Κανένας δεν έμεινε ασυγκίνητος για τη Δώρα , την κοπέλα που δολοφονήθηκε βιαίως απλά και μόνο για να της αποσπάσει ο δράστης το ποσό των 25 ευρώ. Όλοι μας βάλαμε στη θέση εκείνης της κοπέλας το δικό μας αγαπημένο πρόσωπο και νοιώσαμε τη δύναμη του πόνου που θα μας ξέσκιζε τα σωθικά αν του συνέβαινε κάτι τέτοιο. Στο πρόσωπο της αδικοχαμένης κοπέλας που δολοφονήθηκε σε ένα μέρος ιερό και μάλιστα την ώρα μίας κατανυκτικής στιγμής, την ώρα που θρηνούσε για ένα αγαπημένο της πρόσωπο που είχε φύγει από τη ζωή, νοιώσαμε όλοι τον καθημερινό φόβο που βιώνουμε και εμείς που καθημερινά εργαζόμαστε, βγαίνουμε με λίγα ευρώ στην τσάντα μας έξω σε μία εποχή που η εγκληματικότητα χτυπάει κόκκινο και πορευόμαστε ασφαλείς , κρύβοντας τους φόβους πίσω από τη σκέψη του ‘’αυτό δε θα συμβεί σε εμένα’’. Και όμως, στον καθένα θα μπορούσε να είχε συμβεί.
Το έγκλημα της Δώρας ανήκει σε εκείνα που άφησαν άφωνη μία ολόκληρη χώρα. Είναι από τις λίγες περιπτώσεις που σε ένα έγκλημα σημειώθηκε τόσο μεγάλη έκρηξη κοινωνικής οργής. Είναι φυσικό βεβαίως ένα ειδεχθές έγκλημα να επιφέρει αισθήματα οργής πάντοτε ,αλλά γιατί η περίπτωση της Δώρας συγκλόνισε σε τέτοιο βαθμό;
Γιατί η Δώρα συμβολίζει τον κάθε έναν από εμάς που μέσα σε μία χαοτική κοινωνία προσπαθεί να επιβιώσει και να στηρίξει παράλληλα και τους δικούς του ανθρώπους. Γιατί είναι ο άνθρωπος που στηρίζεται στο πόδια του και αγωνίζεται με κόπο και μόχθο για τη ζωή του μέσα σε αυτό το σύστημα που μας έχει επιβάλλει χίλιες δύο υποχρεώσεις. Ήταν εκείνο το παιδί που παρά τις αντιξοότητες και τα προβλήματα, κατάφερε να πετύχει τα όνειρά της. Γιατί συμβολίζει τον κάθε έναν από εμάς που πολλές φορές αισθανόμαστε ανυπεράσπιστοι μπροστά στην αναλγησία του κράτους και την εγκληματικότητα που κυριαρχεί παντού, από την πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή μέχρι ένα έρημο κοιμητήριο. Είναι εκείνος ο άνθρωπος που με λίγα ευρώ στην τσέπη βγαίνει έξω, περπατάει στο δρόμο, εργάζεται , επιστρέφει σπίτι και μπορεί να έρθει αντιμέτωπος με τον οποιονδήποτε που δε θα διστάσει να του αφαιρέσει τη ζωή για λίγα ευρώ. Είναι αυτός ο άνθρωπος , ο αδελφός, ο φίλος που καθημερινά καρδιοχτυπά για τη ζωή του δικού του ανθρώπου και για το αν θα επιστρέψει στο σπίτι σώο και αβλαβές. Αυτό συμβολίζει η αδικοχαμένη Δώρα και αυτό αισθάνεται ο κόσμος όλες αυτές τις ημέρες.
Εύχομαι να είναι η τελευταία φορά που θα βιώσουμε ένα τέτοιο ειδεχθές έγκλημα. Είναι καιρός η ίδια η κυβέρνηση να σκεφτεί σοβαρά και να εγκαινιάσει μέτρα που θα συμβάλλουν στην πρόληψη της εγκληματικότητας αλλά και τις βαρύτερες ποινές που πρέπει να επιβάλλονται σε ορισμένους που διαπράττουν ειδεχθή εγκλήματα.
Πότε, άραγε, θα δει ο κόσμος μας καλύτερες ημέρες;