δεν μπορούμε να πούμε πότε μας λένε την αλήθεια. Είναι όπως το γράφει ο Ντιμίτρι Ορλώφ:
«…το καλό όνομα ότι λες την αλήθεια μπορεί να το χάσεις ακριβώς μια φορά και από τότε κι’ έπειτα η χρήση της φράσης «πηγές των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών» έγινε συνώνυμη με «ξετσίπωτοι ψεύτες συνωμότες».
«Οποιοδήποτε μήνυμα επιχειρούν να πλασάρουν τα αμερικανικά και Δυτικά ΜΜΕ, μια απόλυτα θεμελιωμένη απόκριση είναι να απαριθμήσεις πόσες φορές ψευδολόγησαν στο παρελθόν και να τους θέσεις το απλό ερώτημα: Πότε έπαψαν να ψεύδονται;»
Επίσημες εξηγήσεις για γεγονότα όπως του Λας Βέγκας, του Σάντι Χουκ και ούτω καθεξής πάντοτε υψώνουν κόκκινη σημαία (απειλής), επειδή οι επίσημες εξηγήσεις πάντοτε αγνοούν πεισματικά αντίθετες μαρτυρίες αυτοπτών και άλλα στοιχεία. Επίσης, συχνά δεν υπάρχουν ούτε βίντεο από κινητά τηλέφωνα, ούτε νεκροί ή τραυματίες. Από όσο ξέρω τα σώματα των νεκρών και των τραυματιών απουσιάζουν από τα στοιχεία σε βίντεο για το Λας Βέγκας. Με δεδομένη την υποψία που προκαλούν τέτοια γεγονότα, θα περίμενε κανείς πως οι αρχές θα κατέβαλαν ιδιαίτερη προσπάθεια να παρουσιάσουν τους νεκρούς και τους τραυματίες. Σε άλλες περιπτώσεις ανάλογων γεγονότων, οι υποτιθέμενοι σωροί μοιάζουν με ανθρώπινα ομοιώματα ή είναι σκεπασμένα και θα μπορούσαν να είναι σωροί από οτιδήποτε. Η παρουσία στη σκηνή προσώπων της κρίσεως, όπως στην περίπτωση της βομβιστικής επίθεσης στον Μαραθώνιο της Βοστώνης, γεννά πρόσθετα ερωτήματα. Θυμάμαι πως ανεμένετο ότι η Αστυνομία και τα ΜΜΕ θα ερευνούσαν όλες τις μαρτυρίες και θα ξεκαθάριζαν τις αντιφάσεις. Τώρα αυτό που μας δίνουν είναι ένα επίσημο, ετοιμοπαράδοτο αφήγημα, ατέλειωτα επαναλαμβανόμενο από αξιωματούχους και ΜΜΕ.
Θα πρέπει οι ίδιοι να διαμορφώσετε κρίση για το Λας Βέγκας. Ιδού ορισμένα από τα αναφερθέντα γεγονότα που θα πρέπει να λάβει κανείς υπ’ όψιν του.
Τα θύματα, νεκροί και τραυματίες, είναι 573. Αυτός ο αριθμός είναι ο όγκος ενός στρατιωτικού τάγματος. Είναι πολύ δύσκολο να μετατραπεί ένα ολόκληρο τάγμα σε απώλειες με βολές μικρών όπλων, ακόμη και σε συνθήκες σφοδρής μάχης. Δεν ξέρω εάν έχει συμβεί ποτέ. Μπορεί ένα άτομο, χωρίς στρατιωτική εκπαίδευση, πυροβολώντας από ύψος 32 ορόφων –κάτι που απαιτεί ειδικές γνώσεις σκόπευσης- και σε απόσταση μήκους ίσου με τέσσερα γήπεδα ποδοσφαίρου, να πλήξει 573 άτομα με πυροβολισμούς λίγων λεπτών; Ο Jon Rappoport δεν το πιστεύει:.https://jonrappoport.wordpress.com/2017/10/03/more-than-one-vegas-shooter-the-evidence-builds/
Αλλά ούτε και ο προοδευτικός Steve Lendman: http://stephenlendman.org/2017/10/slaughter-las-vegas/ and http://stephenlendman.org/2017/10/las-vegas-another-false-flag/
Υπάρχουν πληροφορίες για πολλούς πυροβολητές.
Υπάρχουν πληροφορίες για λάμψεις εκπυρσοκροτήσεων από τον 4ον όροφο.
Τα παράθυρα του ξενοδοχείου δεν ανοίγουν και θα έπρεπε να σπάσουν τα τζάμια.
Ο Στέφεν Πάντοκ δεν ταιριάζει στο προφίλ του ψυχοπαθούς. Αναφέρεται ως πολυεκατομμυριούχος, με αεροπλάνα και ιδιωτικό πιλότο. Απολάμβανε τη ζωή. Ο αδελφός του είναι εμβρόντητος, λέει πως είναι πέραν της λογικής πως ο Στέφεν είναι δράστης του φονικού.
