«πριν την προδοσία η συκοφαντία μετά την προδοσία η Παλιγγενεσία»
Η Μέση Ανατολή μυρίζει ήδη σαν σφαγείο του «τελειότερου» ανθρώπινου πολιτισμού , όπως τον καταντήσαμε.
Σε αυτήν την στιγμή ο Νέο- Έλληνας ψάχνεται μέσα από την ιστορία του και ανοίγει τα σεντούκια με τις χάρτινες οικογενειακές φωτογραφίες να δει με ποιόν μοιάζει;
Και αν είναι παιδί του Κολοκοτρώνη ή του Νενέκου;
Ω ΕΛΛΑΣ, ΕΛΛΑΣ, ΕΛΛΑΣ χώρα των μεγάλων Ανδρών και των μεγάλων προδοτών. Ποια θεόσταλτη μοίρα σε έστησε πάνω σε αυτό τον βράχο μέσα στην θάλασσα να καμαρώνεις για ανδραγαθήματα και να κλαίς για πικρές προδοσίες;
Ο λογισμός αρπάζεται με γρηγοράδα μέσα στο παρελθόν άθελα του.
Στέκεται και σημαδεύει τον Εφιάλτη στις Θερμοπύλες, τον Πήλιο Γούση στο Σούλι, τον Νενέκο στην Πελοπόννησο και αποτροπιάζει σε τόσα άλλα ιστορικά βδελύγματα.
Αγανακτεί και μετά σπαράζει όταν αντικρίζει τα κομματιασμένα Σπαρτιάτικα κορμιά, όταν βλέπει τις τιμημένες Σουλιώτισσες πεσμένες κάτω από το Ζάλογγο, την φυλακή του Κολοκοτρώνη, την επαιτεία του Νικηταρά, την δολοφονία του Καποδίστρια, την πονεμένη Βόρεια Ήπειρο, την προδομένη Κύπρο και για λίγο σταματά να λειτουργεί στο μυαλό μη αντέχοντας τέτοιους πόνους.
Με την παύση αυτή παίρνει τον ελάχιστο χρόνο και προσπαθεί να κατανοήσει τα αναπάντεχα δράματα του Γένους των Ελλήνων.
Αλλά στις σκέψεις δεν υπάρχει χωροχρόνος και τότε ο λογισμός εκτοξεύεται πάλι με ταχύτητα φωτός και προσγειώνεται στην κοιλάδα του κλαυθμού και του οδυρμού της καθημερινής Ελληνικής πραγματικότητας.
Είναι εκείνη η καθοριστική στιγμή που δεν αναρωτάτε μόνο ο λογισμός, αλλά βοά σύγκορμα η ψυχή « γιατί ΘΕΕ μου τέτοια διαχρονική προδοσία στο γένος των Ελλήνων;»
Όμως η απάντηση έχει ήδη δοθεί από τον ΑΓΙΟ ΘΕΟ και είναι
« οι αληθινοί ήρωες σφυρηλατούνται σαν το καθαρό χρυσάφι μόνο μέσα στο καμίνι των πειρασμών της συκοφαντίας και της προδοσίας» .
Τα χρόνια που πέρασαν επάχυναν όχι μόνο τα κορμιά των Νεοελλήνων, αλλά εμαλάκωσαν σφόδρα και την διάνοια τους.
Το αποτέλεσμα απέβη τραγικό γιατί στερήθηκε η ράτσα μας από ηρωικό φρόνημα και ανώτερα ιδανικά , ενώ την ίδια στιγμή γέμισε με αποψυχωμένες και καταφρονεμένες φιγούρες, έρμαια σε χέρια προδοτών και συκοφαντών.
Έτσι τους τελευταίους χρόνους ζήσαμε για τα καλά στο πετσί πρωτόγνωρη και γενικευμένη συκοφαντία από κύκλους μέσα και έξω από την πατρίδα μας.
Δεν πέρασε πολύς καιρός και έπεσε επί των κεφαλών μας και το πνευματικό παιδί της συκοφαντίας δηλ. η επαίσχυντη ΠΡΟΔΟΣΙΑ.
Τώρα κλαίμε, πονάμε και πεινάμε, σε λίγο όμως πλησιάζει και η ιστορική συγκυρία που θα γίνουμε ΚΥΡΙΟΙ του εαυτού και της ΠΑΤΡΙΔΑΣ μας με την πλήρη κατανόηση των όσων θα συμβούν ιστορικά.
Σήμερα είμασθε πνευματικά κλινήρεις και γευόμασθε ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΤΙ το καλύτερο φάρμακο ίασης και αυτογνωσίας που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η επίγνωση των συνεπειών της ατομικής, οικογενειακής και κοινωνικής προδοσίας της ζωής μας από ανθρώπους και συστήματα που εμπιστευθήκαμε.
Είναι λοιπόν χρήσιμοι οι συκοφάντες και οι προδότες εκτός από καταδικαστέοι;
Μήπως λειτουργούν και σαν ιστορικοί καταλύτες σε γεγονότα Εθνικής Παλιγγενεσίας;
Το σίγουρο είναι ότι ο πόνος και η καταστροφή που επιφέρουν ξυπνάει τον λαό από την λήθη και την αποβλακωμάρα του.
Αυτός λοιπόν o ταλαίπωρος λαός σήμερα εκφράζεται με ένα κοινό ερώτημα.
