Η θεσμοθέτηση της κλήρωσης για να προκύπτουν οι σημαιοφόροι και οι παραστάτες των μαθητικών παρελάσεων δεν είναι τυχαία κι ας αποτελεί μια επιλογή βασισμένη στη τύχη. Ο σκοπός είναι εντελώς διαφορετικός και λέγεται απαξίωση.
Καταρχήν να ξεκαθαρίσω ότι ως μαθητής δεν έχω παρελάσει ούτε σε μία παρέλαση. Περισσότερες έχω παρακολουθήσει ως γονιός. Κατά δεύτερον πολλές φορές αναρωτήθηκα αν η σημαία ανήκει μόνο στους άριστους υπό την εξής έννοια, ένα φτωχό παιδί που ζει υπό δύσκολες συνθήκες και είναι πχ ένας μέτριος μαθητής, γιατί να μη σηκώσει τη σημαία αν το θέλει; Ειλικρινά δεν έχω απάντηση σε αυτό.
Από την άλλη όμως θα πρέπει να υπάρχουν κάποια όρια. Πχ πως μπορεί ο μουσουλμάνος να σηκώνει μια σημαία με Σταυρό στο κοντάρι και την ίδια; Πως μπορεί ο προερχόμενος από μια χώρα που υπήρξε ανεκτική στους Ιταλούς να σηκώνει τη σημαία εκείνων που είπαν ΟΧΙ; Κι άραγε θέλει; Τον / την ρώτησαν;
Αυτά είναι σημαντικά ερωτήματα που απαιτούν δουλειά, συζήτηση, εξέταση. Είμαι όμως βέβαιος ότι η κυβέρνηση επέλεξε την κλήρωση για διαφορετικούς λόγους και επειδή το πιθανό αποτέλεσμα της κληρωτίδας μπορεί να προκαλέσει γκρίνιες και εν τέλει, αποχή.
Ήδη διαβάσαμε για σχολεία όπου η κλήρωση έβγαλε σημαιοφόρο ξένης καταγωγής και μη καλό μαθητή με αποτέλεσμα τη διαμαρτυρία γονέων που ξεκαθάρισαν ότι θα απέχουν από την παρέλαση. Εδώ κρύβεται το ζουμί. Η ελληνική κοινωνία έχει ακόμη κάποιες αντιστάσεις. Σημαντικό τμήμα της θα αντιδράσει μέσω της μη συμμετοχής.
Κάπως έτσι θα αρχίσει η απαξίωση των μαθητικών παρέλασεων που θα μετεξελιχθούν σε μια φθαρμένη διαδικασία ως αποτέλεσμα ενός μείγματος τύχης και διαμαρτυριών. Συνεπώς είναι πολύ πιθανόν οι παρελάσεις να καταργηθούν στην πράξη χωρίς να καταργηθούν (ευθέως) από την ελληνική κυβέρνηση. Η κλήρωση και η championsleagueποίηση θα φροντίσουν για αυτό. Θα κάνουμε ακόμη ένα βήμα στο σβήσιμό μας από τον παγκόσμιο χάρτη με τη διαφορά πως αυτό δεν είναι αποτέλεσμα κλήρωσης.