Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Η ιστορία των μνημονίων δεν θα γραφεί μόνο με λογιστικούς αριθμούς αλλά και με αθώα θύματα.
Ήταν 10 Δεκεμβρίου του 2010 και τα νέα από την ιδιαίτερη πατρίδα μου δεν ήταν καθόλου καλά.
Μας είχαν βάλλει λάου- λάου στην μέγγενη των μνημονίων και στην κοινωνία άρχιζε η ανθρωπιστική κρίση.
Με το που μάθαμε τα νέα σηκωθήκαμε και γράφαμε με πυρετό, κάτι μας έλεγε να αρθρογραφήσουμε στην μνήμη των αθώων παιδικών ψυχών που έφυγαν απρόσμενα.
«στις 9 Δεκεμβρίου 2010 ο 15χρονος Τηλέμαχος Τσιμιρίκας όρμησε στις φλόγες για να σώσει τα αδέρφια του…
Οι συγγενείς του δεν θέλω να κλάψετε, διότι θα ζει πάντα στις καρδιές μας μέσα από την πράξη του. Οι καθηγητές δεν θέλω απλά να λέτε τι καλό παιδί που ήταν, αλλά να διδάσκετε έμπρακτα την γενναιότητά του.
Ο Τηλέμαχος δεν ήταν απλά ένα παιδί που «σκοτώθηκε σε ένα τραγικό ατύχημα».
Ήταν ένας ήρωας που θυσιάστηκε για να σώσει την οικογένειά του, γι’ αυτό η δόξα και η τιμή θα τον ακολουθούν για πάντα.
Είτε τον ξεχάσουμε είτε όχι, το όνομά του έχει πια γραφτεί στην Ιστορία» chris.melidis. amfoterodexios.blogspot.gr/
Τι άλλαξε άραγε από τότε που γράφαμε τα παρακάτω:
« Θρηνεί το όμορφο ΜΕΣΟΡΟΠΗ στις παρυφές του Παγγαίου όρους κάτω από την Σκέπη της ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΣΙΦΟΙΝΙΣΣΑΣ,
θρηνεί με βουβό κλάμα όλη η ΕΛΛΑΔΑ τα τρία παιδιά της σε αυτή την ανείπωτη τραγωδία των ημερών μας.
Σε λίγες μέρες η Εκκλησία μας θα γιορτάσει τους ΑΓΙΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΠΑΙΔΕΣ ΕΝ ΤΗ ΚΑΜΙΝΩ.
Βαβυλώνια αιχμαλωσία τότε, Βαβυλώνια οικονομική σκλαβιά τώρα.
Τυχαίο, συμπτωματικό ή ένα τρανταχτό σημάδι ότι ήδη με πόνο μπήκαμε σε ανθρωπιστική κρίση, με πρώτα θύματα αθώα παιδιά;
Ποιος φταίει;
Στην Ελλάδα των μνημονίων κοιτάζει ο ένας τον άλλον και ανασηκώνει τους ώμους του περιμένοντας με προσμονή τις τοκογλυφικές δόσεις, πιστεύοντας ότι αυτές θα λύσουν «πάσαν νόσον και …» του νεολληνικού μορφώματος.
Λοιπόν, όλοι εμείς οι μεγάλης ηλικίας φταίμε που με τις πράξεις και την αδιαφορία μας όχι μόνο καλλιεργήσαμε αλλά και ποτίσαμε ζιζάνια που αναρριχήθηκαν στο κήπο του δημοκρατικού πολιτεύματος και σήμερα απομυζούν κάθε ικμάδα των νέων βλασταριών, των αθώων παιδιών μας.
Γιατί σήμερα η πλούσια σε ενεργειακά κοιτάσματα φυσικού αερίου ΠΑΤΡΙΔΑ μας να κρυώνει αυτό τον χειμώνα;
Και να διακινδυνεύουν οι ζωές των ανθρώπων από τις ξυλόσομπες.
Γιατί οδηγούν το επίπεδο ζωής μας δραματικά και βίαια προς τα πίσω;
Οι τοκογλύφοι δανειστές μας εδώ και χρόνια γνώριζαν ότι είμασθε πλούσιοι.
Μικρό παιδί 17 ετών την Πασχάλια περίοδο του 1974, βρέθηκα συμπτωματικά λόγω συγγένειας με τον καπετάνιο του Motor ship στο πλοιάριο που μετέφερε δημοσιογράφους για να ιδούν ιδίοις όμμασι την δοκιμαστική καύση του αερίου που εξερχόταν από την θαλάσσια γεώτρηση του Πρίνου ανοικτά της Θάσου.
Η πρώτη έξοδος και καύση του αερίου συνοδεύτηκε με επιφωνήματα χαράς από όλους τους παρευρισκόμενους.
