Raoul Illargi Meijer, Zero Hedge, 5-11-17
[Την διάγνωση της ηθικής και λειτουργικής χρεοκοπίας του ευρώ-ενωσιακού καθεστώτος των Βρυξελλών, και της επερχόμενης διάρρηξης και διάλυσής του, ο συντάκτης του άρθρου – που
έχει παρακολουθήσει και προβάλει όσο κανείς τον σαδιστικό βασανισμό και αφαίμαξη των Ελλήνων-στοιχειοθετεί με τα πορίσματα στρατηγικής μελέτης των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων, που αποκάλυψε το Σπίγκελ, με τις δυναμικές προσομοιώσεις των κοινωνικών και πολιτικών τάσεων στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, από Γερμανούς ειδικούς επιστήμονες.
Άμεση επιβεβαίωση της ηθικής απογύμνωσης και χρεωκοπίας του έσπευσε χθες να προσφέρει το κονκλάβιο των αυτόκλητων «επισκόπων» των Βρυξελλών με: 1) Την στάση του απέναντι στην φυλάκιση της προέδρου του Καταλανικού Κοινοβουλίου και άλλων Καταλανών αιρετών εκπροσώπων και στην λαοθάλασσα 650 χιλιάδων διαδηλωτών από προχθές στους δρόμους της Βαρκελώνης, εναντίον της νέο-Φρανκικής καταπίεσης. 2) Με την επαίσχυντη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέργεια να διαγράψουν την τελευταία στιγμή από λίστα ομιλητών τον Ελληνο-Αμερικανό Κυριακού, πρώην κατάδικο για την αποκάλυψη βασανιστηρίων της CIA, επειδή αρθρογραφεί και στο ρωσικό Σπούτνικ.3) Την γνωσθείσα απόφαση της Κομισιόν να εξαπολύσει πολυδάπανη προπαγανδιστική εκστρατεία –με εκδόσεις, διαλέξεις και σχολικά μαθήματα- εναντίον του “Ευρωσκεπτικισμού”. Και 4) Τις ομολογίες του απερχόμενου κομισάριου Ντάϊσελμπλουμ ότι κατέσφαξαν την Ελλάδα στο θυσιαστήριο της σωτηρίας των ευρωπαϊκών τραπεζών.]
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Eάν η σύγκρουση της Ισπανίας με την Καταλονία μας θυμίζει κάτι, αυτό πρέπει να είναι η Τουρκία. Και για την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση είναι πρόβλημα μεγαλύτερο από ότι η ίδια φαντάζεται.
Πρώτα από όλα, οι Βρυξέλλες δεν μπορούν πλέον να ισχυρίζονται ότι αυτό είναι ένα εσωτερικό, οικογενειακό ισπανικό πρόβλημα, δοθέντος ότι ο Καταλανός Πρόεδρος Πουιτζεμόντ βρίσκεται στις Βρυξέλλες. Αυτό μεταφέρει την προσδοκία αποφάσεων από το ισπανικό δικαστικό σύστημα στο βελγικό. Τα δύο δεν είναι ομογάλακτα δίδυμα, όσο και αν και οι δυο χώρες είναι μέλη της Ε Ε. Και αυτό μπορεί να αναδείξει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα: την έλλειψη ισότητας μεταξύ των δύο δικαστικών συστημάτων. Οι πολίτες χωρών μελών της Ε Ε είναι ελεύθεροι να μετακινούνται και να εργάζονται οπουδήποτε της Ε Ε, αλλά υπόκεινται σε διαφορετικούς νόμους και συντάγματα.
Ο τρόπος με τον οποίο ο Μαριάνο Ραχόϊ προσπαθεί να φυλακίσει τον Πουιτζεμόντ είναι ακριβώς ο ίδιος με αυτόν που ο Ερντογάν επιχειρεί να φτάσει σ’ αυτόν που θεωρεί πρώτον εχθρό του, τον Φετουλάχ Γκιουλέν, από μακρού κάτοικο της Πενσυλβάνιας. Αλλά οι ΗΠΑ δεν θέλουν να εκδώσουν τον Γκιουλέν, ούτε όταν η Τουρκία συλλαμβάνει υπαλλήλους της αμερικανικής πρεσβείας. Οι Αμερικανοί βαρέθηκαν τα καμώματα του Ερντογάν.
