 |
| Free-Photos - pixabay |
Είτε θεωρούμε αξιόπιστες, είτε όχι τις δημοσκοπήσεις, παρατηρούμε πως όλες καταγράφουν τα εξής βασικά χαρακτηριστικά. Το πρώτο ότι η Νέα Δημοκρατία έχει σαφές προβάδισμα, το δεύτερο πως ο ΣΥΡΙΖΑ πέφτει αλλά δε συντρίβεται και το τρίτο πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης έρχεται δεύτερος στην καταλληλότητα για πρωθυπουργία πίσω από τον "κανένας από τους δύο" και μπροστά από τον Τσίπρα.
Είναι σαφές πως η Νέα Δημοκρατία προηγείται αλλά δεν κερδίζει. Ο Τσίπρας δέσμευσε τα χρήματα στις τράπεζες με τα capital controls και τώρα τα κατάσχει, όπως και την πρώτη κατοικία, εκτόξευσε τη φορολογία στον ουρανό, προώθησε τη διάλυση των παραδοσιακών αξιών, εκτίθεται όποτε συναντά ξένο ηγέτη αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορεί να τον αποτελειώσει.
Φανταστείτε μόνο να ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο πατέρας του ή ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Ο Μητσοτάκης δεν πείθει. Δεν εμπνέει. Δεν έχει σχέδιο. Δεσμεύεται να μειώσει τη φορολογία αν του κάνουν τη χάρη και όχι πχ γιατί θα κλείσει άχρηστους δημόσιους οργανισμούς. Ο Κυριάκος που είπε ότι οι Ελληνες εγκατέλειψαν την Κωνσταντινούπολη λόγω..."δραματικών συνθηκών" το 1942, το 1955 και το 1964 και που σκέφτηκε πως κάποιος έπρεπε να θυμηθεί ότι ο δρόμος της Μάνδρας ήταν ρέμα, είναι απλά τρία πράγματα σε ένα. Άχρωμος, άοσμος και άγευστος. Βλέπει ότι ο Τσίπρας του στήνει παγίδα και απλά παρακολουθεί με κίνδυνο να μας τον ξαναφέρει μια και καλή. Αναρωτιέμαι αν συμβαίνει κάτι άλλο.
Η Νέα Δημοκρατία το 2009 έπεσε ξερή. Ο κόσμος τη σιχάθηκε. Της έδωσε δύο ευκαιρίες και δύο μεγάλες εκλογικές νίκες για να μην κάνει απολύτως τίποτε. Όταν πια άρχισαν να σκάνε τα ζόρια στην οικονομία στα τέλη του 2009 με αρχές του 2010, όλοι κατάλαβαν ότι ο Καραμανλής την κοπάνησε μπροστά στα δύσκολα που και ο ίδιος προκάλεσε. Αν ήταν υπεύθυνος, όφειλε να παραμείνει, να πράξει ό,τι έπρεπε κι ας έπεφτε το 2010 με την προεδρική εκλογή. Προτίμησε τις βουτιές και τις ταβέρνες.
Μαζί του, ο κόσμος βαρέθηκε τους γιους και τις κόρες των παλαιών στελεχών της ΝΔ. Για αυτό έδωσε ξεκάθαρη νίκη στον Αντώνη Σαμαρά που είπε ότι θα τα αλλάξει όλα και τα άφησε όπως είχαν.
Αποτέλεσμα; Η Νέα Δημοκρατία έπεσε στο...18% το Μάιο του 2012 και αν ο Σαμαράς δεν ανήκε στο στρατόπεδο του ΟΧΙ τον πρώτο χρόνο, θα ήταν ακόμη πιο κάτω.
Το 2012 επανήλθε η Νέα Δημοκρατία του 2009 και ένας ΕΝΦΙΑ ήταν αρκετός να την στείλει στην αντιπολίτευση.
Ο Μητσοτάκης που υποσχέθηκε κι αυτός ριζικές αλλαγές, στη σκιώδη κυβέρνησή του, τους τομεάρχες έβαλε πάλι τους γιους, τις κόρες και όλους όσους ο λαός απέρριψε το 2009, το 2012 το Μάιο και το 2015.
Πώς να το κάνουμε; Δε θα μου λύσει ούτε η Ολγα ούτε ο Μίλτος τα προβλήματα. Δε με πείθουν. Ούτε ο Κωστής (όχι ο Μαραβέγιας) αλλά εκείνος που πούλησε την Ολυμπιακή για να κλείσει λίγο μετά.
Η Νέα Δημοκρατία δεν ασχολείται με τα προβλήματα. Ασχολείται με την επόμενη ημέρα που θα κυβερνήσει. Όλοι κοιτούν πως θα εκλεγούν τώρα με το bonus των 50 εδρών. Ανερυθρίαστα μάλιστα είδαμε βουλευτές να ανακοινώνουν τη διαδοχή τους από το γιο τους. Δεκάρα τσακιστή δε δίνουν αν γίνονται κάθε μέρα 1000 κατασχέσεις, αν τα πακέτα δανείων δίνονται μπιρ παρά σε funds και αν κόσμος που μέχρι χθες είχε το κούτελο καθαρό πετιέται στο δρόμο.
Το κόμμα του Μοσχάτου είχε μόνο μια ελπίδα να σηκωθεί. Να εκλεγόταν ο παλαβός ο Αδωνις μπας και με τις φωνές του ξυπνήσει. Αλλά για αυτό ακριβώς του έδωσαν 10%. Δεν τη σηκώνει ούτε κλάρκ πλέον τη Νέα Δημοκρατία.
Ένα πλέον πιθανό αλλά εφιαλτικό σενάριο είναι να πάμε σε μια δεξιά παρένθεση. Οι υπογραφές του Αλέξη θα τύχουν εφαρμογής τον καιρό του Κυριάκου και τότε, με ένα λαό αμνήμονα, ο Τσίπρας θα μας καθίσει στο σβέρκο μια και καλή. Ήδη φωνές προσκείμενες στον πολιτικό αυτό χώρο το επισημαίνουν από καιρό όπως και εμείς.
Μόνο η Νέα Δημοκρατία δε βλέπει το παγόβουνο στο οποίο πάει με full ahead...