Το ξενοδοχείο Μαντελέϊ αναφέρεται πως είναι Καζίνο. Εάν είναι έτσι, κάμερες ασφαλείας είναι τοποθετημένες παντού. Γιατί δεν υπάρχουν βίντεο με τον Στέφεν Πάντοκ να εισάγει τα πολλά δέματα με 23 πυροβόλα όπλα και πυρομαχικά; Πως μπορούσε το υπηρετικό προσωπικό να καθαρίζει το δωμάτιο του επί τρεις μέρες και να μην δει τα 23 όπλα και τις σφαίρες; Δεν έχουν αυτά λογική.
Γιατί 23 όπλα; Ο αριθμός είναι περισσότερο από υπερβολικός. Ο όγκος του αριθμού σχεδόν υποδεικνύει επεισόδιο με στόχο το δικαίωμα της οπλοφορίας. Ο μέγας αριθμός των όπλων, ο μέγας αριθμός των θυμάτων. Τελικά, επί τέλους, αρκετή «οπλική βία» για να επιβληθεί έλεγχος.*
Οι σκεπτικιστές περιμένουν να ακούσουν από τις αρχές πως ένα άτομο, από τέτοιαν απόσταση, κατάφερε να χτυπήσει τόσους πολλούς ανθρώπους, σε τόσο σύντομο χρόνο και με ποιου είδους όπλο, ποιας διαμέτρου έγινε το κακό. Καθώς αυτό το μέρος του αφηγήματος είναι δύσκολο να γίνει πιστευτό, δεν πρόκειται πιθανότατα να έχουμε καμία εξήγηση.
Και η αλήθεια δεν σκοντάφτει μόνο στις Αρχές και στα εκπορνευόμενα ΜΜΕ. Το λόμπι του ελέγχου των όπλων έχει τεράστια επενδυμένα συμφέροντα στην επίσημη εκδοχή. Και μπορεί να στοιχηματίσετε πως θα αγνοήσει τελείως όλα τα προβλήματα που παρουσιάζει αυτό το αφήγημα. Και η εκστρατεία έχει ήδη εξαπολυθεί.
Καθώς ο Πάντοκ ήταν λευκός, άρσενικός και πλούσιος, το αφήγημα βολεύει επίσης την «πολιτική ταυτότητας». Είναι άλλο ένα παράδειγμα του κακοποιού λευκού άρρενα. Δείγμα γραφής από την Ουάσιγκτον Ποστ: «Παντού, σε όλη την Αμερική, λευκοί άνδρες, μερικοί νέοι, μερικοί μεσήλικες, γίνονται λύκοι. Πάντοτε, αφού διαπράξουν τρομακτικά εγκλήματα, αποκαλύπτεται ότι αυτοί οι δράστες δεν ήταν τελικά άνθρωποι. Ήσαν κτήνη, ανεγκέφαλα τέρατα, των οποίων η διαστροφή ήταν απρόσωπη, και ψυχρή και τρομακτική».
Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται περισσότερο για την επιβεβαίωση των πεποιθήσεων και των προκαταλήψεών τους παρά για την αλήθεια. Εάν ο Πάντοκ ήταν Μουσουλμάνος, οι ισλαμοφοβικοί θα ασπάζονταν την επίσημοι εκδοχή.
Η αλήθεια απαιτεί να πιστεύουν οι άνθρωποι στην Αλήθεια περισσότερο από όσο πιστεύουν στις δικές τους απόψεις και προκαταλήψεις. Στις Ηνωμένες Πολιτείες τέτοιοι άνθρωποι γίνονται συνεχώς λιγότεροι.
Θυμηθείτε πάντοτε το ρωμαϊκό ερώτημα: Qui Bono? –Ποιος ωφελείται;
Επικαιροποίηση: Η σύντροφος του Πάντοκ τον περιγράφει ως «ευγενικόν, προστατευτικόν, ήρεμο» άνθρωπο, με τον οποίον προσέβλεπε σε ένα «ήσυχο μέλλον». Μια γυναίκα ξέρει έναν άνδρα. Η περιγραφή της δεν παρουσιάζει έναν ψυχοπαθή.
Μίλησα με περισσότερο πεπειραμένους ανθρώπους, ειδικούς, μεταξύ των οποίων και πεζοναύτες ελεύθερους σκοπευτές. Δεν πιστεύουν ούτε λέξη από το επίσημο αφήγημα. Θα τους χαρακτηρίσουν και πάλι «κατασκευαστές θεωριών» συνωμοσίας, όπως τους 3.000 αρχιτέκτονες και μηχανικούς που αμφισβητούν την επίσημη εκδοχή για την πτώση των Πύργων της Νέας Υόρκης στις 11 Νοεμβρίου 2001;
*Η οπλοφορία είναι πολιτικό δικαίωμα κατοχυρωμένο από το Αμερικανικό Σύνταγμα για την δυνατότητα αντίστασης των πολιτών στους πειρασμούς αυταρχισμού της κρατικής εξουσίας.