Η δουλειά πρέπει να βγει, οι σελίδες να γεμίσουν και ο κόσμος να απασχοληθεί. Στα πλαίσια αυτά σπεύδουν αρκετοί στις παρελάσεις όχι για να τιμήσουν την ημέρα ή να καμαρώσουν τα νέα παιδιά, αλλά για να θαυμάσουν τις δασκάλες και να τις κάνουν πρωτοσέλιδο.
Μια προκλητική (ανάλογα τα γούστα του καθενός) εμφάνιση, ένα κινητό να φωτογραφίζει και η κάθε κοπέλα γίνεται διάσημη για ένα 24ωρο επειδή είναι εμφανίσιμη.
Ωστόσο καμιά δασκάλα δεν μπορεί να κλέψει την παράσταση. Αυτό συμβαίνει διότι δεν κλέβει την παράσταση η ιστορία. Μια χαρά ήταν η δασκάλα, το θέμα είναι ότι απλώς εμείς πάμε στις παρελάσεις για χάζι, όχι για το λόγο για τον οποίο γίνονται.
Σε μια αφελληνιζόμενη χώρα που στηρίζει την ανάμνηση της ιστορίας σε μια κλήρωση, ας μην περιμένουμε πολλά. Η δασκάλα ευτελίζει την 28η Οκτωβρίου ή μήπως όλοι εμείς, οι τάχα απόγονοι ηρώων, που ανεχόμαστε όσους λένε ΝΑΙ σε ΟΛΑ;
Το ξαναλέω. Μια χαρά είναι η δασκάλα μέσα στο κομψό φορεματάκι, εμείς δε χωράμε πια στα ίδια ρούχα των προγόνων μας. Πλαδαρέψαμε.