Ο Ερντογάν κατηγορεί τον Γκιουλέν για την οργάνωση πραξικοπήματος. Ο Ισπανός πρωθυπουργός Ραχόϊ διατυπώνει την ίδια κατηγορία κατά της καταλανικής κυβέρνησης. Αλλά δεν πρόκειται για δυο ίδιες περιπτώσεις. Στην τουρκική περίπτωση είδαμε βία και θανάτους. Στην περίπτωση της Ισπανίας δεν υπήρχαν αυτά, τουλάχιστον από την πλευρά εκείνων που κατηγορούνται για πραξικόπημα.
Οι Βρυξέλλες θα έπρεπε να είχαν επέμβει στο καταλανικό θαλάσσωμα εδώ και πολύ καιρό, να συγκαλέσουν μια συνάντηση, αντί να ισχυρίζονται πως αυτό δεν αφορά την Ε Ε, ισχυρισμό φτηνιάρικο όσο και ομολογία δειλίας. Είτε είσαι ένωση είτε δεν είσαι. Και αν είσαι, η ασφάλεια και ευημερία των πολιτών σου είναι δική σου ευθύνη. Δεν μπορεί να διαλέγεις ότι σε βολεύει. Θα πρέπει τα έργα σου να ανταποκρίνονται στα λόγια σου.
Η βελγική εφημερίδα Ντε Σταντάαρ κάνει μιαν ενδιαφέρουσα διάκριση. Γράφει πως από την βελγική Δικαιοσύνη δεν ζητείται να εκδώσει τον Πουιτζεμόντ στην Ισπανία, αλλά να τον «παραδώσει» –νομικές ακροβασίες.
Η εφημερίδα αναφέρει ακόμη πως η υπόθεση θα περάσει από τρία διαφορετικά δικαστήρια, καθένα από τα οποία θα χρειαστεί 15 μέρες για να εκδώσει μιαν απόφαση, έτσι που ο Πουιτζεμόντ είναι ασφαλής διά ενάμισι μήνα. Και έπειτα ο Ραχόϊ έχει κηρύξει εκλογές στην Καταλονία για τις 21 Δεκεμβρίου. Στις οποίες, λέγεται, θα φροντίσει να αποκλείσει ορισμένα κόμματα. Μην εκπλαγείτε αν είναι και του Πουιτζεμόντ.
Επιπλέον, ακόμη και αν ο δημοκρατικά εκλεγμένος Πρόεδρος της Καταλονίας χάσει όλες τις εφέσεις που θα ασκήσει, θα μπορεί τότε να ζητήσει άσυλο στο Βέλγιο (προφανώς το Βέλγιο είναι η μόνη χώρα στην οποία οι πολίτες της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης μπορούν να ζητήσουν άσυλο). Και τότε μπορεί πράγματι να έχετε ένα κανονικό κυκεώνα μεταξύ Ε Ε, κατά βελγικών, κατά ισπανικών νόμων. Από μια πλευρά αυτό είναι καλό, γιατί θα δείξει την ποιότητα ενός συστήματος που δεν είναι καθόλου προετοιμασμένο γι’ αυτές τις αντινομίες.
Αλλά τι στραπάτσο και αυτό, άλλη μια φορά, για την Ε.Ε.! Ηγεσία μηδέν και σ’ αυτή την περίπτωση, είτε από την παρέα του Γιούνκερ στην Κομισιόν, είτε από την ΄Αγκελα Μέρκελ, επικεφαλής του ισχυρότερου κράτους. Πως μπορεί κανείς να μην συμπεράνει πως η ΄Ενωση είναι ένα ακυβέρνητο καράβι; Αυτά είναι το ίδιο δεινά όσο και η προσφυγική κρίση, όσο και ο σφαγιασμός της ελληνικής οικονομίας.
Το να απειλείς ανθρώπους με τριάντα χρόνια φυλακή, επειδή οργάνωσαν μιαν ειρηνική ψηφοφορία, δεν έπρεπε να είναι αυτό που υπερασπίζεται η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Και τώρα που αυτό ακριβώς υπερασπίζεται, απειλεί την ίδια της την επιβίωση. Η Ευρώπη δεν μπορεί να είναι η γη των Ερντογάν και Φράνκο, δεν μπορεί να κοιτάζει αλλού και να επιβιώνει.
Γι’ αυτό ίσως οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις, η Μπούντενσβερ, εκπόνησαν μια μελέτη που εξετάζει μελλοντικά σενάρια για την Ευρώπη, μεταξύ των οποίων είναι και τα χειρότερα. Το σχετικό άρθρο στο Σπίγκελ είναι μόνο στα γερμανικά και τα δικά μου είναι σκουριασμένα. Αλλά η μετάφραση του Γκούγκλ είναι εκπληκτικά σωστή.
Οι συντάκτες δεν αναζητούν την χειρότερη κατάληξη στην Ισπανία ή στην Ελλάδα, ενώ θα έπρεπε. Παρ’ όλα αυτά ορισμένες από τις προβλέψεις τους είναι τόσο σκληρές που προσφέρουν άφθονη τροφή για σκέψη.
Πιθανή η κατάρρευση της Ε.Ε. κατά του στρατιωτικούς ερευνητές
Κατά τις πληροφορίες του Σπίγκελ, η Μπούντενσβερ μελέτησε για πρώτη φορά τα κοινωνικά και πολιτικά ρεύματα μέχρι το 2040. Στρατηγικοί μελετητές επεξεργάστηκαν και το χειρότερο πιθανό σενάριο. Η Μπούντενσβερ πιστεύει ότι το τέλος της Δύσης υπό τη σημερινή μορφή της είναι δυνατό να συμβεί κατά τις προσεχείς λίγες δεκαετίες. Αυτό σύμφωνα με τις πληροφορίες του Σπίγκελ από την «Στρατηγική Προοπτική 2040», που υιοθετήθηκε στα τέλη Φεβρουαρίου από την ηγεσία του Υπουργείου Αμύνης και μέχρι τώρα κρατείτο μυστική.
Για πρώτη φορά στην ιστορία, το έγγραφο της Μπούντενσβερ, από 102 σελίδες, δείχνει πως κοινωνικές εξελίξεις και διεθνείς συγκρούσεις μπορούν να επηρεάσουν την γερμανική πολιτική ασφάλειας κατά τις προσεχείς δεκαετίες. Η μελέτη θέτει το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούν να κινηθούν μελλοντικά οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις.
Η έκθεση δεν παρέχει ακόμη συγκεκριμένα συμπεράσματα για εξοπλισμό και δυνάμεις. Σε ένα από τα σενάρια ( «Η Ε Ε σε κατάσταση αποσύνθεσης και η Γερμανία σε στάση αντίδρασης») οι συγγραφείς θεωρούν δεδομένη μια «πολλαπλή σύγκρουση». Η προ-εξεικόνιση της μελλοντικής κατάστασης περιγράφει έναν κόσμο όπου η διεθνής τάξη έχει διαβρωθεί, ύστερα από «δεκαετίες αστάθειας», επιτεινόμενης διάστασης αξιακών συστημάτων στον κόσμο και τερματισμό της παγκοσμιοποίησης.
«Η διεύρυνση της ΕΕ έχει εγκαταλειφθεί, άλλα κράτη έχουν εγκαταλείψει την κοινότητα, η Ευρώπη έχει χάσει την συνολική ανταγωνιστικότητά της,» γράφουν οι στρατηγικοί εμπειρογνώμονες της Μπούντενσβερ.: «Ο επιδεινούμενα ανάστατος, συχνά χαώδης και συγκρουσιακός κόσμος έχει μεταβάλει δραματικά το περιβάλλον ασφάλειας της Γερμανίας και της Ευρώπης». Στο πέμπτο σενάριο («Δύση εναντίον Ανατολής»), «ορισμένες ανατολικές χώρες της Ε Ε παγώνουν το καθεστώς της ευρωπαϊκής ενοποίησης, ενώ άλλες έχουν ενταχτεί στο ανατολικό στρατόπεδο.»
Στο τέταρτο σενάριο («πολυκεντρικός συναγωνισμός»), ο εξτρεμισμός βρίσκεται σε άνοδο και υπάρχουν ορισμένοι Ευρωπαίοι εταίροι που « κάποτε μοιάζουν να επιζητούν μιαν ειδική προσέγγιση στο ρωσικό μοντέλο κρατικού καπιταλισμού». Η μελέτη δεν κάνει ακριβή πρόγνωση χρόνου, αλλά όλα τα σενάρια «είναι δυνατά μέσα στον ορίζοντα του 20040», γράφουν οι συντάκτες. Οι προσομοιώσεις εκπονήθηκαν από τους επιστήμονες του Γραφείου Σχεδιασμού των Ομοσπονδιακών Ενόπλων Δυνάμεων.