Το γεγονός αυτό ήταν μια ευτυχής συγκυρία λίγους μήνες μετά τα θλιβερά γεγονότα του Πολυτεχνείου που με γέμιζε με επιπλέον αισιοδοξία και για το μέλλον της ιδιαίτερης μου πατρίδας.
Δίπλα μου όμως στεκόταν ένας παππούς σιωπηλός, δεν έμοιαζε με δημοσιογράφο και ήταν σκεπτικός.
Πιθανώς να ήταν μέλος του πληρώματος.
Κατάλαβε ότι τον παρατηρούσα και τότε μου είπε τους εξής συγκλονιστικούς λόγους
–«μην χαίρεσαι, από σήμερα η πατρίδα μας μπαίνει σε μεγάλες περιπέτειες. Αυτά τα πετρέλαια τα γνώριζαν από την κατοχή και οι ξένοι τα θέλουν για δικά τους».
Ο σοφόςπαππούς φαινόταν άνθρωπος Θρήσκος γιατί τελείωσε τους λόγους του με τα εξής
–«ό,τι και να κάνουν ο ΘΕΟΣ θα επιτρέψει να τα βγάλουν πραγματικοί ΕΛΛΗΝΕΣ».
Τότε όλα αυτά με προβλημάτισαν.
Ο σοφός γέροντας στην συνείδηση μου επαληθεύτηκε πολλές φορές.
Σε τρείς σχεδόν μήνες μετά την δοκιμαστική καύση στο κοίτασμα του Πρίνου είχαμε την Τουρκική εισβολή του Αττίλα και την Κυπριακή Τραγωδία.
Σε λίγο ήρθε και η Μεταπολίτευση «μετά βαγιών και κλάδων».
Τότε απονήρευτο παιδί σκέφτηκα «να έρχονται οι πραγματικοί ΕΛΛΗΝΕΣ του παππού να βγάλουν τα πετρέλαια …».
Απογοητεύθηκα σφόδρα, αντί για εξόρυξη πετρελαίων έβλεπα ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ ΔΑΝΕΙΩΝ προς την καθ’ όλα πλούσια πατρίδα μας.
Αντίκριζα ανθρώπους που δεν τους γνώριζε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους να κάνουν κουμάντο στις ζωές μας και από πάνω να είναι τακτικοί θαμώνες των γνωστών νυκτερινών κέντρων.
Ήταν πασιφανές ότι τουλάχιστον αδιαφορούσαν για το ενεργειακό μέλλον της πατρίδας.
Μέχρι που ήρθε η ώρα των μνημονίων και η μετατροπή των κρατικών χρεών μας σε ενυπόθηκα με βάσει το Βρετανικό δίκαιο.
Τότε κατενόησα τα λόγια εκείνης της τυχαίας συνάντησης πριν 38 ολάκερα χρόνια .
Σήμερα ως ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΑΙΔΕΣ της Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας βρεθήκαμε μέσα στο «καμίνι των τοκογλυφικών αγορών» υποφέροντας το δριμύ ψύχος και την καλπάζουσα ανεργία.
Και ακούμε ειδικούς ξένους οικονομολόγους ότι «θα δούμε φως στο τούνελ μετά το 2020 ή το 2030 και βλέπουμε…». ΠΟΙΟΝ ΚΟΡΟΙΔΕΥΟΥΝΕ οι …;
Πιστεύω ότι θα επαληθευθούν και τα τελευταία λόγια του σοφού παππού σχετικά με τα πλούσια ενεργειακά αποθέματα μας
–«ό,τι και να κάνουν ο ΘΕΟΣ θα επιτρέψει να τα βγάλουν πραγματικοί ΕΛΛΗΝΕΣ».
Οψόμεθα και ελπίζουμε γιατί πλέον η κοροιδία κτύπησε ταβάνι.
Μπορεί να είμασταν ευκολόπιστοι στις υποσχέσεις του πολιτικού δυναμικού της χώρας, αλλά κάποιοι τραβάνε το σχοινί στο επίπεδο της ανθρωπιστικής κρίσης και θα είναι υπεύθυνοι γι αυτό, καθότι επιβαρύνονται και με τα αμαρτήματα «των πολιτικών προγόνων τους» .
Επιθυμούσα να γράψω και άλλα, να ξεσπάσω, όμως ο πυρετός και η συγκίνηση με εμποδίζουν …
ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ
Υ.Γ Το παραπάνω κείμενο μου το αφιερώνω στην μνήμη των τριών αθώων παιδιών που έφυγαν απρόσμενα στο Μεσορόπη της Καβάλας και εύχομαι Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ να δέχεται τις προσευχές τους, όπως των ΑΓΙΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΩΝ ΕΝ ΚΑΜΙΝΩ για να βρεθούν Πραγματικοί Έλληνες να νοιασθούν για τον λαό τους.