Συνετρίβη το αεροπλανάκι του Σταύρου Θεοδωράκη αλλά αυτός νομίζει ότι ακόμη παίρνει ύψος

byrev - pixabay

Του Στρατή Μαζίδη

Ο Σταύρος Θεοδωράκης αν και πετυχημένος δημοσιογράφος, αποδεικνύει τελικά ότι στερείται αντίληψης της πραγματικότητας. Δεν οσμίζεται την κοινωνία. Ποιος αλλιώς να εξηγηθεί διαφορετικά η απόφασή του να διεκδικήσει την αρχηγία του νέου φορέα της κεντρο-αριστεράς ή σε απλά ελληνικά τη μετενσάρκωση του ΠΑΣΟΚ (με νέο ΑΦΜ χωρίς χρέη) ενώ το Ποτάμι του έχει μετατραπεί σε ρυάκι;

Και όμως! Ο Θεοδωράκης ήταν ο άνθρωπος που είχε την καλύτερη ιδέα την κατάλληλη στιγμή αλλά αποτελούσε τη χειρότερη επιλογή να την υλοποιήσει.

Ο Θεοδωράκης αντελήφθη το πολιτικό αδιέξοδο του συστήματος. Μια πεθαμένη από το 2009 ΝΔ, ένα τιμωρημένο από τον κόσμο ΠΑΣΟΚ και από την άλλη ένας επικίνδυνος ΣΥΡΙΖΑ που έταζε τον ουρανό με τα άστρα. Τι είχε ανάγκη η κοινωνία; Μια κάθαρση. Μια επιλογή κοινής λογικής. Ο Θεοδωράκης το προσέφερε αυτό με το Ποτάμι. Ωστόσο η διαδρομή του στα ΜΜΕ, δίκαια ή άδικη, ήταν και το μεγαλύτερο μειονέκτημά του. Επίσης ενώ εξέφρασε ορθότατες πολιτικές προτάσεις για την οικονομία και το κράτος, οι όχι και τόσο πατριωτικές θέσεις του σε ορισμένα ζητήματα και η "προοδευτικότητά" του κόντρα στα στεγανά της ελληνικής κοινωνίας, τον οριοθέτησαν.

Ο Θεοδωράκης δεν είχε τις απαντήσεις στα πρόβληματα που ανέκυπταν μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Υπέστη πρωτόγνωρη φθορά κι ας μην είχε κυβερνήσει. Ύστερα πάει στις εκλογές του Σεπτεμβρίου και λέει "είσαι άνεργος; δώσε στο Ποτάμι 10%". Και εδώ σταματά κάθε λογική συζήτηση.

Κι αφού κατάφερε να εξαφανίσει ένα κόμμα που θα μπορούσε να έχει προοπτικές, ενώ δηλαδή ως πολιτικός αρχηγός χαρακτηρίζεται ως αποτυχημένος, είχε την άποψη πως θα τα κατάφερνε να αναλάβει τις τύχες του νέου ΠΑΣΟΚ. Δεν μπόρεσε να φέρει σε πέρας το μπακάλικο, προσδοκούσε να κάνει κουμάντο στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς. Βέβαια έστω και ως τέταρτος, θα καταφέρει να εξασφαλίσει μια θέση σε αυτό.

Μια φορά πάντως το κόμμα της κοινής λογικής είναι αυτό που χρειαζόμαστε για να βγούμε από το τέλμα και να απαλλαγούμε μια και καλή από πολιτικούς δεινοσαύρους δεκαετιών και όψιμους εραστές της εξουσίας.