Περίεργο, αλλά αυτήν την «προβολή στο μέλλον» εγώ την βλέπω στην σημερινή Ευρώπη, όχι στο 2040.
Υπάρχει ένα μακροσκελές σχετικό άρθρο στο Σπίγκελ, αλλά αυτά φτάνουν για να τροφοδοτήσουν τον διαλογισμό. Η ΄Αγκελα Μέρκελ μπορεί να είναι όλη η Ε Ε, όλο τον καιρό, όπως και οι ομότιμοί της στην Ε Ε, αλλά ο στρατός της έχει σοβαρά ερωτήματα για όλα αυτά. Κα μπροστά στον λάκκο της Καταλονίας , ποιος μπορεί να αμφιβάλλει πως έχει δίκιο να προβληματίζεται.
Το κίνημα του Γιάννη Βαρουφάκη DIEM25 έχει εκστρατεύσει για τον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης, αλλά πόσο ρεαλιστικός είναι αυτός ο στόχος; Πόσο αλλοπρόσαλλη πρέπει να γίνει η Ευρώπη για να πάψεις να κυνηγάς χίμαιρες; Η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Τσεχία όλες ζητούν τελείως διαφορετικά πράγματα από αυτά που θέλουν η Ολλανδία και η Γερμανία. Ο νέος Γάλλος πρόεδρος Μακρόν ανακαλύπτει τώρα που μιλάμε πως μπορεί να κάνει μόνο ό,τι του επιτρέπει η Μέρκελ να κάνει.
Και έπειτα, να που έρχεται η Ισπανία και επιχειρεί να υποβάλει τους πολίτες της στους νόμους και στη βία της εποχής του Φράνκο. Και ούτε οι Βρυξέλλες κάνουν τίποτα, ούτε το Βερολίνο. Οι πρόσφυγες μπορούν να σαπίζουν στα ελληνικά νησιά, αφού η ανατολική Ευρώπη δεν τους θέλει και οι γιαγιάδες της Καταλονίας να δέρνονται μέχρι αίματος, από τα κατάλοιπα του Φρανκικού στρατού. Στις Βρυξέλλες δεν καίγεται καρφί..
Ο τρόπος που λειτουργεί σήμερα η Ε Ε δεν είναι τυχαίος και ούτε είναι μια νέα εξέλιξη. Οι σημερινές Βρυξέλλες είναι το αποκορύφωμα 50-60 χρόνων θεσμοποίησης. Αυτό δεν το αλλάζει με μια εκλογή εδώ ή εκεί.
Θα είναι η Καταλονία ο επίλογος των Βρυξελλών; Θα είναι η κρίση του προσφυγικού; Το Brexit; Αδύνατο να πει κανείς. Αυτό που είναι όμως βέβαιο είναι πως στα σημερινά χάλια της η ΄Ενωση δεν έχει μέλλον. Και ταυτόχρονα δεν υπάρχει λύση εν όψει. Οι καθεστωτικές δυνάμεις έχουν εμπλακεί σε βάθος και δεν πρόκειται να αφήσουν τον έλεγχο επειδή κάποια χώρα, ή τμήμα χώρας, ή πολιτικό κόμμα, ή ομάδα ψηφοφόρων θέλει να το κάνουν.
Η Ε Ε είναι βαθύτατα αντιδημοκρατική και αποφασισμένη να παραμείνει έτσι.
Αλλά φανταστείτε πως το Βέλγιο» παραδίδει» τον Πουιτζεμόντ, έναν άνδρα που ανύψωσε την μη-βία σε ένα τελείως νέο και σύγχρονο επίπεδο αγώνα και ο Ραχόϊ τον φυλακίζει για τριάντα χρόνια και την επόμενη μέρα παρακάθεται σε κάποια συνάντηση στις Βρυξέλλες, ποιαν εικόνα ζωγραφίζει και μεταδίδει αυτό στα 500 εκατομμύρια των πολιτών της Ευρώπης;
Πρέπει να είναι παράφρονες αν νομίζουν ότι μπορούν να ξεπεράσουν ανώδυνα κάτι τέτοιο.