Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Σπίτια σε μπαζώμενα ρέματα, καταστροφή του πράσινου, υπερσυγκέντρωση του πληθυσμού στην Αθήνα. Η τραγωδία στη Μάνδρα που δεν ήταν έργο της φύσης αλλα συνέπεια ανθρώπινων πράξεων και παραλείψεων, αντανακλά την απόλυτη απουσία αναπτυξιακού σχεδίου για την Ελλάδα ουσιαστικά από την πρώτη στιγμή που έγινε κράτος.
Κάποιοι θρηνούν για τις βιοτεχνίες και τα εργοστάσια που υπήρχαν το 50 ή το 60 και έκλεισαν. Ξεχνάνε τους χιλιάδες μετανάστες που έφευγαν για Γερμανία, Αμερική και ΗΠΑ. Τα μεγάλα ποσοστά αναλφαβητισμού, η εκμετάλλευση της ανάγκης και της εξαθλίωσης που δημιούργησαν η κατοχή και ο εμφύλιος δεν είναι ανάπτυξη όπως επίσης δεν είναι ανάπτυξη να χτίζεις παντού ομοιόμορφα ντουβάρια καταστρέφοντας υπέροχα νεοκλασσικά κτήρια, την ιστορία σου ή νομίζοντας ότι μπορεί να καταστρέψεις τη φύση και να επιβιώσεις.
Η παραγωγή καταναλωτικών αγαθών, τέτοια έφτιαχναν οι ελληνικές βιοτεχνίες, βασισμένων σε φθηνό εργατικό δυναμικό, ήταν δεδομένο ότι δε θα είχε μέλλον γιατί πάντα βρίσκεται το φθηνότερο. Ουσιαστική ανάπτυξη θα μπορούσε να έρθει αν η χώρα ήταν σε θέση να επεξεργάζεται τις πρώτες ύλες που παράγει και αν υπήρχε συγκεκριμένο σχέδιο εκμετάλλευσης των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων κάθε περιοχής της χώρας με στόχο όχι την ποσότητα αλλα την ποιότητα. Δεν υπήρξε ποτέ.
Τα ρέματα στη Μάνδρα έψαχναν τη διέξοδο που μπάζωσε η ανθρώπινη απληστία και αυτή πληρώθηκε με αίμα αθώων που ήδη μισοξεχάστηκε μέχρι την επόμενη φορά που θα απορούμε γιατί οι δρόμοι γίνονται ποτάμια και θα ρίχνουμε την ευθύνη στη φύση και το Θεό.
Δε μαθαίνουμε δυστυχώς.