« Μα δεν θα βρεθεί κάποιος Άνδρας, κάποιος μπροστάρης για να σταματήσει αυτήν την πορεία προς τον κατήφορο;»
Και φυσικά ο ένας υποδεικνύει τον άλλον αναπαυόμενοι ότι δήθεν κάναμε το καθήκον μας.
Ενώ γνωρίζουμε ότι όλοι σαν Έθνος Ελλήνων βρεθήκαμε αναπάντεχα μέσα στο σκοτάδι του Νοητού σπηλαίου του Πλάτωνος, παρόλο αυτά αποφεύγουμε να βάλουμε πλάτες αντιστήριξης ο ένας με τον άλλον για να μπορέσουμε να βγούμε στο ξέφωτο της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ.
Όπως ζητάμε αίμα επειγόντως, έτσι και σε αυτές τις στιγμές της ανείπωτης θλίψης απαιτείται κοινό ηρωικό φρόνημα, αρχοντική λεβεντιά και ανθρώπινη αλληλεγγύη για να πυροδοτήσουν το καλό τμήμα του γενετικού υλικού μας σε πράξεις ανδραγαθίας και πνευματικής ανάτασης.
Ένα καλό μάτι μέσα από την ανάγνωση της Παγκόσμιας Ιστορίας βλέπει ότι ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ δεν ευλογεί το άδικο και την συκοφαντία πόσο μάλλον δε την προδοσία που την γεύθηκε ο ίδιος ο ΘΕΑΝΔΡΩΠΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ.
Άρα οι προδότες είναι από τώρα ήδη τελειωμένοι πνευματικά.
Και φυσικά με τα αργύρια της προδοσίας αγοράζονται μόνο νεκροταφεία , όπως ο αγρός του Κεραμέως στα ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ της Μεγάλης Εβδομάδας.
Σήμερα μιλάνε για ανάπτυξη και πρόοδο, δεν γνωρίζουν όμως ένα βασικό σημείο, ότι για να λειτουργήσει ο ΡΩΜΗΟΣ χρειάζεται πρώτα να γλυκάνει το μέσα του για να αποτινάξει τον ιστό της πνευματικής και οικονομικής σκλαβιάς.
Δεν θα κρατήσει πολύ αυτή η περίοδος της θλίψης γιατί ο Έλληνας βιώνει με φιλότιμο την ανάγκη της Λευτεριάς και αποτροπιάζει στο βίωμα της προδοσίας.
Όμως η ΠΕΙΝΑ καραδοκεί…
" Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει·
λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα μαύρισε· στα μάτια η μάνα μνέει·"
Ελεύθεροι Πολιορκημένοι Δ. Σολωμού
Τα ψέματα τελείωσαν και κάποια στιγμή αρχίζουν οι αλήθειες.
Αλήθειες να θέλουμε από εδώ και πέρα….
Η Μέση Ανατολή μυρίζει ήδη σαν σφαγείο του « τελειότερου» ανθρώπινου πολιτισμού , όπως τον καταντήσαμε.
Οι άνθρωποι έγιναν διαστροφικά ηγριωμένοι.
Οι δαίμονες « ζηλεύουν» γιατί η ανθρώπινη αμαρτία τους ξεπέρασε σε πονηριά και κακία.
Σε αυτήν την στιγμή ο Νέο- Έλληνας ψάχνεται μέσα από την ιστορία του και ανοίγει τα σεντούκια με τις χάρτινες οικογενειακές φωτογραφίες να δει με ποιόν μοιάζει;
Και αν είναι παιδί του Κολοκοτρώνη ή του Νενέκου;
Αυτή η μεγάλη προδοσία είναι που θα οδηγήσει τον κατατρεγμένο Νέο- ΈΛΛΗΝΑ στην δεύτερη και τελική πνευματική έξοδο του Μεσολογγίου, αλλά τώρα τέτοια θα είναι η ορμή του που θα τον οδηγήσει μέσα από τον γεωπολιτικό σίφουνα των ημερών μας πολύ μακριά.
Ώστε αλώβητος να χορεύει καλαματιανό, ηπειρώτικο, κρητικό, ποντιακό, μακεδονικό και μπάλο σε σχηματισμούς τεράστιων ανθρώπινων κύκλων μπροστά στις υψηλές θύρες της ΤΡΟΦΟΥ και ΜΑΝΑΣ Εκκλησίας ΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑΣ στο μεγαλύτερο πανηγύρι Παλιγγενεσίας του ΕΘΝΟΥΣ και της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ μας.
Πάντα τα κλοπιμαία γυρίζουν πίσω στους φυσικούς ιδιοκτήτες τους και τότε αυτοί χαίρονται γιατί θα τα αποδώσουν στα παιδιά τους και στην προκειμένη περίπτωση θα είναι η καλύτερη πνευματική κληρονομία προς αυτά.
Τα αντι- πνευματικά σαπίσματα των ημερών μας δεν επιθυμούν ο Έλληνας να έχει γνήσια ιστορική κουλτούρα, πόσο μάλλον την κουλτούρα για το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ, που έπαυσε πλέον να είναι ΘΡΥΛΟΣ και γίνεται πραγματικότητα μέσα στην καθημερινότητα μας.
Με πίστη και Ελπίδα
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας