 |
| Mirage 2000 - φωτο από Π.Α. |
Με αφορμή τον θόρυβο που έχει ξεσπάσει για την αναβάθμιση των F-16 -αδικαιολόγητα βέβαια, αφού η υλοποίηση του όλου προγράμματος έχει ήδη καθυστερήσει ενώ θα έπρεπε, έστω και μερικώς, να είχε ολοκληρωθεί, προκειμένου να αξιοποιηθεί και εκσυγχρονιστεί το αεροσκάφος ως φυσική συνέχεια, λόγω της παλαιότητάς του-, ήθελα να αναδείξω ένα άλλο θέμα εξίσου σοβαρό, που απαιτεί άμεση απόφαση για τη λύση του.
Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας συνειδητά αποφεύγει να βγάλει στην επιφάνεια το πρόβλημα με τα αεροσκάφη M-2000 πολλά από τα οποία είναι παροπλισμένα από ανταλλακτικά και βρίσκονται για μεγάλο χρονικό διάστημα στο έδαφος. Τι θα γίνει, λοιπόν; Θα τα αφήσουμε να σαπίσουν; Ας μην ξεχνάμε ότι το κόστος επαναφοράς τους σε ετοιμοπόλεμη κατάσταση είναι συνάρτηση και του χρόνου παραμονής τους στο έδαφος.
Ο εκσυγχρονισμός, δε, των Μ-2000 θα έδινε μία νέα δυναμική στην Πολεμική Αεροπορία να αντιμετωπίσει με αποτελεσματικότητα την εχθρική απειλή των F-16 της Τουρκίας και όχι μόνο, για πολλούς λόγους που οι επιτελείς της Πολεμικής Αεροπορίας γνωρίζουν. Εκτιμώ ότι, εφόσον βρεθεί η κατάλληλη οικονομική φόρμουλα να εκσυγχρονισθούν αυτοί οι δύο τύποι αεροσκαφών F-16 και M-2000 σε συνδυασμό με ενέργειες διαθεσιμότητας εκπαιδευτικών αεροσκαφών για την εκπαίδευση των νέων ανθυποσμηναγών, η σειρά αυτή των αναγκαίων παρεμβάσεων θα προσδώσει μία νέα δυναμική στην Πολεμική Αεροπορία και θα προσφέρει πολλά στην αμυντική θωράκιση της χώρας. Εφόσον, δε, αυτός ο εκσυγχρονισμός συνδεθεί με την εγχώρια αμυντική βιομηχανία, θα προσφέρει τεχνογνωσία, αμυντική αυτάρκεια σε ικανοποιητικό βαθμό, επιστημονική γνώση εφόσον συνδεθεί και με την πανεπιστημιακή κοινότητα, ευκαιρίες σε νέους επιστήμονες για εργασία και μεγάλο οικονομικό όφελος για τη χώρα μακροπρόθεσμα, αρκεί να είμαστε ικανοί να επωφεληθούμε από αυτό με σχεδιασμένο παραγωγικό οικονομικό μοντέλο. Ας μην ξεχνάμε επίσης τα χρήματα και τις μίζες που έχει πληρώσει ο ελληνικός λαός για την προμήθειά τους, χωρίς να αποκτήσουμε την ανάλογη τεχνογνωσία της συντήρησής τους σε εργοστασιακό επίπεδο αλλά και την ανάλογη υποστήριξή τους σε ανταλλακτικά.
Αξιοποιώντας το ήδη υπάρχον υλικό που έχουμε πληρώσει αδρά, αυτή είναι η πλέον συμφέρουσα οικονομική λύση που σε συνδυασμό με την κατάλληλη διαπραγμάτευση με τις ΗΠΑ, απαιτώντας με λογικά επιχειρήματα ανταλλάγματα σε αμυντικό υλικό για την νέα -από το 2018- συμφωνία της βάσης της Σούδας, λόγω των γεωπολιτικών συγκυριών, θα μπορούσαμε να θωρακίσουμε την χώρα μας αμυντικά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Αυτό όμως που θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας, είναι ότι ο χρόνος μας πιέζει ασφυκτικά. Τις αποφάσεις οφείλουμε να τις πάρουμε τώρα -για να μην πω χθες- καθώς ο κλοιός σφίγγει σχεδόν καθημερινά. Επίσης καλό θα μας κάνει να ξανασκεφτούμε την πρόταση του Ποταμιού για Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας. Με λυπεί η στάση της ΝΔ, που δεν ήταν η ενδεδειγμένη, με την μη προσέλευσή της στην επίκαιρη ερώτηση του Σταύρου Θεοδωράκη για την αναβάθμιση των αεροσκαφών F-16, παρότι έχει μερίδιο ευθύνης για τη μη υλοποίηση του προγράμματος.
Με λύπη, όμως, διαπιστώνω ότι, ακόμη και τώρα που απειλούμεθα στο Αιγαίο, δεν έχουμε καταλάβει ότι η εθνική ασφάλεια δεν έχει κομματικά σύνορα. Θέλω να πιστεύω ότι θα το καταλάβουμε πριν να είναι πολύ αργά χρονικά για κάθε είδους αντίδραση.
* Ο Γιώργος Τσιτσιλιάνος είναι υπεύθυνος του τομέα Άμυνας του Ποταμιού