 |
| StockSnap - pixabay.com |
Όσο κυλούν τα χρόνια, η τηλεόραση χρησιμεύει πλέον μόνο για αθλητικές μεταδόσεις ή διακοσμητικό στοιχείο ενός σπιτιού. Πριν από αρκετά χρόνια θυμάμαι που διάβασα τα λόγια του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού όταν έλεγε ότι ο διάβολος θα μπει από τις καμινάδες στα σπίτια, κάτι που ερμηνεύθηκε με τις τηλεοπτικές κεραίες.
Η αλήθεια είναι ότι η τηλεόραση είτε ψυχαγωγική είτε ενημερωτική είτε ο,τιδήποτε κατευθύνει δυστυχώς σε μεγάλο βαθμό την πορεία της κοινωνίας. Η τηλεόραση μας έμαθε κάποτε να έχουμε απαιτήσεις ως τηλεθεατής προβάλλοντας υψηλών προδιαγραφών προγράμματα. Η ίδια πάλι μας εισήγαγε στη φτήνια και τη μετριότητα.
Την ώρα που στη γειτονική Τουρκία διαφημίζεται η μία ιστορική υπερπαραγωγή μετά την άλλη, στην Ελλάδα έρχονται να προβληθούν δύο σειρές που προωθούν τη διάλυση των οικογενειών. Από τη μια, η οικειοποίηση του τίτλου παλιάς επιτυχημένης ελληνικής ταινίας μέσω ελαφράς παραποίησης, όπου κάποιοι σύζυγοι αποφασίζουν να χωρίσουν και να συζήσουν όλοι μαζί παρέα και ανάλαφρα. Ή αν προτιμάτε κάποιοι ας τους πούμε οικογενειάρχες που διαλύουν το σπίτι τους και εγκαταλείπουν τα παιδιά τους (αν έχουν διότι η εικόνα που έχω είναι από τα διαφημιστικά).
Στην άλλη πάλι σειρά με τίτλο που κάνει μπαμ από μακριά, κάτι "φιλενάδες" αποφασίζουν να την πέσει η μια στον άνδρα της άλλης. Ωραίες φιλίες. Εκτός από φιλενάδες, τις λες και πορνίδια στην ψυχή, διότι στις άλλες πόρνες, τις εξ ανάγκης και εκμετάλλευσης αξίζει σεβασμός, συμπαράσταση και βοήθεια.
Όλα αυτά όμως περνούν μέσα από το φίλτρο της φυσιολογικοποίησης της τηλεόρασης. Το βλέπουμε μια, το βλέπουμε δύο, ε οκ συνηθίσαμε, δεν το κάνουμε κιόλας; Αναρωτιέμαι όμως πως θα επιδράσει αυτό σε πιθανά παιδικά μάτια που θα παρακολουθήσουν τη σειρά.
Είναι διαφορετικό μια σειρά να εστιάζει στα ζητήματα της εποχής και έτερο το να εξιδανικεύει διαστροφικές ιδέες του "να την πέσουμε η μια στον άνδρα της άλλης". Αυτά απασχολούν σήμερα τις Ελληνίδες μητέρες και συζύγους σε μια εποχή όπου όλοι αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε όρθια τα σπίτια μας;
Για τους ηθο-ποιούς, τι να πει κανείς. Μόνο μια ερώτηση, αυτό το ήθος ποιούν και εκπροσωπούν;
Κι αναρωτιέσαι, χιλιάδες χρόνια ελληνικής ιστορίας με αυτοκράτορες, λογοτέχνες, φιλοσόφους, ιεράρχες, ήρωες στα πεδία των μαχών, φιλανθρώπους, επιστήμονες, μα ούτε ένας δεν μπόρεσε να αποτέλεσει πηγή έμπνευσης για μια σοβαρή τηλεοπτική παραγωγή που όχι μόνο θα διαμορφώνει αλλά θα μορφώνει κιόλας;
Τόσο πια ως ένα ωμό κομμάτι κρέας, και μάλιστα δεύτερης διαλογής, αντιμετωπίζεται το κοινό;